Μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς που έχουμε στην Ελλάδα.

Απόφοιτη της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Ωδείου Αθηνών, ερμηνεύτρια με υπέροχη φωνή, η Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου σπούδασε σύγχρονο τραγούδι, και έχει παίξει σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, όπως Ευτυχισμένοι μαζί, L.A.P.D., Χαρά.. αγνοείται, Ήρθε και έδεσε κλπ.. 

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, όπως ο Θέμης Μουμουλίδης και ο Δημήτρης Μυλωνάς, τόσο ως ηθοποιός όσο και ως βοηθός σκηνοθέτη.

Αυτή την περίοδο, πρωταγωνιστεί στην "Προσωπική Συμφωνία". Πρόκειται για έργο του Ρόναλντ Χάργουντ, που γράφτηκε το 1995 και βασίζεται σε πραγματικά ημερολόγια του σπουδαίου μαέστρου Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ, τα οποία κρατούσε κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του. 

Η παράσταση που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, «ανεβαίνει» στο Θέατρο Πάνθεον από 18 έως 20 Οκτωβρίου. 

Με αφορμή την εμφάνισή της στην πόλη, η Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου μίλησε στο patrasevents.gr, για το έργο και το ρόλο της, την Πάτρα που αγαπάει, την τηλεόραση και τα μελλοντικά της σχέδια.


"Βρισκόμαστε στα ερείπια του πολέμου με ανθρώπους-ερείπια"

P.E.: Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση "Προσωπική Συμφωνία".

Μ.Π.: "Πρόκειται για μία αληθινή ιστορία, σε κείμενο του Ρόναλντ Χάργουντ, βασισμένη στα ημερολόγια του Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ, ο οποίος ήταν μέγας μαέστρος στη ναζιστική Γερμανία και στον οποίο δόθηκαν διάφορα αξιώματα στην περίοδο της ναζιστικής κατοχής, καθώς έτυχε να χαίρει της εκτίμησης του Χίτλερ. Εμείς βρισκόμαστε αμέσως μετά τον πόλεμο, στα ερείπια του Βερολίνου, τα οποία βρίσκονται υπό αμερικανική κατοχή και ο Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ, κατηγορείται ως μέλος του ναζιστικού κόμματος και ανακρίνεται από τις αμερικανικές αρχές.

Βλέπουμε χαρακτήρες στα κόκκινα, καθώς μιλάμε για μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της παγκόσμιας ιστορίας. Βρισκόμαστε στα ερείπια του πολέμου με ανθρώπους-ερείπια. Έχουμε ουσιαστικά τη μάχη δύο κόσμων, του Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ (Νικήτας Τσακίρογλου) και του Ταγματάρχη Άρνολντ (Αλέξανδρος Μπουρδούμης), ο οποίος θέλει εμμονικά να καταδικάσει τον Φουρτβένγκλερ γιατί ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που μπήκαν στο Άουσβιτς και έζησαν αυτήν την κτηνωδία, είναι κάτι που στοιχειώνει τη ζωή του και πρεσβεύει ότι πρέπει να αντιστεκόμαστε φανερά και σθεναρά σε καθεστώτα και δυνάστες, ενώ ο Φουρτβένγκλερ από την άλλη, υπερασπιζόμενος την τέχνη του, θεωρεί ότι ο πόλεμος εκ των έσω με τα δικά του όπλα, δηλαδή τη μουσική του, είναι ο τρόπος με τον οποίο πολέμησε".


"Είναι μία παράσταση που τη συζητάς για πολύ καιρό μετά"

P.E.: Υποδύεστε την Ταμάρα. Τι σας εξιτάρει σε αυτό το ρόλο;

Μ.Π.: "Η Ταμάρα Ζαχς είναι μία Γερμανίδα αστή, η οποία ερωτεύτηκε έναν Εβραίο μουσικό, έναν υπερταλαντούχο πιανίστα, ο οποίος συνελήφθη από τους Γερμανούς, πήγε στο Άουσβιτς και έχασε τη ζωή του. Η γυναίκα αυτή λοιπόν, είναι ουσιαστικά η μόνη μάρτυρας υπεράσπισης του Φουρτβένγκλερ και αυτό που τη φέρνει στο ανακριτικό γραφείο, πέρα από την υπεράσπιση, είναι να αποδείξει ότι ο σύζυγός της υπήρξε, καθώς εκείνη την εποχή τα αρχεία χάνονταν και άνθρωποι που πέθαιναν, ήταν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Η Ταμάρα, είναι διαταραγμένη ψυχικά μετά το θάνατο του άνδρα της, καθώς δεν έχει ξεπεράσει ποτέ αυτήν την απώλεια. Γενικά είναι ένας ρόλος πολύ προκλητικός, ένας ρόλος που είναι στα κόκκινα από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό είναι που με ιντριγκάρει σε αυτόν".

