Είναι γλυκιά γι' αυτό και το παρατσούκλι της είναι Tina Sugar. Το γλυκό όμως αυτό κορίτσι παίζει μποξ και ανεβαίνει στα ρινγκ της Άμυνας Πατρών.
Η 24χρονη Χριστίνα Ζαχαροπούλου είναι μία πολυσχιδής προσωπικότητα που η πυγμαχία παρόλο που την αγαπά και την λατρεύει, δεν αρκεί από μόνη της για την χαρακτηρίσει.
Το μικρό κορίτσι του Μάριου Καπερώνη και της Άμυνας Πατρών είναι φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Πατρών, σπουδάζει Μηχανικός Περιβάλλοντος και έχει σαν σκοπό της να πάρει σαν ειδικότητα της, τη Γενετική. Πέρα όμως από τις σπουδές της, γνωρίζει τρεις ξένες γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά, λατρεύει τη μουσική καθώς παίζει πιάνο και κιθάρα (αυτοδίδακτη), ενώ της αρέσει να τραγουδάει και έχει ταλέντο στο σχέδιο, φτιάχνοντας σκίτσα.
Ακόμα και στον αθλητισμό, βρήκε κάτι παράλληλα για να ασχολείται με την πυγμαχία, αφού για εφτά χρόνια περίπου έκανε πρωταθλητισμό στον στίβο.
Μόνο και μόνο από αυτά καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για ένα κορίτσι ανήσυχο, ένα πνεύμα που ψάχνεται, που προφανώς έχει έναν αρκετά δυναμικό χαρακτήρα και μάλλον δεν είναι από αυτές που περιμένουν τον... πρίγκιπα για να της φορέσει ένα νυφικό. Ίσως αυτός ο δυναμισμός να της βγαίνει και πάνω στο ρινγκ και να την κέρδισε η πυγμαχία.
Ανεξάρτητη και αυτόνομη σχεδόν από μικρή, μένει μόνη της, παρά το μικρό της ηλικίας της, και εργάζεται σε γυμναστήριο της Πάτρας.
Την πυγμαχία όμως είχε λόγους να την αγαπήσει, ενώ το πρότυπο της ήταν ένας από τους καλύτερους πυγμάχους που είχε γνωρίσει η Πάτρα και που δυστυχώς δεν είναι πλέον μαζί μας. Ο ξαδελφός της Κωνσταντίνος Φράγγος.
"Μεγάλωσα σε οικογένεια πυγμάχων. Έκανα τα πρώτα μου βήματα στο άθλημα αρκετά μικρή, μόλις 3μιση ετών" τονίζει η ίδια μιλώντας στο patrasevents.gr.
"Το 2013, χάνοντας τον ξάδερφο μου Κωνσταντίνο Φράγγο (πυγμάχος στην κατηγορία 81kg) που είχα πάντοτε ως πρότυπο και υπεραγαπούσα, άρχισα να δένομαι με το άθλημα όλο και περισσότερο. Μέχρι τότε ήταν κάτι δευτερεύον για εμένα εφόσον είχα δώσει προτεραιότητα στα μαθήματα μου. Από τότε έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου".
Αυτό που την συναρπάζει στην πυγμαχία είναι η ιδιαιτερότητα που έχει σαν άθλημα. "Η πυγμαχία είναι η "μεγάλη μου αγάπη". Πάντοτε με εντυπωσίαζαν η ιδιαιτερότητα και η πολυπλοκότητα της. Ο τρόπος με τον οποίο συνυπάρχουν τεχνική, τακτική και ηθική ποιότητα, δηλαδή η ευγενής άμιλλα και το γνήσιο αθλητικό πνεύμα".
Αυτό το ιδιαίτερο της βγαίνει και ως συναίσθημα όταν ανεβαίνει πάνω στο ρινγκ. "Ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα είναι και αυτό πάνω στο ρινγκ. Δύσκολο να το περιγράψω με λέξεις. Έχω την αίσθηση του μαχητή που είναι έτοιμος και αποφασισμένος να νικήσει κάθε αντίπαλο, ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό, τον πιο σκληρό από όλους. Είναι ο δικός μου χώρος. Εκεί όπου μπορώ να αφήσω τον δυναμισμό μου να εκφραστεί ελεύθερα. Εκεί όπου μπορώ να είμαι εγώ, ο αληθινός μου εαυτός.
Η πυγμαχία την έχει βοηθήσει αρκετά στην ζωή της. Η ίδια τονίζει: "Η πυγμαχία είναι πολλά περισσότερα από το να χτυπάς τον σάκο ή τα στοχάκια. Είναι μια μάχη μυαλού και καρδιάς. Η ικανότητα να επιμένεις και να συνεχίζεις ασταμάτητα, ακόμα κι αν έχει απομείνει μέσα σου το 1% των δυνάμεών σου, όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες.
Με έκανε πιο σκληρή και ανθεκτική. Με έμαθε να "χορεύω" στις δυσκολίες και να ελίσσομαι έξυπνα. Να μην φοβάμαι να αναμετρηθώ με τα όρια μου. Να έχω αυτοπεποίθηση. Να δουλεύω σκληρά, να είμαι πιο ώριμη και πειθαρχημένη. Ακόμα με έχει βοηθήσει να αμυνθώ έναντι καταστάσεων κινδύνου από επιθέσεις εκτός αγωνιστικού χώρου".
