Σε έναν σύνθετο ρόλο, σε ένα κλασσικό αστυνομικό έργο μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι με όλα τα απαραίτητα συστατικά, ένα σαλόνι, ένα θύμα, υπόπτους, συγκινήσεις, ίντριγκες, ανατροπές και την αναμονή του απροσδόκητου συναντά φέτος το θεατρικό κοινό τον Νίκο Ορφανό.

Χαμηλών τόνων, προσπαθεί να ασχολείται με τη δουλειά του και μόνο χωρίς να επιζητά τα φώτα της δημοσιότητας και το φακό.

Ο ταλαντούχος και ευγενής ηθοποιός, τη φετινή σεζόν, μεταμορφώνεται στον «άτυχο», ξένο, Μάικλ Σταρκβέντερ, ο οποίος μία βραδιά με ομίχλη αναζητά βοήθεια σε μία απομονωμένη έπαυλη και εκεί βρίσκει έναν άνδρα δολοφονημένο και τη σύζυγό του να στέκεται από πάνω του κρατώντας όπλο στο χέρι. Ο ξένος γοητεύεται από τη γυναίκα και προσφέρεται να βοηθήσει. Αλλά τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Η συνέντευξη με τον Νίκο Ορφανό στο  Patrasevent.gr θα σας παρακινήσει να δείτε την παράσταση, την Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Πάνθεον στην Πάτρα. Εμείς θα είμαστε εκεί, εσείς;


«Είναι ένα παιχνίδι να βρεις τον δολοφόνο σε μια απίθανη ατμόσφαιρα»

P.E.: Τι θα δούμε στην παράσταση «Απρόσκλητος επισκέπτης»;

N.O.: Θα δείτε ένα εξαιρετικό έργο της Αγκάθα Κρίστι που ανεβαίνει για πρώτη φορά. Όπως γνωρίζουμε δεν έχει γράψει μόνο αστυνομικά μυθιστορήματα, αλλά έχει γράψει και καταπληκτικά αστυνομικά θεατρικά έργα. Μάλιστα έναν υπολογίσιμο αριθμό θεατρικών, στην Ελλάδα συνήθως ανεβαίνουν δυο με τρία έργα, τα πολύ γνωστά που έχουν γίνει και ταινίες. Αυτό το συγκεκριμένο είναι μια μοναδική ευκαιρία να δει κάποιος ένα  έργο που δεν έχει ξανά ανέβει και που έχει όλα τα γνώριμα χαρακτηριστικά του αστυνομικού μυθιστορήματος δηλαδή τη βόρεια Αγγλία, την ομίχλη, τα σκοτεινά μυστικά, τις αποκαλύψεις, τις ανατροπές, το παιχνίδι του να βρεις τον δολοφόνο, τους υπόπτους, μια απίθανη ατμόσφαιρα με ένα υπέροχο φινάλε. Είναι νομίζω, «καθαρό» θέατρο στα καλύτερά του.

P.E.: Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στο έργο;

N.O.: Είμαι ο Απρόσκλητος Επισκέπτης, τρόπος του λέγειν. Είμαι κάποιος ο οποίος παθαίνει ατύχημα σε μια ερημιά με το αυτοκίνητό του και πηγαίνει στο κοντινότερο σπίτι για βοήθεια. Εκεί ανακαλύπτει ένα πτώμα, ερωτεύεται τη πιθανή δολοφόνο που είναι και η γυναίκα του θύματος και προσπαθεί να τη βοηθήσει. Στην πορεία ανακαλύπτεται μια σειρά υπόπτων και αρχίζει το παιχνίδι του δολοφόνου. Στο τέλος έρχεται αντιμέτωπος με τις αξίες του και κατά πόσο πρέπει να αγωνιστεί γι΄ αυτή την αλήθεια και στο τέλος αυτό που αποκαλύπτεται ξαφνιάζει ακόμα και τον ίδιο. Πιάνεται στην παγίδα της ιστορίας χωρίς να το καταλάβει.

P.E.: Τι γεύση αφήνει στον θεατή η παράσταση;

N.O.: Το κοινό φεύγει με μια μεγάλη ανάταση, επειδή αυτά τα έργα κλείνουν τον κύκλο, δημιουργούν μια λύτρωση κατά κάποιον τρόπο στον θεατή. Φεύγει λοιπόν με κέφι, και θέλει να πάει κάπου να το συζητήσει πίνοντας το ποτό του. Είναι αυτή η αίσθηση που είχαμε παλιά στις καλές παραστάσεις.


«Τα αστυνομικά μυθιστορήματα κρατούν το ενδιαφέρον του κοινού»

P.E.: Οι ιστορίες μυστηρίου αρέσουν σταθερά στο κοινό. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

N.O.: Αυτό συμβαίνει γιατί πια τα σύγχρονα έργα ασχολούνται με πιο προσωπικά και ενδοσκοπικά ζητήματα έχουμε ξεχάσει λίγο πως είναι να αφηγείσαι και να παρακολουθείς μια πολύ ωραία ιστορία. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα λοιπόν επειδή το μοτίβο τους είναι ο αγώνας ενός ανθρώπου να αποκαλύψει ή να κυνηγήσει ένα έγκλημα ή να πιάσει έναν δολοφόνο και αυτό είναι στην ανθρώπινη φύση, αποτελούν μια ιστορία που σου κρατά το ενδιαφέρον. Παράλληλα σου συστήνει εξαιρετικούς χαρακτήρες και σου κρατά μια καταπληκτική συντροφιά. Νομίζω πως είναι η απόλυτη ψυχαγωγία το θέατρο.

