Έγινε ηθοποιός από την ανάγκη που έκρυβε μέσα του, να ζωντανεύει ιστορίες πάνω στη σκηνή, στα μάτια των θεατών.

Γι' αυτό ίσως για τον Γιάννη Τσάκωνα το θέατρο είναι πάνω από όλα επικοινωνία, να έρχεται σε επαφή, δηλαδή δια μέσω των ιστοριών που ζωντανεύει, με τους γύρω του, αλλά και με όσα υπάρχουν μέσα του.

Σίγουρα, για όσους τον έχουν δει στη σκηνή, τον έχουν κατατάξει σαν έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της Πάτρας, ένα ζωντανό παράδειγμα του ταλέντου που υπάρχει σε αυτή την πόλη και της λεγόμενης θεατρικής άνθησης των τελευταίων ετών στην αχαϊκή πρωτεύουσα. 

Πρόσφατα όμως ο ίδιος δοκίμασε τον εαυτό του και σε έναν διαφορετικό ρόλο, πίσω από τη σκηνή, σε αυτόν του σκηνοθέτη, στην παράσταση "Οδύσσεια ή μια δικαιολογία" που ανέβηκε με επιτυχία στο θέατρο Επίκεντρο+. 

Στη σκηνή όμως θα τον δούμε ως Τάσο, στην παράσταση "Γκόλφω" που ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και ο θεσμός του Άρματος Θέσπιδος, ενώ θα τον δούμε και στο λαϊκό θέατρο, στο θέατρο δρόμου, σε διάφορες περιοχές της Πάτρας, στο πλαίσιο του Πατρινού Καρναβαλιού. 

Ο ίδιος είναι απόφοιτος του Τμήματος Μηχανικών Προϊόντων και Συστημάτων, Πολυτεχνείο Σύρου και απόφοιτος της δραματικής σχολής Δήλος-Δήμητρα Χατούπη.


P.E. Πες μου δύο λόγια για την παράσταση "Γκόλφω" και τον ρόλο σου...

Γ.Τ. Η Γκόλφω είναι ένα αριστούργημα της ελληνικής θεατρικής βιβλιοθήκης. Έχει γραφτεί από τον Σπυρίδωνα Περεσιάδη σχεδόν 100 χρόνια πριν και ακόμα είναι ζωντανό και έχει να πει πολλά. Την επιλογή του έργου την χρωστάμε στον κ. Σταύρο Τσακίρη, καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Για αρχή να πω πως έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στην δραματουργική επεξεργασία και στην σκηνοθεσία από τον κ. Χρήστο Στρέπκο καθώς και από τους υπόλοιπους συντελεστές.

Την κ. Μαριμίλλη Ασημακοπούλου στην κίνηση της παράστασης και τον κ. Κωνσταντίνο Ζαμάνη στα σκηνικά και κοστούμια. Οι ηθοποιοί (Μαίρη Χρυσανθακοπούλου, Βασίλης Κόκκαλης, Έφη Κιτσαντά, Βασίλης Τσόρλαλης και εγώ) καθημερινά στηρίζουμε την παράσταση και το κείμενο με την αλήθεια και την θέρμη μας ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί.

Εγώ έχω τον ρόλο του Τάσου. Ένα νέο παιδί που παρασυρόμενος από την φιλοδοξία του προδίνει την αγάπη της Γκόλφως αλλά τελικά διαπιστώνει πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτή και αποφασίζει να την ακολουθήσει στον τάφο μόλις διαπιστώσει πως είναι νεκρή από φαρμάκι που ήπιε επειδή την εγκατέλειψε. Είναι ένας ρόλος που χαίρομαι να ζωντανεύω σε κάθε παράσταση του άρματος και μου δίνει έδαφος για να εξελιχθώ ως ηθοποιός.