Οι φίλες της όταν έμαθαν ότι αποφάσισε να ασχοληθεί με την πυγμαχία την στήριξαν. Όμως σίγουρα είναι ένα μικρό σοκ για τον οποιοδήποτε όταν μαθαίνει ότι αυτό το κορίτσι που μοιάζει μικρότερο ίσως από την ηλικία του, κάνει πρωταθλητισμό στο μποξ. "Ένα θα σας πω... προπονούμαι εγώ και πονάνε αυτές" τονίζει γελώντας.
"Δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη αντίδραση λόγω του ότι με ήξεραν έτσι από πάντα. Άλλωστε οι περισσότεροι φίλοι μου είναι συναθλητές. Σε οποιαδήποτε νέα γνωριμία όμως όταν αναφέρομαι στην πυγμαχία, παγώνει για λίγο ο χρόνος" παραδέχεται. Η ίδια θα συνιστούσε ανεπιφύλακτα σε ένα μικρό κορίτσι να ξεκινήσει το μποξ.
"Πιστεύω πως κάθε κορίτσι-γυναίκα θα έπρεπε να ασχολείται με την πυγμαχία. Άλλωστε από τη φύση μας είμαστε γεννημένες μαχήτριες. Είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας, άσκησης, διαπαιδαγώγησης και καλλιέργειας των ψυχικών και σωματικών ιδιοτήτων της νεολαίας, αλλά και ατόμων κάθε ηλικίας και φύλου" τονίζει και προσθέτει:
"Μέσω αυτής αναπτύσσονται: Η ικανότητα ανάλυσης και συνδυασμού πολύπλοκων κινητικών στοιχείων, η ισορροπία, η αντοχή, η συγκέντρωση, η ταχύτητα αντίληψης και αντίδρασης, η εγρήγορση, η ετοιμότητα, η αποφασιστικότητα, το θάρρος και άλλα. Όλα αυτά συμβάλλουν στην αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας τους".
Είναι και αυτή ένα κομμάτι της ανόδου της γυναικείας πυγμαχίας. "Η Πάτρα είναι ευρέως γνωστή και ως "πυγμαχούπολη" ή αλλιώς "πυγμαχομάνα" και όχι άδικα! Έχει βγάλει πολλούς καλούς πυγμάχους.
Είναι ευχάριστο το γεγονός πως αυξάνονται οι γυναίκες στον χώρο μας. Γυναίκες γεμάτες θέληση που δουλεύουν σκληρά και στοχεύουν ψηλά. Παλαιότερα θεωρούσαν πως η πυγμαχία είναι καθαρά αντρικό άθλημα. Ίσως καθώς περνούν τα χρόνια ο κόσμος παύει να είναι προκατειλημμένος. Πλέον οι σχολές πυγμαχίας σφύζουν από μικρά κοριτσάκια".
Ο δάσκαλος της και ομάδα της η Άμυνα Πατρών, είναι τα μεγάλα στηρίγματα της. "Η Άμυνα είναι το σπίτι μου. Βρίσκομαι στην Άμυνα Πατρών 6 χρόνια κάθε μέρα, όσα και τα χρόνια του συλλόγου.
Δεν επέλεξα το συγκεκριμένο σωματείο τυχαία. Ο προπονητής μου Μάριος Καπερώνης, ήταν ένας καταξιωμένος αθλητής με πάμπολλες διακρίσεις και συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ανήσυχο πνεύμα, με πείσμα, στόχους, θέληση και μια αστείρευτη πηγή ενέργειας. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Υπομονετικός και πρόθυμος να μεταδώσει τις γνώσεις του σε όλους μας.
Έχει να δώσει ακόμη πολλά στο άθλημα. Είμαι τυχερή που εκτός από προπονητής μου είναι και αδελφικός μου φίλος. Έχει δημιουργήσει ένα οικογενειακό κλίμα στο γυμναστήριο προετοιμάζοντας κατάλληλα το έδαφος, επιλέγοντας αθλητές με ήθος και παιδεία. Έτσι οι προπονήσεις κυλούν ομαλά και ευχάριστα".
Όσο για τους αγωνιστικούς της στόχους; "Το 2020 για εμάς είναι μια μεγάλη πρόκληση αφού είναι μια χρονιά γεμάτη από αγώνες, είτε επίσημους, είτε σπάρινγκ. Μαζί με τον προπονητή μου Μάριο Καπερώνη δουλεύουμε σκληρά καθημερινά. Θα συμμετάσχουμε σε όλους τους αγώνες, αλλά κύριος στόχος μας είναι η Α' κατηγορία γυναικών των Δεκέμβρη.
Χτίζουμε γερά θεμέλια για την κορυφή, για την επίτευξη μιας αξιόλογης πορείας σε επίπεδο επισήμων αγώνων, τόσο εσωτερικών όσο και διεθνών" τονίζει και καταλήγει μιλώντας ξανά για τον δάσκαλο της:
"Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για όλα όσα μου έχει μάθει και που συνεχίζει να με στηρίζει εντός και εκτός ρινγκ. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να ξέρω πως έχω την οικογένεια μου στην γωνία μου".