P.E.: Ποια στοιχεία της παράστασης θεωρείτε ότι την έκαναν να ξεχωρίσει και να αγαπηθεί από το κοινό;

Μ.Π.: "Θεωρώ ότι είναι πολλοί οι παράγοντες. Καταρχήν ότι το έργο, αφορά πολύ το σήμερα. Είναι μία αληθινή ιστορία και ο θεατής που θα τη δει, προβληματίζεται. Είναι μία παράσταση που τη συζητάς για πολύ καιρό μετά, έχει παραλληλισμούς με τη δική σου ζωή. Μετά είναι και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, δηλαδή αυτό που εμείς μπορέσαμε να βγάλουμε, ξέροντας ότι έχουμε στα χέρια μας ένα κείμενο-διαμάντι. Θεωρώ οι συντελεστές και η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά, ο οποίος αντιμετώπισε το έργο με δράση και όχι ως ένα δοκιμιακό κείμενο, είναι τα στοιχεία που κάνουν την παράσταση αυτή να αγαπηθεί τόσο από τον κόσμο και να βρισκόμαστε τώρα και εκεί στην όμορφη Πάτρα".


"Δυστυχώς, η ανθρωπότητα δεν έχει διδαχθεί από τα λάθη της"

P.E.: Τι ήταν αυτό που σας άγγιξε περισσότερο στο έργο και είπατε το ναι.

Μ.Π.: "Αρχικά, το γεγονός ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και πως οι άνθρωποι φτάνουν στα άκρα και τι κτηνωδίες έχουμε κάνει σαν ανθρώπινο γένος, ο ένας στον άλλο. Ζούμε μια παρόμοια κατάσταση σήμερα, με αυτό που συμβαίνει στη Συρία. Πάντα με ιντριγκάρει η σκοτεινή εποχή της ναζιστικής περιόδου και επειδή το φίδι έχει, δυστυχώς, ξανά ξυπνήσει, θεωρώ ότι είναι ένα πολύ επίκαιρο και σύγχρονο έργο και αυτό ήταν που με τράβηξε, πέρα από το ρόλο".

P.E.: Το έργο διαδραματίζεται στο Βερολίνο, λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και το σκηνικό χαρακτηρίζεται έντονα από την καταστροφή που άφησε πίσω του ο πόλεμος. Πιστεύετε ότι η ανθρωπότητα έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος;

Μ.Π.: "Εγώ νομίζω ότι, δυστυχώς, η ανθρωπότητα δεν έχει διδαχθεί από τα λάθη της, όσο θα έπρεπε, γι' αυτό και τα επαναλαμβάνει. Το βλέπετε κι εσείς με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Εδώ και αιώνες η ιστορία επαναλαμβάνεται".

P.E.: Με τι συναισθήματα και σκέψεις θα φύγει ο θεατής μετά την παράσταση;

Μ.Π.: "Μπορώ να σας πω αυτό που μοιράζονται οι θεατές μαζί μας μετά το τέλος της παράστασης. Αρχικά, τους είναι πάρα πολύ δύσκολο να πάρουν θέση τελικά, γιατί και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο. Συνειδητοποιούν πόσο εύκολα ένας θύτης γίνεται θύμα και το αντίστροφο και πόσο σε τέτοιες περιόδους, θολώνει η αλήθεια όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες συμπεριφορές και καταστάσεις στα όρια".


"Στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας, έκανα μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις, που έχω κάνει ποτέ"

P.E.: Στην Πάτρα έχετε ξαναπαίξει. Κάντε μου ένα σχόλιο για το κοινό της.

Μ.Π.: "Ναι βέβαια, την Πάτρα την αγαπώ πολύ. Αρχικά εκεί, στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., έκανα μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις, που έχω κάνει ποτέ, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Βασικά ήταν ο πρώτος μου μεγάλος ρόλος, η Τζένη στην "Όπερα της πεντάρας", με το Γιάννη Μπέζο, την Τάνια Τρύπη κ.α.. Έχω ζήσει στην Πάτρα, δύο χειμώνες και ένα καλοκαίρι. Μου αρέσει και σαν πόλη πολύ. Επειδή έχω πρόβλημα με τον προσανατολισμό, μου αρέσει η ρυμοτομία της, είναι τόσο τετράγωνη, που αποκλείεται να χαθείς (γέλια). Πέραν αυτού, οι άνθρωποί της είναι καλοί και η σχέση τους με το θέατρο, επίσης, είναι καλή".

