Ο Γιάννης Ζουγανέλης συγκίνησε μιλώντας για τις απώλειες που έχει βιώσει, σύμφωνα με την Espresso.

Ο ηθοποιός και μουσικός, ο οποίος παρουσιάζει στο θέατρο Αθηνά την παράσταση «Happy Birthday Ελλάς», αναφέρθηκε στον χαμό των φίλων του και εξομολογλήθηκε πώς διαχειρίστηκε τον χαμό του Σάκη Μπουλά.

Η πρώτη φορά που τραγουδήσατε σε κοινό;

Ήταν στο Rodeo του Διονύση Σαββόπουλου μαζί με τον Γιάννη Πετρίση κι έναν μικρό καλλιτέχνη, τον Τζον. Λέγαμε τραγούδια από τις «Τρίχες», τραγούδια του Μπομπ Ντίλαν... Δεν είχα τελειώσει το λύκειο ακόμη!

Πώς ήταν η αίσθηση; Θυμάστε;

Όνειρο! Μαγικό βράδυ! Και βέβαια την ίδια χρονιά τραγούδησα στο Πολύτροπο με τον Μάνο Χατζιδάκη στην Πλάκα, όπου γνώ­ρισα και τον Σάκη Μπουλά και γίναμε φί­λοι. Τον αγαπούσα πολύ. Το 1973 έγινε αυ­τό. Εκεί ήταν ένας χώρος όπου γεννιόνταν τα πάντα. Μοναδική συνοικία,,όχι μόνο της Αθηνας,της Ευρώπης ολόκληρης.

Μια και το αναφέρατε, πώς διαχειριστή­κατε την απώλεια του Σάκη Μπουλά;

Μου στοίχισε πάρα πολύ. Γενικά αισθάνο­μαι τεράστιο κενό, και από τον Σάκη, και από τον Λαυρέντη, και από τον Παπάζογλου, και από τον Ρασούλη, και από τον Μητροπάνο. Ημασταν πάρα πολύ κοντά όλοι αυτοί. Πολλοί φίλοι «φύγανε» κι αυτό με κάνει να αισθάνομαι κενό, ότι έχω χάσει κομμάτια της ζωής μου. Ευτυχώς, ζω με τις μνήμες μου. Γι' αυτό πιστεύω στα μνημεία, σε ό,τι έχει σχέση με τις θύμησες.

Με την υποκριτική τέχνη πώς ξεκινήσατε;

Στη Γερμανία σπούδασα σύνθεση και όπε­ρα. Εκεί έκανα πολύ σοβαρά μαθήματα υποκριτικής, δραματικής τέχνης, τα πάντα. Δυόμισι χρόνια έκανα εντατικά μαθήματα. Προτού φύγω για τη Γερμανία δημιουρ­γήσαμε έναν χώρο κάτω από την Ακρόπο­λη μαζί με το Νικόλα Ασιμο και το λέγαμε Μουσικό Καφενείο: το Σούσουρο. Εκεί -πιο πολύ εκείνος, γιατί ήταν ήδη ηθοποιός- θέ­λαμε να διαφοροποιηθούμε και είχαμε μου­σική και διάφορα σκετσάκια. Εκεί συνερ­γάστηκα και με τον Γιάννη Καλαμίτση, που έγραφε εξαιρετικά τραγούδια και κειμε­νάκια. Επαιξα. Και όταν ξεκίνησε το «Αχ! Μαρία» το 1980, δεν είχα τελειώσει ακόμα, δεν είχα πάρει πτυχίο από τη Γερμανία.

Νιώθετε περισσότερο μουσικός ή ηθοποιός;

Στο βάθος της ψυχής μου περισσότερο μουσικός. Μουσικός που εκφράζεται μόνο με τη μουσική. Ούτε καν με τον στίχο.