Ο Γιώργος Σαμπάνης παραχώρησε συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό και μίλησε για όλους και για όλα. 

Γέννημα-θρέμμα Αθηναίος, έδειξε από μικρός την κλίση του στη μουσική αλλά και τον αθλητισμό.

Ένα τυχαίο περιστατικό στην εφηβεία τον ώθησε να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό στον στίβο.

«Ήταν κάτι που το επέλεξα και το κυνήγησα, δεν με έστειλαν οι γονείς μου να το κάνω. Όλα ξεκίνησαν όταν ένας φίλος μου γνώρισε μια κοπέλα σε μια χοροεσπερίδα, η οποία του είχε πει ότι κάνει προπονήσεις στο βόλεϊ του Εθνικού. Αυτός την ερωτεύτηκε και ήθελε να πάει να την ξαναδεί και έτσι μου ζήτησε να πάμε μαζί για παρέα.

Εκείνη τη στιγμή λοιπόν που φτάσαμε έκαναν προπόνηση στον στίβο. Μου άρεσε αυτό που είδα και μπήκα να τρέξω μαζί τους. Ήξερα ότι είμαι γρήγορος, αλλά ήθελα να δω πόσο γρήγορος. Εκεί βρέθηκε ένας προπονητής που με πλησίασε και μου είπε “Θέλω από Δευτέρα να ξεκινήσεις προπόνηση μαζί μου”». Κάπως έτσι όλα πήραν τον δρόμο τους. Οι διακρίσεις πλήθαιναν, με τα πανελλήνια χρυσά μετάλλια να κοσμούν τη συλλογή του. Παράλληλα όμως μια άλλη μεγάλη αγάπη άνθιζε στη ζωή του και έμελλε να καθορίσει τη μετέπειτα πορεία του. «Ήμουν 6 ετών όταν η μητέρα μου με έγραψε στο ωδείο.

Παρακολουθούσα μαθήματα κλασικής κιθάρας και θεωρίας. Στα 13 μου ήρθαν και τα μαθήματα φωνητικής. Από την πρώτη μέρα που συναντήθηκα με τη μουσική δεν την εγκατέλειψα ποτέ. Κάποια στιγμή άφησα τα μαθήματα θεωρίας γιατί τσακώθηκα με τη δασκάλα. Θίχτηκα στις εξετάσεις. Βλέπεις, ήμουν από τους καλύτερους μαθητές μέσα στην τάξη και όταν με έβαλαν να πω σολφέζ στην εξέταση πάγωσα.
Δεν βγήκε μπροστά να υποστηρίξει ότι είμαι καλός μαθητής και απλώς κόμπλαρα, αγχώθηκα. Με έκοψε για να πληρώνω δίδακτρα και το επόμενο εξάμηνο. Εκείνη τη στιγμή το θεώρησα άδικο. Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι η γυναίκα είναι μια υπάλληλος και είναι αναγκασμένη, εφόσον δεν απέδωσα, να με κόψει διότι λογοδοτεί σε μια ιδιωτική επιχείρηση.

Αυτό το σκέφτομαι τώρα που είμαι 36 ετών. Τότε μου ήταν δύσκολο να καταλάβω ότι για τη δική μου κακή απόδοση ευθύνομαι μόνο εγώ. Μπορώ να πω βέβαια ότι είναι ένα μάθημα που πήρα γρήγορα στη ζωή μου λόγω του πρωταθλητισμού. Σταμάτησα να ρίχνω τις ευθύνες στους άλλους και κατάλαβα ότι για όλα είμαι εγώ υπεύθυνος», εξομολογείται στο People.

Το πρώτο του μεροκάματο από τη μουσική ήρθε στην ηλικία των 20.

«Είχα περάσει δύο καλοκαίρια στην Κεφαλονιά, όπου σπούδαζε η αδελφή μου. Είχα πάει να τη δω και να κάνω διακοπές. Ξεκίνησα λοιπόν να παίζω κιθάρα και να τραγουδάω σε ένα μικρό μαγαζάκι για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Ούτε θυμάμαι τι λεφτά μου έδιναν. Επιστρέφοντας ήμουν σε μια μπάντα μαζί με κάτι φίλους και κάναμε live σε ένα μαγαζάκι στον Πειραιά που λεγόταν Πέντε Τέταρτα. Η μουσική για εμένα δεν είναι επάγγελμα, έτυχε να γίνει. Για να καταλάβεις, έβγαλα δίσκο το 2007 και πρώτη φορά τραγούδησα ενάμιση χρόνο μετά με τους Onirama στην Άνοδο».