Η είδηση είδε το φως της δημοσιότητας αλλά δεν είχε την ενδεδειγμένη προβολή, σε σχέση με τη βαρύνουσα σημασία της. Αφορά τα αποτελέσματα της ολοκλήρωσης του τρίτου κύκλου καθαρισμών, καταγραφής και αξιολόγησης των θαλάσσιων απορριμμάτων, στο πλαίσιο του προγράμματος: «Κορινθιακός – Η δική μας θάλασσα». 

Στους καθαρισμούς που πραγματοποιήθηκαν σε έξι επιλεγμένες παραλίες του Κορινθιακού Κόλπου (Ναύπακτο, Ιτέα, Αλυκή, Κόρινθο, Ακράτα και Ψαθόπυργο) συλλέχθηκαν 11.685 αντικείμενα μεγαλύτερα των 2,5 εκατοστών!

Για άλλη μια φορά, τα πλαστικά ήταν ο πολυπληθέστερος τύπος απορριμμάτων, με τα ποσοστά τους να κυμαίνονται από 55% έως 92% επί του συνόλου, στην πλειοψηφία τους, αντικείμενα μιας χρήσης (καλαμάκια, σακούλες, περιτυλίγματα και συσκευασίες τροφίμων, καπάκια μπουκαλιών, ποτηράκια, μπουκάλια κλπ.) αλλά και  αποτσίγαρα. 

Μοιάζει να μας διαφεύγει μια πολύ πικρή αλήθεια, πως τίποτα δεν πετάγεται. Όλα τα πράγματα που απλά απομακρύνουμε από το οπτικό μας πεδίο καταλήγουν κάπου και στην συγκεκριμένη περίπτωση στον βυθό της θάλασσας.

Δεδομένου πως σχετικές δράσεις επαναλαμβάνονται κάθε τρίμηνο στα ίδια τμήματα των επιλεγμένων παραλιών, τα οποία καθαρίζονται κάθε φορά σχολαστικά, γίνεται αντιληπτό ότι τα απορρίμματα που συλλέχθηκαν κατά τον τελευταίο κύκλο καθαρισμών συσσωρεύτηκαν μέσα σε χρονικό διάστημα λίγων μόνο μηνών. 

Θα πρέπει να αναλογιστούμε πως ακόμη και η απομάκρυνσή των απορριμμάτων από την θάλασσα και η εναπόθεσή τους σε χώρους υγειονομικής ταφής κανένα πρόβλημα δεν λύνει, καθώς αργά ή γρήγορα το πλαστικό θα διασκορπιστεί στο περιβάλλον και θα εισέλθει στην τροφική αλυσίδα, μέρος της οποίας είναι και το είδος μας. Ερευνητές υπολόγισαν πως κατά μέσο όρο καταναλώνουμε ποσότητα πλαστικού αντίστοιχη με μια πιστωτική κάρτα την εβδομάδα. 

Συμπέρασμα; Συνεχίζουμε με μια ανεξήγητη μανία να ρυπαίνουμε και να καταστρέφουμε, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, τον πλανήτη, που είναι το μοναδικό σπίτι που έχουμε, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες που έρχονται. Έχουμε αποσυνδέσει τις πράξεις μας από τις συνέπειές τους. Μιλάμε για την κλιματική αλλαγή, αλλά μάς διαφεύγει ότι αυτή δεν συνιστά μια γενική και αόριστη έννοια. Κλιματική αλλαγή είναι οι πυρκαγιές στην Αυστραλία αλλά και στο Μάτι, κλιματική αλλαγή είναι οι φονικές πλημμύρες στην Ινδονησία αλλά και στην Μάντρα, κλιματική αλλαγή είναι πως διανύουμε τον Φεβρουάριο με τον υδράργυρο να δείχνει κοντά στους 20 βαθμούς Κελσίου και στα βουνά να μην υπάρχουν χιόνια.

Καθώς το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό, η ριζική αλλαγή συνηθειών και νοοτροπίας είναι πλέον μονόδρομος. Τόσο σε προσωπικό επίπεδο, μέσα από την ενημέρωση για τα περιβαλλοντικά ζητήματα και την αλλαγή των συνηθειών μας, όσο και σε επίπεδο Πολιτείας με την θέσπιση νόμων για την προστασία του περιβάλλοντος και την διασφάλιση της τήρησης τους. Όχι για να αποφύγουμε την καταστροφή, αλλά για να περιορίσουμε την έκταση της. Ας το καταλάβουμε καλά, ο πλανήτης δεν μας ανήκει.

Η Αγγελική Τσονάκα είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαϊας του ΣΥΡΙΖΑ