Αν και πρωταγωνιστής την δεκαετία που πέρασε, η προσωπικότητα του Σαμαρά, για να αναλυθεί με επαρκή δεδομένα είναι ανάγκη να εξεταστεί σε βάθος χρόνου. Βουλευτής για πρώτη φορά το 1977, σκληρός Αβερωφικός και ανατέλλων πολιτικός στάρ των τελών  της δεκαετίας του ΄80, ο Μεσσήνιος γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, προδιέθετε από νωρίς την μοίρα του για αυτό που λέμε «μεγάλα πράγματα». Κι εδώ που λέμε τα έζησε, αλλά κάπως… ετεροχρονισμένα.

Βέβαια όπως προαναφέρθηκε,  ο Σαμαράς ήταν στην πρώτη γραμμή των γεγονότων την δεκαετία που αφήνουμε πίσω. Κι ενώ έχοντας στην πλάτη του μια επεισοδιακή αποχώρηση από την ΝΔ και μια μάλλον αθόρυβη επιστροφή, είναι εκείνος που μετά την παραίτηση Καραμανλή το 2009, έγινε πρόεδρος της ΝΔ, με ανοιχτές διαδικασίες, τις οποίες μέχρι τότε το κυβερνών κόμμα περιγελούσε ως «εξυπνάδες» του Γιώργου Παπανδρέου… Ο Σαμαράς, επικράτησε στην λαϊκή βάση η οποία τον ωφελούσε καθώς οι οπαδοί  του κόμματος εκείνη την εποχή(ως τραγική ειρωνεία θα μπορούσε να ληφθεί σήμερα) δεν ήθελαν «το κόμμα να πάει στο Μητσοτάκη»… Μάλιστα θρυλείται τότε πως ο πατέρας της Ντόρας Μπακογιάννη και επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, όταν έμαθε τα περί ανοιχτών διαδικασιών, επικοινώνησε με την  κόρη του λέγοντας της, «Ντόρα θα χάσεις».

Στη συνέχεια, όπως προειπώθηκε, ο Σαμαράς απέσπασε και την στήριξη του έτερου υποψηφίου, Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος έριξε τη «σωστή ζαριά» και έτσι επέστρεψε στο «μαντρί» από το οποίο είχε εκδιωχθεί ως τουλάχιστον «μαύρο πρόβατο». Αυτό αποτέλεσε και μια εξέλιξη που ίσως και να ευνοούσε και τον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, καθώς η γνωριμία του με τον Σαμαρά από τα φοιτητικά χρόνια της Αμερικής, δημιουργούσε πεδία συνεννόησης για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζε η χώρα. Εξάλλου, κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει το όργιο φημών τη σεζόν 2003-2004, που ανέφερε πως σε πιθανή ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Παπανδρέου, ο Σαμαράς θα συνεργαζόταν με το ΠΑΣΟΚ!

Κι όμως, τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Κι εδώ φυσικά, τα μνημόνια έπαιξαν τον ρόλο τους. Ο Σαμαράς, παρουσιάστηκε ως ο πλέον σφοδρός επικριτής της δανειακής σύμβασης(ο αρχιτέκτονας του αντιμνημονίου, όπως έλεγε), γεγονός που έφερε και την κόντρα του στα άκρα με την Ντόρα Μπακογιάννη με την διαγραφή της από την ΚΟ της ΝΔ, κατά την  ψήφιση του πρώτου προγράμματος. Μάλιστα φαίνεται, πως δέχθηκε και τα συγχαρητήρια για αυτή του την στάση, του σήμερα ορκισμένου εχθρού του, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος προφητικά του είπε: “Μην το πάρεις όμως πίσω»… Από εκεί και πέρα, ο Αντώνης Σαμαράς περίμενε την ευκαιρία που θεωρούσε πως δικαιούταν. Κι αυτή δεν άργησε να έρθει, καθώς οι εσωτερικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, μεσούσης της έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας και των συλλογικών μύθων, οδήγησαν τον Παπανδρέου σε παραίτηση. Τότε η ηγεσία της ΝΔ συνέπραξε αναγκαστικά στην λύση Παπαδήμου, ως σκαλοπάτι προς την ανάληψη της εξουσίας. Δεν συνέβαλε όμως στην μακροημέρευση της, παρότι ο Παπαδήμος έδειχνε να  έχει την κοινωνική συναίνεση. Ήταν όμως εμπόδιο, στο γινάτι του Σαμαρά να… πρωθυπουργεύσει.

