Σε ένα διαφορετικό φωτογραφικό project προχώρησε ο φωτογράφος Νίκος Αποστολόπουλος, στέλνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα μέσα από τις εικόνες του για την φρίκη του πολέμου. 

Το project είναι αφιερωμένο στον πόλεμο της Συρίας και το σκηνικό της φωτογράφισης παραπέμπει εκεί, σε τρομαγμένα πρόσωπα, γυναικόπαιδα που μοιάζουν να τα έχουν χαμένα και να προσπαθούν να προφυλαχθούν, βομβαρδισμένα και κατεστραμμένα σπίτια και εικόνες που αποτυπώνουν την φρίκη των όσων συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, αλλά και την οδύσσεια των ανθρώπων που ξεκινά, φεύγοντας από την πατρίδα τους για να σωθούν, ακολουθώντας τον δρόμο της προσφυγιάς. 

Ο Νίκος Αποστολόπουλος που έχει καταγωγή από την Αθήνα και σπούδασε στην Πάτρα, είχε προχωρήσει και στο παρελθόν σε ένα φωτογραφικό project που είχε κάνει αίσθηση, με κεντρικό του θέμα τότε την Ακρόπολη και τον ιερό βράχο της πρωτεύουσας.

Πλέον μιλώντας στο patrasevents.gr για την νέα του δουλειά και το concept της, τονίζει ότι το μήνυμα της φωτογράφισης έχει ένα ιερό σκοπό. Να μας κάνει όλους να αντιληφθούμε την φρίκη που έχουν ζήσει αυτοί οι άνθρωποι που έρχονται στην χώρα μας και ποιες είναι οι καταστάσεις που αντιμετώπισαν και τους ανάγκασαν να φύγουν από την πατρίδα τους. 


"Ο πόλεμος είναι γλυκός μόνο σ' αυτούς που δεν τον έχουν ζήσει. Αυτό είναι το βασικό μήνυμα που θέλει να περάσει αυτή η φωτογράφιση προς τα έξω. Το πρότζεκτ είναι αφιερωμένο στο πόλεμο στην Συρία και στους χιλιάδες μετανάστες παγκοσμίως και κυρίως σε αυτούς που έρχονται στην Ελλάδα" αναφέρεται στο σχετικό κείμενο που συνοδεύει την φωτογράφιση. 

Το σκηνικό της φωτογράφισης θα έλεγε κανείς ότι σε ταξιδεύει στην Συρία, σε κάποια από τις δεκάδες πόλεις αυτής της χώρας που έχουν καταστραφεί. Είναι όμως στην Ελλάδα, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα και έχουν κατασκευαστεί από την Ειρήνη Αθανασιάδη που ήταν και το μοντέλο αυτής της φωτογράφισης.  

"Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πως θα νιώθαμε εάν κάποιοι εισέβαλαν στην χώρα μας και έπαιρναν με την βία όλα αυτά που μοχθήσαμε να χτίσουμε" συνεχίζει και το κείμενο και προχωρά τονίζοντας τα εξής: "Υπάρχουν πολλά παιδιά σ' όλο αυτό που έχασαν τους γονείς τους σε ηλικίες 3 και 5 ετών.


Είναι τόσα τα θύματα που θα μείνουν ανάπηρα για την υπόλοιπη ζωή τους, κατά την διάρκεια ενός πολέμου που δεν επέλεξαν οι ίδιοι. Δεν είναι δίκαιο. Η Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή χώρα που έχει γίνει σπίτι για υπεράριθμους πρόσφυγες τα τελευταία 5 χρόνια, αλλά όλο αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο της Ελλάδας.

Είναι ένα πρόβλημα που πρέπει με σωστή νομοθεσία και σωστές κινήσεις, όλες οι χώρες να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους. Απλά φανταστείτε αν αύριο είστε στο σχολείο ή στην δουλειά σας, ξαφνικά στρατιώτες να ξεκινήσουν να πυροβολούν χωρίς να εξηγήσουν τίποτα. Τι θα κάνατε;".

Είναι ένα καλό ερώτημα αυτό που πρέπει να βάλει όλους μας σε σκέψεις προτού προχωρήσουμε στην διατύπωση της οποιαδήποτε άποψης για το ζήτημα του προσφυγικού. Οι φωτογραφίες σε κάθε περίπτωση χτυπούν στην καρδιά.