P.E. Μέχρι ώρας ποια είναι η απήχηση από το κοινό της Πάτρας;

Γ.Τ. Η απήχηση από το κοινό της Πάτρας αλλά και των άλλων περιοχών που έχουμε πάει είναι πολύ θερμή και αυτό μας χαροποιεί ιδιαιτέρως γιατί βλέπουμε ότι οι κόποι μας πιάνουν τόπο. Η μεγαλύτερη χαρά είναι να νιώθουμε πως κάτι κινήσαμε. Κάποιους συγκινήσαμε. Με κάποιους επικοινωνήσαμε. Είναι πολύ σημαντικό για τον ηθοποιό να αισθάνεται ότι καταφέρνει να επικοινωνεί ουσιαστικά και σε βάθος με τους ανθρώπους που αποφάσισαν να διαθέσουν τον χρόνο τους για να δουν μια θεατρική παράσταση. Είναι η αποστολή του θεάτρου να κινεί και να συγκινεί.


P.E. Έκανες και την πρώτη σκηνοθετική σου απόπειρα. Πώς ένιωσες ως σκηνοθέτης;

Γ.Τ. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία. Να κάνεις πράξη, να δίνεις σάρκα και οστά σε μια ιδέα που είναι φαντασία και μόνο μέσα στο δικό σου κεφάλι. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι σε αυτή την ιδέα αποκτάς συνοδοιπόρους τους ηθοποιούς και τους υπόλοιπους συντελεστές που στηρίζουν επί σκηνής το εγχείρημα.

Από την άλλη είναι μια θέση από την οποία δεν μπορείς να έχεις έλεγχο για τίποτα από την ώρα που ξεκινάει η παράσταση. Μετά το τρίτο κουδούνι όλη η δουλειά είναι στα χέρια των ηθοποιών. Και αυτό είναι γοητευτικό γιατί δημιουργείται μια ξεχωριστή σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ κειμένου, οράματος σκηνοθέτη και ηθοποιών.

P.E. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις το συγκεκριμένο κείμενο;

Γ.Τ. Είναι ένα σπουδαίο κείμενο, περιουσία ολόκληρης της ανθρωπότητας και μόνο αυτό το κάνει θελκτικό και πολύτιμο. Είναι μια ιστορία που έχει γραφτεί ( η επίσημη καταγραφή της Οδύσσειας έγινε τον 6ο αι. π.Χ. ) περίπου 2500 χρόνια πριν και ακόμα και σήμερα έχει αντίκρυσμα στους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου. Ποια είναι η Πηνελόπη για μας, ποια είναι η Ιθάκη, ποιοι είναι οι μνηστήρες, ποιοι οι σύντροφοι, ποια η Κίρκη, ποια η Καλυψώ, ποιο είναι το νησί των Λωτοφάγων, ποιοι είναι οι θεοί και πολλά άλλα.

Ερωτήματα που αν τα μελετήσουμε θα βρούμε παραλληλισμούς, λύσεις και συμβολισμούς που με την πρώτη ματιά δεν αναγνωρίζουμε εύκολα αλλά υπάρχουν και είναι εκεί. Ο σύγχρονος άνθρωπος πολύ συχνά χάνει τον στόχο του ή θέτει λάθος στόχους που τον απομακρύνουν από την προσωπική του ευτυχία. Μόνο και μόνο για αυτό η Οδύσσεια έχει να μας πει πολλά.

P.E. Αν σου ζητούσαν να έκανες έναν παραλληλισμό μεταξύ της Γκόλφως και της Οδύσσειας;

Γ.Τ. Αυτό που θα αναγνώριζα με την πρώτη ματιά σε έναν τέτοιο παραλληλισμό είναι ότι ο Τάσος έχει χάσει τον στόχο του. Τον συνεπήραν οι πειρασμοί, δεν άκουσε την καρδιά του και το τίμημα ήταν σκληρό. Στο τέλος βέβαια νίκησε η αγάπη μέσω όμως του θανάτου.