Τον Μάιο του 2012, όντως ο Σαμαράς, θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές. Θα είναι εκείνες οι διαδικασίες που θα προκαλέσουν την μεγαλύτερη μέχρι τότε μετατόπιση εξουσίας και ανακατανομή δυνάμεων, φέρνοντας τον Σύριζα στην δεύτερη θέση. Ο Σαμαράς θα δηλώσει προεκλογικά πως «διώξαμε τον Παπανδρέου, τώρα θα διώξουμε και το ΠΑΣΟΚ», γρήγορα όμως θα αναγκαστεί σε αναδίπλωση, αφού στις εκλογές της 17ης Ιουνίου του 2012, χάρις στο ΠΑΣΟΚ, θα εξασφαλίσει την δεδηλωμένη. Τότε ήταν που θα εκστομίσει ενώπιον της Άγκελα Μέρκελ το «ουδείς αλάνθαστος» αποκηρύσσοντας τις αντιμνημονιακές του ηρωικές εποχές. Στην ίδια μάλιστα συνέντευξη θα δεχθεί συγχαρητήρια για την μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος που είχε καταφέρει ποτέ μια χώρα, κάτι που ήταν όμως έργο… ΠΑΣΟΚ και όχι επίτευγμα των «Ζαππείων» στα οποία ο Σαμαράς υποσχόταν μηδενισμό του ελλείμματος σε 6(!!) μήνες…

Η κυβερνητική του θητεία, θα σφραγιστεί με την πιστή εφαρμογή των δανειακών συμβάσεων και θα τον οδηγήσει στην ήττα των ευρωεκλογών του 2014, μετά τις οποίες η κυβέρνηση του θα «κατεβάσει τα μολύβια» κάνοντας στην ουσία διαχείριση προεκλογικού χρόνου. Μάλιστα θα προβεί και σε ανασχηματισμό με στελέχη διαπρέποντα στα «τηλεπαράθυρα», κάνοντας ολοφάνερο  πως κι εκείνος περίμενε το μοιραίο. Στην ίδια λογική θα προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Σταύρο Δήμα, δίνοντας την ευκαιρία στον Σύριζα να μιλήσει για «κομματική επιλογή» και να παίξει για ακόμη μια φορά με τους θεσμούς.

Σήμερα ο Σαμαράς, ίσως έχει δίκιο να παραπονιέται πως οι ευρωπαίοι δεν έκλεισαν την δεύτερη αξιολόγηση του 2014, δίνοντας «φτερά» στην αντιπολιτευτική φαρέτρα του Τσίπρα. Σωπαίνει και παρακολουθεί τις εξελίξεις με ευχαρίστηση για το «τέλος της χειρότερης κυβέρνησης που είχε ποτέ ο τόπος» κρατώντας «ζεστό» το πατριωτικό του προφίλ, με την συμμετοχή του στα συλλαλητήρια εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Μιλάει όμως και για «λαθροεποικισμό» κάνοντας τους φιλελεύθερους της ΝΔ, να ανατριχιάζουν, αναφερόμενος στο προσφυγικό. Υπενθυμίζει έτσι σε όλους, πως έχει κι αυτός σημαντικό μερίδιο στην διαμόρφωση της ιδεολογικής φυσιογνωμίας της ΝΔ. Με περιουσία εντός της ΚΟ που αρκεί να τον οδηγήσει, γιατί όχι ακόμα και στο προεδρικό μέγαρο. Αυτό όμως θα το δούμε στις επόμενες μέρες.