Ο Χάρης Ρώμας είναι σε μια πολύ δημιουργική φάση: Ασχολείται με την πολιτική, κάνει θέατρο και, παράλληλα γράφει και παίζει στο πολυαναμενόμενο «Καφέ της Χαράς» το οποίο θα δούμε σύντομα από τον ΑΝΤ1. Στη συνέντευξή που δίνει στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη, αποκαλύπτει πρώτη φορά τις αλλαγές που θα υπάρξουν στο σίριαλ και μιλάει για την επιτυχία και τις παρενέργειές της

Το Καφέ της Χαράς, οι εκπλήξεις και οι αλλαγές

«Καταρχάς, πρέπει να δηλώσω υπεύθυνα ότι η ιδέα για να επαναφέρουμε κάτι που είχε αγαπήσει τόσο πολύ ο κόσμος, ανήκε στον Γιάννη Λάτσιο. Πριν τέσσερα-πέντε περίπου χρόνια, με είχε καλέσει στο γραφείο του, στον ANT1 και μου πρότεινε να ξανακάνουμε τους “Μεν και τους Δεν”. Εξεπλάγην, δεν το περίμενα. Θα είχε σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον, όμως το προφίλ του κολλητού μου, Στέλιου Μάινα, δεν θα ταίριαζε με τίποτα πια στον ρόλο που είχε τότε. Δύσκολα θα ταυτιζόταν. Ο άνθρωπος επέλεξε να κάνει άλλα πράγματα. Έπειτα συζητήσαμε για το “Κωνσταντίνου και Ελένης” και τέλος καταλήξαμε στο “Καφέ”. Το είχαμε τελειώσει με τέτοιο τρόπο με την Άννα Χατζησοφιά που, στην ουσία, είχαμε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιστροφής του. Λες και το ξέραμε…

Είναι μία τεράστια παραγωγή, αλλά ευτυχώς βρήκαμε χορηγούς, ενδιαφέρθηκαν διαφημιστές, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να γίνει. Έχει πολύ μεγάλο μπάτζετ. Η σειρά θα επιστρέψει και θα δείτε τους ήρωές της 13 χρόνια μετά. Αλλαγμένους, με το βάρος της ηλικίας τους, πικραμένους, γεμάτους απωθημένα. Ο γιος του Περίανδρου Πώποτα έχει μεγαλώσει πια, το ίδιο και η κόρη της Χαράς, η Βάλια, και, ουσιαστικά, τα παιδιά ενώνονται και η ιστορία αρχίζει. Εξ’ αιτίας των παιδιών συναντιούνται και πάλι όλοι από την αρχή, ο καθένας κουβαλώντας τα θέματα και τις πικρίες του. Και γίνεται…έκρηξη. Θα δούμε ότι ο χρόνος που πέρασε, όντως άλλαξε κάποια πράγματα, όπως επίσης ότι και κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ.

Θα μπει στη σειρά η Ζέτα Δούκα, η οποία είναι εξαιρετική ηθοποιός, κι έρχεται για να αναταράξει τη ζωή του Περίανδρου Πώποτα. Θα βρίσκεται όμως και η Χαρά, η Ρένια Λουιζίδου, και καταλαβαίνετε… Οι ανατροπές και οι αλλαγές θα διαδεχθούν η μία την άλλη. Αν σκεφτείς ότι εγώ, ως άνθρωπος, είμαι διαφορετικός, αντίστοιχα και οι ρόλοι θα διαφέρουν. Είμαστε αλλαγμένοι όλοι οπτικά, αλλά οι χαρακτήρες μας, πάνω κάτω, μένουν ίδιοι ή πηγαίνουν προς τα πίσω. Νομίζω ότι θα την αγαπήσει εκ νέου ο κόσμος τη σειρά. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα μας δείτε τον Ιανουάριο, με αφορμή τα 30 χρόνια του ΑΝΤ1».

Η επιτυχία και οι παρενέργειές της…

«Δεν περιμένω να κάνουμε πάλι 60% με το Καφέ της Χαράς. Ούτε νιώθω πως θα αναμετρηθώ με αυτό το τεράστιο μέγεθος της επιτυχίας. Με νοιάζει να κάνω μία καλή δουλειά! Ελπίζω να πάει καλά. Αν δεν πάει, θα στεναχωρηθώ λίγο, αλλά δεν θα τελειώσει εκεί η καριέρα μου. Δεν έχω την αγωνία τού να κάνω μόνο επιτυχίες. Είμαι σε μία ηλικία που δεν θα μου κοστίσει φοβερά μία αποτυχία. Κάνω αυτή τη δουλειά με χαρά κι αυτό μου αρκεί. Το θέμα είναι αν θα αρέσει στον κόσμο, ο οποίος, όσο εύκολα σε ανεβάσει, εξίσου εύκολα σε κατεβάζει και σε γκρεμίζει.

Έχω χορτάσει την επιτυχία, αλλά δεν έχω εθιστεί. Ναι, ξέφυγα κάποτε – ήταν και λογικό άλλωστε… Είχα όμως τους ανθρώπους δίπλα μου, τους σωστούς ανθρώπους, που με κράτησαν στη γη, αλλά είχα κι ένα μυαλό που με έβλεπε όπως ακριβώς ήμουν. Γιατί ποτέ δε θεώρησα τον εαυτό μου κάτι περισσότερο από αυτό που ήταν. Βλέπω πολλούς ανθρώπους της δουλειάς μας, κυρίως νέους, που κάνουν μία επιτυχία και υπερεκτιμούν τον εαυτό τους. Νομίζουν ότι είναι κάτι άλλο – το οποίο δεν είναι. Αυτό με τσακίζει εμένα, διότι έρχεται αύριο μεθαύριο η πραγματικότητα και σε συνθλίβει. Η επιτυχία είναι μία ερωμένη και σίγουρα όχι πιστή. Σήμερα την έχεις, αύριο μπορεί όχι. Σου προσφέρει δύναμη, αναγνώριση, εξουσία -έως ένα βαθμό-, αλλά σου στερεί κιόλας.

Νιώθω πιο ελεύθερος όταν είμαι στο εξωτερικό και περπατάω στο δρόμο, για παράδειγμα. Φέρομαι αλλιώς. Ωστόσο, αρκετές φορές, έχω πέσει και σε ένα «σμήνος» κόσμου που με αναγνώρισε. Όπως πριν λίγο καιρό, στο Λονδίνο. Περνούσα έξω από τα «Harrod’s», και άκουσα μία παρέα που έβγαινε από το κατάστημα να φωνάζει: “Εεεε, ο Ρώμας είναι αυτός!” (γελάει). Ωραίο είναι, τιμητικό, αλλά κάποιες φορές θες και την ηρεμία σου… Όλα αυτά τα χρόνια, μπήκαν στη ζωή μου άνθρωποι για τους λάθος λόγους. Ήθελαν άλλα πράγματα από εμένα τελικά. Τον Ρώμα και όχι τον Χάρη. Εντάξει, συνέβη κι αυτό. Πληγώνεσαι και μαθαίνεις».