Η Κάτια Γκουλιώνη είναι η ηθοποιός που στην ταινία «Ευτυχία» ενσαρκώνει την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου σε νεαρή ηλικία, προτού αναλάβει τον ρόλο η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.

Η ηθοποιός μιλά στο περιοδικό InStyle για την ταινία, τον ρόλο της αλλά και τη σκηνή εκείνη που θα της μείνει αξέχαστη.

Τι σκέφτηκες μόλις διάβασες το σενάριο της Ευτυχίας;

«Ότι ήταν πάρα πολύ καλό. Καμιά φορά μας δίνουν σενάρια που δεν μας αφήνουν χώρο. Το συγκεκριμένο της Κατερίνας Μπέη αντιθέτως ήταν άμεσο, είχε αγγίξει την έντονη πολυπλοκότητα της Ευτυχίας και σου έδινε χώρο για να αφεθείς»

Γνώριζες την ιστορία της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου από πριν; Ποια ήταν η διαδικασία που ακολούθησες για να την ψυχογραφήσεις και τελικά να την αποδώσεις τόσο καλά;

«Στα παιδικά μου χρόνια η γιαγιά μας τραγουδούσε τα «Καβουράκια». Αργότερα τη γνώρισα όταν έψαξα να βρω ποιος έχει γράψει τους στίχους του «Τι να σου κάνει μια καρδιά», που το τραγουδάει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Εκεί είδα το όνομα της κι άρχισα να την ψάχνω. Πέρασα διάφορα στάδια στην προσπάθεια να προσεγγίσω τον χαρακτήρα της. Είναι πιο δύσκολο όταν έχεις να κάνεις με έναν πραγματικό χαρακτήρα. Εγώ ξεκίνησα προσεγγίζοντας τα βασικά χαρακτηριστικά που μου δόθηκαν εξαρχής από την έρευνα. Από εκεί και πέρα ήθελα να ανακαλύψω στοιχεία που δεν μου ήταν ορατά αρχικά. Να βρω διαφορετικές αναφορές, για να αφεθώ με περισσότερη φαντασία στη διαδικασία μου. Προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω και σωματικά την ηρωίδα. Δηλαδή έχουμε μια ηρωίδα ποο καπνίζει, γράφει και παίζει χαρτιά. Αυτές είναι τρεις δράσεις που γίνονται με τα χέρια.

Οπότε ήθελα πολύ να εντάξω την κινησιολογία με τα χέρια της, όχι ως ένα σωματικό εύρημα, αλλά γιατί επιθυμούσα να κατανοήσω την ανάγκη της για επικοινωνία. Γιατί κάποιος που χρησιμοποιεί τόσο τα χέρια του έχει την αμεσότητα και την ανάγκη να εκφράσει αυτό που νιώθει με την εξωλεκτική επικοινωνία. Εκεί που δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει τα χέρια της ήταν όταν έπρεπε να υπογράψει τα τραγούδια της. Αρα αυτό μας κάνει να καταλαβαίνουμε ότι την ενδιέφερε η ανθρώπινη επικοινωνία... και το χιούμορ επίσης. Ένα χιούμορ που είχε για άμυνα, για να μπορεί να συνεχίζει. Με αυτό τον τρόπο μετέτρεπε τα τραύματα της σε ζωή. Ερχόταν συνήθως μετά από δύσκολες μέρες και στιγμές που περνούσε - αυτή ήταν η δική μου αντιμετώπιση στον χαρακτήρα. Ήθελα να αποφύγω την παγίδα να πατήσω πάνω σε ένα σταθερό σχήμα της προσωπικότητας της. Ελπίζω να τα κατάφερα»

Έχεις κοινά στοιχεία στην προσωπικότητα σου με εκείνη; Τι σε δυσκόλεψε;

«Νομίζω ότι μέσα μας όλοι έχουμε τα πάντα, αλλά σε διαφορετικές δόσεις. Όταν ξεκινάει η διαδικασία προσέγγισης του χαρακτήρα, καλείσαι να βρεις τη δοσολογία ή να ανασύρεις συναισθήματα που μπορεί να είναι και μπλοκαρισμένα, αλλά που όλοι τα έχουμε και πρέπει να έρθουν οτην επιφάνεια για τον ρόλο. Αυτή η διαδικασία είναι κάτι που με κάνει να αγαπώ πολύ αυτή τη δουλειά. Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο να βρω ήταν η τόλμη της, το θάρρος που είχε και πώς το εξωτερίκευε. Όπως επίσης και η ελευθερία της να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με έναν τρόπο εντελώς φαντασιακό, ένα στοιχείο πολύ έντονο στον χαρακτήρα της»

Ποιο γεγονός από τα γυρίσματα θα σου μείνει αξέχαστο;

«Περισσότερο από όλα θα θυμάμαι το πόσο ζεστά ένιωθα με όλους τους συναδέλφους. Η φροντίδα που ένιωσα σε σκηνές απαιτητικές, όπως αυτές από τη Μικρασιατική Καταστροφή, που ήταν δύσκολες και ενδυματολογικά και στο κομμάτι της παραγωγής, ήταν απίστευτη ευλογία για μένα. Αυτή η χαρά που βγαίνει μόλις ακούς το «ΟΚ, το έχουμε» σε σκηνές που είναι δύσκολες για όλους τους συντελεστές είναι μεγάλη. Το χαίρομαι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ξέρεις, δεν υπάρχει κάτι πιο ομαδικό από τον κινηματογράφο».