Ο Δημήτρης Πιατάς ανήκει σίγουρα στην κατηγορία των πιο ταλαντούχων κωμικών ηθοποιών της γενιάς του.

Ένας ηθοποιός που έχει όλη αυτή τη μαγιά που χαρακτηρίζει τους μεγάλους κωμικούς του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου, έχοντας βγει απευθείας από αυτή, σε μία όμως μετέπειτα εποχή που είχε τις δικές της ιδιομορφίες και κατευθύνσεις. 

Στα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και δραματουργίας τον έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο θεατρικό προσκήνιο να παίζει Αριστοφάνη και Μένανδρο. Φέτος τον βλέπουμε σε κάτι ξεχωριστό που ο ίδιος το βρίσκει αρκετά ενδιαφέρον.

Στην πιο κλασική ίσως τραγωδία, στον "Προμηθέα Δεσμώτη" του Αισχύλου, στην παραγωγή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη, να παίζει τον ρόλο του Ήφαιστου, του θεού της φωτιάς και των τεχνικών επαγγελμάτων.

Ο ρόλος του είναι χαρακτηριστικός και ο Δημήτρης Πιατάς δίνει και αυτός από την πλευρά του τη δική του διάσταση στη μορφή του Ήφαιστου, σε ένα έργο που έχει αποτελέσει ήδη αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των κριτικών, έχοντας ταυτόχρονα γνωρίσει την θερμή υποδοχή του ευρύτερου κοινού, όπου και αν έχει παιχθεί μέχρι ώρας. 

P.E: Όσοι έχουν δει την παράσταση μιλούν για έναν διαφορετικό Προμηθέα, έναν σύγχρονο Προμηθέα των μεγαλουπόλεων, έναν εξορισμένο σύγχρονο ερημίτη. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; 

Από την ώρα που είμαι παρών στην παράσταση συμφωνώ. Αν διαφωνούσα δεν θα συμμετείχα. (γέλια). Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι ο Προμηθέας είναι ένα πρόσωπο διαχρονικό, δεν τοποθετείται χρονικά σε κάποια περίοδο. Ο Αισχύλος όταν το έγραψε δεν απευθύνθηκε μόνο στους σύγχρονούς του, αλλά στην αιωνιότητα γνωρίζοντας μάλλον ότι το έργο του θα έμενε κλασικό ή τουλάχιστον σε αυτό σκόπευε.


P.E: Ο Προμηθέας αυτός έρχεται σε αντίθεση με τον κλασικό Προμηθέα, που έχουμε γνωρίσει μέσα από τον μύθο και τα σχολικά μας εγχειρίδια και αν ναι που;

Τα σχολικά μας εγχειρίδια παρουσιάζουν τον Προμηθέα σαν ένα φοβερό, άγριο και τρομερό γίγαντα. Η Κάθριν Χάντερ που είναι μία ηθοποιός που έρχεται με φοβερές περγαμηνές από το εξωτερικό και πρωταγωνιστεί στο έργο του δίνει τη σύγχρονη διάσταση.

Ο Προμηθέας με την Χάντερ είναι ένα μαχόμενο εξωτικό, δεν έχει φύλο, δεν είναι θηλυκός ή αρσενικός, δεν μένει σε τέτοιες ταμπέλες και περιορισμούς, ανήκει στη φύση και νομίζω ότι με υπό αυτή την έννοια η ερμηνεία της είναι μέσα στο νόημα του έργου.

Ο Σταύρος Τσακίρης που τον εμπνεύστηκε και τον επιμελήθηκε του δίνει βάση σε αυτή την διάσταση του έργου και ένα άλλο ενδιαφέρον στον Προμηθέα και που σας διαβεβαιώ είναι αρκετά κοντά στο πνεύμα του Αισχύλου.

P.E: Παίζετε τον ρόλο του Ήφαιστου. Στο έργο του ο Αισχύλος θα έλεγε κανείς ότι έχει κατατάξει κατά μία έννοια τα πρόσωπα σε νικητές και νικημένους ή καλύτερα σε εξουσιαστές και σε υπηκόους. Σε ποια ομάδα θα βάζατε τον Ήφαιστο;

Ο Ήφαιστος ανήκει στην εξουσία, είναι ο θεός της φωτιάς που έχει πάρει ο Προμηθέας και είναι ο εντολοδόχος του Δία και στην πραγματικότητα έχει κάθε λόγο να είναι οργισμένος με τον Προμηθέα για αυτό που έχει συμβεί. Έρχεται έτσι μαζί με το Κράτος και την Βία για να βυθίσουν τον Προμηθέα για πάντα στο τέλος του κόσμου όπως λέγεται, ενώ ο ίδιος ο Ήφαιστος είναι κατά μία έννοια ο τιμωρός του Προμηθέα.

Το ενδιαφέρον βέβαια που δίνει ο Αισχύλος στον Ήφαιστο είναι ότι έχει ενοχές για αυτό που γίνεται, κοιτάει με μεγάλη συμπάθεια τον Προμηθέα. Νομίζω έτσι ότι ο Αισχύλος με τον Ήφαιστο βάζει πριν 3.000 χρόνια τις βάσεις του ψυχολογικού θεάτρου, δηλαδή ένα πρόσωπα παύει να είναι μονολιθικά και μονοδιάστατα καλό ή κακό.

Ο Ήφαιστος στην δική μας περίπτωση είναι ταυτόχρονα θύμα και θύτης του εαυτού του αν θέλετε ή των ενεργειών και των πράξεων του. Νομίζω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον από αυτή την άποψη ο ρόλος του Ήφαιστου γιατί μπορεί να είναι μικρός, ωστόσο είναι καταλυτικός και χαρακτηριστικός, ενεργώντας ως εκτελεστικό όργανο βοηθώντας στην πλοκή του δράματος.