P.E.: Τι θυμάστε από την Πάτρα, ποια μέρη επισκεπτόσασταν, πού βγαίνατε;

Μ.Π.: "Την έζησα πολύ την Πάτρα, πήγαινα και στα γύρω γύρω, στα Βραχναίικα, στη Βιομηχανική περιοχή. Έχει ωραία σημεία η πόλη, όπως το λιμάνι της και έχει και ωραία νυχτερινή ζωή. Επίσης, είναι μια πόλη ιστορική, που αξίζει ο καθένας να επισκεφθεί".


"Η τηλεόραση στράφηκε ξανά στο θέατρο, που είναι και η απαρχή της"

P.E.: Τηλεοπτικά έχουμε καιρό να σας δούμε. Είναι από επιλογή;

Μ.Π.: "Ξεκίνησε από επιλογή. Κάποια στιγμή, επειδή έκανα αρκετή τηλεόραση, επέλεξα να στραφώ περισσότερο στο θέατρο, θεωρώ ότι είναι και η ουσία της δουλειάς, χωρίς βέβαια να λέω ότι δεν αγαπώ και την τηλεόραση. Σε καμία περίπτωση δεν είχα τις χιλιάδες προτάσεις. Η τηλεόραση έχει κάτι σκληρό. Αν την ξεχάσεις μία, σε ξεχνάει δέκα. Τώρα νομίζω θα ήθελα να ξανακάνω τηλεόραση, μου έχει λείψει, οπότε θα αρχίσω να κινούμαι για να με θυμηθούν και να θυμηθώ και εγώ τους τηλεοπτικούς μου φίλους".

P.E.: Παρακολουθείτε τηλεόραση; 

Μ.Π.: "Βεβαίως και παρακολουθώ"!

P.E.: Τι έχετε ξεχωρίσει από τη φετινή σεζόν;

Μ.Π.: "Νομίζω ότι δεν θα πρωτοτυπήσω. Θα πω πόσο καλό σήριαλ είναι οι "Άγριες Μέλισσες". Είναι μια πάρα πολύ καλή δουλειά, κάτι που είχαμε να δούμε χρόνια. Βέβαια να μην είμαι άδικη, φέτος γίνονται αρκετές καλές δουλειές. Σίγουρα οι "Άγριες Μέλισσες", θυμίζουν παλιές καλές εποχές και κάτι σημαντικό, έχουν πολύ καλούς θεατρικούς ηθοποιούς. Η τηλεόραση στράφηκε ξανά στο θέατρο, που είναι και η απαρχή της και αυτό πιστεύω, έπρεπε να συμβεί. Επίσης, το "Κόκκινο Ποτάμι" είναι καλή σειρά και το "Έρωτας Μετά"".


"Μ' αρέσει να εξερευνώ την ανθρώπινη ψυχή"

P.E.: Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στη δουλειά σας;

Μ.Π.: "Τη μαγεία της. Έχει διάφορες ιδιότητες ψυχοθεραπευτικές, δηλαδή με έχει βοηθήσει πέρα πολύ σε δύσκολες περιόδους. Είναι αυτό το συνεχές ξάφνιασμα, το καινούριο, η αναζήτηση. Όλο αυτό το πράγμα είναι μαγικό στη δουλειά μας και το γεγονός, ότι επειδή είμαι, ανθρωποκεντρικής φιλοσοφίας άνθρωπος, μπορώ να ασχολούμαι με την ανθρώπινη ψυχή. Συνήθως στο θέατρο όλοι οι ρόλοι είναι άνθρωποι στα όρια, ακόμα και στην κωμωδία, οι καταστάσεις είναι οριακές. Οπότε είναι η ανθρώπινη ψυχή στα όριά της και μ' αρέσει να την εξερευνώ".

P.E.: Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας; Τι σχεδιάζετε;

Μ.Π.: "Από 30 Οκτωβρίου ξεκινάμε δεύτερη χρονιά την "Προσωπική Συμφωνία" στο Από Μηχανής Θέατρο και από το Μάρτιο θα κάνω μία παράσταση, στην οποία κάνω τη διασκευή στο κείμενο μαζί με την αδερφή μου, Βίκυ Παναγιωτοπούλου, στο μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη "Ακύμαντοι". Θα ανέβει σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη και θα παίξω κιόλας".



Προσωπική συμφωνία Θέατρο Πάνθεον Πάτρα