P.E.: Πώς είναι η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Γιώργο Φρατζεσκάκη;

N.O.: Εξαιρετική! Ο Γιώργος είναι ένας ευγενέστατος άνθρωπος με τον οποίο χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί του.


«Πρέπει να δούμε την τηλεοπτική μυθοπλασία ως κάτι που πρέπει να έχει εξωστρέφεια και δυνατότητες εξαγωγής»

P.E: Tα τελευταία χρόνια βλέπουμε το τηλεοπτικό πεδίο να αλλάζει. Παρατηρούμε πως η μυθοπλασία βγαίνει και πάλι στο προσκήνιο. Πως θα σχολιάζατε τα τηλεοπτικά δρώμενα;

N.O.: Aυτή η επανεκκίνηση στις παραγωγές είναι ελπιδοφόρα. Τώρα σε θέμα επιπέδου καλλιτεχνικού έχουμε δρόμο ακόμα, χωρίς βέβαια να θέλω να υποτιμήσω δουλειά που εργάζονται συνάδελφοι και ζει τόσος κόσμος. Εγώ εδώ και χρόνια υποστηρίζω πως θα πρέπει να δούμε την τηλεοπτική μυθοπλασία και ψυχαγωγία ως κάτι που πρέπει να έχει εξωστρέφεια και δυνατότητες εξαγωγής. Το παιχνίδι της ψυχαγωγίας είναι πλέον διεθνές, είναι παγκοσμιοποιημένο. Πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε προγράμματα μόνο για εσωτερική κατανάλωση, γιατί έτσι δεν θα ξεφύγουμε από τον κίνδυνο της βιοτεχνίας και κάποια στιγμή και αυτή η παραγωγή, όπως μια σειρά άλλων κλάδων, θα σαρωθούν από κάτι που θα έρθει απ΄ έξω και εκεί θα θρηνήσουμε θύματα οικονομικά.

P.E: Έχετε συμμετάσχει σε μεγάλες και επιτυχημένες σειρές, με αποκορύφωμά «Το νησί». Αυτή τη περίοδο τι θα σας έκανε να πείτε και πάλι το «ναι» και να σας δούμε και πάλι στην τηλεόραση;

N.O.: Μια θεματική παραγωγή και όχι τόσο αισθηματικού ή οικογενειακού περιεχομένου. Δηλαδή μια θεματική σειρά σαν «Το νησί», την οποία θα μπορούσα κάλλιστα να υπηρετήσω, με την προσωπική μου αισθητική θα ήταν ότι καλύτερο. Μακάρι να έρθει…

P.E.: Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την υποκριτική;

N.O.: Να το σπουδάσουν, κατ΄αρχάς. Παράλληλα να σπουδάσουν και κάτι άλλο γιατί πέρα από το αβέβαιο του επαγγέλματος και μέσα από τη σχετική αξιοκρατία που το διακρίνει και την εξέλιξη ο κόσμος στην τέταρτη ψηφιακή επανάσταση, ένα πτυχίο μιας απλής τριετούς σχολής δεν είναι επαρκές εφόδιο. Ποτέ δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει ο εαυτό σου και πως θα δες να ζήσεις. Παράλληλα να σκεφτούν εάν τους αρέσει η ζωή του ηθοποιού, μόνο όποιου του αρέσει αυτή η ζωή γίνεται ηθοποιός, ασχέτως σπουδών και από και πέρα να δοκιμάσουν την τύχη τους.


«Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο ήρεμα και θα επιστρέψουμε σε μια στοιχειώδη κανονικότητα»

P.E.: Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την πολιτική;

N.O.: Μέσα από μια παρέα, μια εξαιρετική ομάδα ανθρώπων που ήταν η πρώτη ιδρυτική ομάδα του Ποταμιού και στην οποία πραγματικά χωρίς στεγανά, με εσωτερική δημοκρατία και με μια ελευθεριάζουσα κατάσταση όπου όλες οι φωνές ακούγονταν και συζητιούνταν τα θέματα χωρίς μηχανισμούς και κομματισμούς, εκεί μόνο σε ένα τέτοιο κόμμα θα μπορούσα να υπάρξω και αυτό έγινε. Υπήρξα όσο ήταν τέτοιο και όταν έπαψε να είναι αυτό αποχώρησα.

PE: Πως σχολιάζεται το σημερινό πολιτικό πεδίο;

N.O.: Ζούμε σε πολύ πιο ήρεμη περίοδο, απ΄ ότι πριν τρία με τέσσερα χρόνια. Νομίζω ότι βοηθάει και ότι η κοινωνία, οι πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι όποιος του λέει την δυσάρεστη αλήθεια δεν είναι εναντίον τους γιατί περάσαμε αυτό το στάδιο. Στιγματίστηκε το να λες την αλήθεια και δυσάρεστες αλήθειες, ως εχθρός του έθνους, του λαού, τίποτα τέτοιο. Δεν υπάρχουν αιτιολογίες που είναι απάνθρωπες και άλλες που είναι πιο ανθρώπινες, όλες το ίδιο είναι και πρέπει εμείς πια ως υποψιασμένοι πολίτες να διακρίνουμε και τον άνθρωπο πίσω από τον πολιτικό. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο ήρεμα και θα επιστρέψουμε σε μια στοιχειώδη κανονικότητα και  στη συνέχει να δουν εάν θα επιστρέψουν και στην πλήρη κανοτηκότητα.