Η ιστορία της συγχώνευσης των σχολείων του σχολικού συγκροτήματος «Δροσιάς» επαναλαμβάνεται ως φάρσα. 

Θυμίζω ότι και το 2016 είχε γίνει προσπάθεια συγχώνευσης του 17ου δημοτικού με το 15ου δημοτικό σχολείο που όμως μετά την αντίδραση γονέων, εκπαιδευτικών και την ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου η διοίκηση απέσυρε. Η νέα πρόταση της Δ.Π.Ε θα συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο την Δευτέρα 23/12.

Το αίολο της νέας πρότασης αποδεικνύεται από τα εξής: Το 2016, όταν αποσύρθηκε η πρόταση, το σύνολο μαθητών και των δυο σχολείων ήταν 257.

Το 2019 θα ξεπεράσουν τους 290!! Ενώ, δηλαδή, ο αριθμός μαθητών αυξάνεται, επανέρχεται η πρόταση για συγχώνευση που θα δημιουργήσει ένα τεράστιο σχολείο.

Το 2016 η πρόταση έκανε λόγο για δημιουργία ενός 20θέσιου οργανικά σχολείου. Το 2019  προτείνεται με περισσότερους μαθητές δημιουργία 14θέσιου!!

Τα δυο σχολεία φέτος λειτουργούν με 16 τμήματα. Αν κάποιος διαβάσει την πρόταση της ΠΕ εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι το νέο σχολείο που προτείνουν θα λειτουργεί με 12 το πολύ 13 τμήματα.

Όλα δηλαδή γίνονται για να «περισσέψουν» κάποιοι εκπαιδευτικοί και να καλύψουν τα δεκάδες χιλιάδες κενά στα υπόλοιπα σχολεία. Αυτό όμως θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μεγάλων τμημάτων σε ένα σχολικό συγκρότημα όπου φοιτούν πολλοί μαθητές με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες.

Η συγχώνευση υποβαθμίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών. Στο σκεπτικό που συνοδεύει την πρόταση συγχώνευσης γίνεται λόγος για τη λειτουργεία του τμήματος ένταξης και του τμήματος ΖΕΠ, στο νέο σχολείο που προτείνουν προς όφελος όλων των μαθητών.

Αυτό πραγματικά είναι πρόκληση, όταν φέτος το τμήμα ΖΕΠ του 15ου δεν λειτουργεί, προφανώς λόγο έλλειψης εκπαιδευτικού και όταν δεκάδες τμήματα ένταξης στην Αχαΐα δεν έχουν ιδρυθεί από την αρχή του χρόνου.

Το βασικό περιεχόμενο της συγκεκριμένης πρότασης είναι εναρμονισμένο με τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τη λεγόμενη “Eργαλειοθήκη” του Ο.Ο.Σ.Α. για την Εκπαίδευση. Εξυπηρετούν τη διαμόρφωση του νέου σχολείου της “αγοράς”, με ό,τι επιπτώσεις έχει αυτό στους μαθητές και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Είναι τα σχολεία που εξυπηρετούν την επιχειρηματικότητα, τους χορηγούς, τα διαφοροποιημένα αναλυτικά προγράμματα. Δημιουργούνται δηλαδή σχολεία που στοιβάζουν τους μαθητές και ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να αποτρέψουν και αυτή τη φορά τη συγχώνευση των σχολείων και να διεκδικήσουν σχολεία που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών.

(Ο Στέλιος Παλαρμάς είναι Γραμματέας του Συλλόγου Δ/Ν Πάτρας).