P.E. Τι είναι για σένα η Οδύσσεια; Ο έρωτας ή αναζήτηση του εαυτού σου;

Γ.Τ. Οδύσσεια είναι η διαδρομή για να κατακτήσουμε τους στόχους μας. Το θέμα είναι πόσο πιστοί μπορούμε να μείνουμε σε αυτούς; Είναι οι σωστοί; Πως ορίζεται ο σωστός στόχος; Για μένα κύριος στόχος του ανθρώπου είναι να πλησιάσει την προσωπική του ευτυχία. Αλλά πόσες θυσίες πρέπει να κάνει για αυτό; Ο Οδυσσέας ήταν αποφασισμένος και ξεκάθαρος. Έχασε τον δρόμο του αλλά επέμεινε και τον ξαναβρήκε. Πολλές θυσίες έκανε αλλά τα κατάφερε. Εμείς;

P.E. Τι ετοιμάζετε για το λαϊκό θέατρο και πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ τον όρο;

Γ.Τ. Ετοιμάζουμε μια 20λεπτη διασκευή του θεατρικού έργου του Κάρλο Γκολντόνι “Υπηρέτης δύο αφεντάδων”. Το θέατρο δεν θα έπρεπε να χωρίζεται σε κατηγορίες. Το θέατρο οφείλει να απευθύνεται στον άνθρωπο του σήμερα. Να διαπραγματεύεται τις ανησυχίες του και να σέβεται τους προβληματισμούς του.

Για μένα η αποστολή του ηθοποιού είναι να αφουγκράζεται την πραγματικότητα και να δρα λαμβάνοντάς την υπόψη του στο θέατρο. Αν αυτό συμβαίνει τότε μιλάμε εξ’ ορισμού για θέατρο και κατ’ επέκταση για λαϊκό θέατρο.

P.E. Το καρναβάλι της Πάτρας μπορεί να έχει παράλληλες διαδρομές με το θέατρο της και που μπορεί να συναντιόνται οι δρόμοι τους;

Γ.Τ. Το καρναβάλι της Πάτρας ενέχει κατά πολύ το στοιχείο του θεάτρου. Στο καρναβάλι της Πάτρας όλος ο κόσμος θέλει να πετάξει από πάνω του την μάσκα της καθημερινότητας και να λειτουργήσει, να συμπεριφερθεί πιο ελεύθερα σε ένα άλλο πλαίσιο διαφορετικό από αυτό που συνηθίζει.

Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι το θέατρο και το καρναβάλι έχουν κοινή αφετηρία τις τελετές του Διονύσου στην αρχαιότητα.  Άρα οι δρόμοι τους σαφώς και μπορούν να συναντηθούν αρκεί εμείς να το διαλέξουμε.


P.E. Πώς θα χαρακτήριζες τη κατάσταση στα θεατρικά δρώμενα της Πάτρας τα τελευταία χρόνια;

Γ.Τ. Θεωρώ πως η Πάτρα έχει εδώ και πολλά χρόνια πολύ καλό δυναμικό ανθρώπων που έχουν σπουδάσει θέατρο. Κάποιοι επιλέγουν να μένουν μόνιμα εδώ κάποιοι πηγαινοέρχονται. Στο δυναμικό αυτό προστίθενται και κάποιοι απόφοιτοι της δραματικής σχολής του ΔΗΠΕΘΕ που αποφασίζουν να μείνουν και να δουλέψουν εδώ.

Οι δουλειές που γίνονται από επαγγελματίες του χώρου δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από κεντρικές σκηνές άλλων πόλεων και μεγάλες παραγωγές. Στην πόλη μας γίνονται σημαντικά βήματα από επαγγελματίες του χώρου του θεάτρου (επιχειρηματίες, παραγωγοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες κα) και ο κόσμος φαίνεται να ανταποκρίνεται θετικά σε αυτό το κάλεσμα. Ελπίζω να συνεχίσει αυτή η πορεία.

P.E. Σκέφτεσαι να κάνεις το μεγάλο άλμα στην Αθήνα και αν ναι γιατί και πότε;

Για μένα η Αθήνα δεν είναι κάποιο άλμα. Ο ηθοποιός ζει οπουδήποτε έχει δουλειά. Η δουλειά του ηθοποιού παντού είναι η ίδια. Αλλάζουν μόνο οι συνθήκες και οι άνθρωποι. Αυτή την περίοδο έχω ανοίξει πολλά ευχάριστα και δημιουργικά μέτωπα εδώ που δεν μου επιτρέπουν να μετακινηθώ από την όμορφη πόλη μας. Αν όμως κάνω κάποιο “άλμα” προς την Αθήνα στο επόμενο χρονικό διάστημα θα χαρώ να τα ξαναπούμε!