P.E: Βέβαια σας βλέπουμε σε έναν ρόλο διαφορετικό από αυτό που σας έχουμε συνηθίσει...

Εγώ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Γνωρίζω ασφαλώς ότι το κοινό θα δει έναν διαφορετικό Πιατά, όχι τόσο αναγνωρίσιμο όπως τον Πιατά της κωμωδίας, όμως είμαι χαρούμενος ιδιαίτερα που είμαι μέρος αυτής της παράστασης και συμμετέχω σε αυτή τη δουλειά με όλους αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους που έχουμε προσπαθήσει από κοινού να δώσουμε μία άλλη διάσταση σε ένα έργο τόσο διαχρονικό και κλασικό.

Μου έλαχε στο τέλος της καριέρας μου να παίξει Αισχύλο μετά από τόσες και τόσες κωμωδίες. Σας επαναλαμβάνω το βρίσκω πολύ ωραίο και αρκετά ενδιαφέρον.


P.E: Τι είναι αυτό που έχετε εισπράξει εσείς οι συντελεστές της παράστασης από τον κόσμο κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα περιοδείας σας;

Έχω εντυπωσιαστεί από το κοινό και την αντιμετώπιση που μας έχει δείξει. Σίγουρα είναι μία παράσταση που οι ειδήμονες του θεάτρου και της αρχαίας τραγωδίας έχουν κάθε λόγο να δουν. Το αξιοσημείωτο όμως είναι η αντιμετώπιση που έχουμε από το ευρύτερο κοινό.

Η μετάφραση του Δημητριάδη είναι αρκετά δύσκολη, ακόμα και για μας τους ηθοποιούς, είναι ένας λόγος που δεν μιλιέται εύκολα στο σήμερα, όμως το εντυπωσιακό είναι ότι μέχρι σήμερα όπου και αν έχουμε παίξει το κοινό αντιμετώπισε την παράσταση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δηλαδή ευλαβική ησυχία, και στο τέλος αποθέωση.

Είναι συγκλονιστικό αυτό ξέρετε. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να παίζεις στα Μουδάνια σε έναν χώρο όπου ξέρεις ότι κυριαρχεί η Πάολα και ο Πλούταρχος και να υπάρχει ένα ίδιο κοινό που έρχεται να παρακολουθήσει μαζί με τα παιδιά του τον Αισχύλο, δείχνοντας ευλάβεια και στωικότητα και στο τέλος να μας χειροκροτεί. Είναι παρήγορο ότι οι καλές παραστάσεις ή αυτές που έχουν να πουν κάτι αντέχουν ακόμα στην χώρα της παρακμής.

P.E: Ο Προμηθέας παραμένει ακόμα δεμένος κατά την άποψη σας και αν ναι πώς γίνεται το φως του να συνεχίζει να καίει ακόμα;

Ο Προμηθέας όπως θα δείτε και στην παράσταση κάποια στιγμή λύνεται και πορεύεται μαζί με τον άνθρωπο, μαζί με την γνώση, τα βιβλία, σε αυτό που λέγεται εξέλιξη. Η εξέλιξη οδηγεί και σε καταστροφές πολλές φορές, όμως όλα είναι ανοικτά.

Το βρίσκω ξεχωριστό και ιδιαίτερο αυτή η παράσταση βασισμένη πάνω σε ένα τόσο κλασικό έργο να παίζεται σήμερα γιατί ουσιαστικά αφορά το σήμερα, αφορά την εποχή μας, αιτιολογώντας έτσι την σύγχρονη ύπαρξη της στο θεατρικό προσκήνιο.


P.E: Πείτε μου δύο λόγια για την εμπειρία της Αρχαίας Επιδαύρου. Έχετε παίξει και πάλι στην καριέρα σας, σε αυτό τον χώρο σε πολλές κωμωδίες.  Πώς νιώσατε αυτή τη φορά παίζοντας σε μία τραγωδία;

Μιλήσαμε με 18.000 άτομα, αυτό δεν είναι κάτι το σύνηθες πριν από το Δεκαπενταύγουστο και πιστέψτε με έγινε αποθέωση. Το συναίσθημα είναι πάντα το ίδιο, ένα αίσθημα δέους, ένα απέραντο τρακ και σεβασμού θα έλεγα που βρίσκεται κάποιος σε αυτό τον χώρο όπου ακούστηκαν για πρώτη φορά αυτά τα υπέροχα κείμενα.

Το καλό ποδόσφαιρο λέει ο λαός παίζεται σε καλά γήπεδα. Το δέος ότι και να παίξεις σε τέτοιους χώρους, είτε τραγωδία και Αισχύλο, είτε κωμωδία και Αριστοφάνη που πιστέψτε με δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι πάντα το ίδιο.

P.E: Το κοινό της Πάτρας σας υποδέχτηκε όλους θερμά και δεν σταμάτησε να σας χειροκροτεί όλους έναν προς ένα. Πείτε μου δύο λόγια για αυτό;

Η Πάτρα έχει κάθε λόγο να είναι περήφανη για αυτή την παράσταση. Και αυτό το λέω ειλικρινά μέσα από την εμπειρία και αυτά που έχω ζήσει σε αυτή τη δουλειά. Όμως και εμείς από την πλευρά μας ως συντελεστές και ηθοποιοί αυτής της παράστασης ήμαστε συγκινημένοι και γοητευμένοι από το χειροκρότημα και την υποδοχή που γνωρίσαμε στις δύο πρώτες παραστάσεις στο Ρωμαϊκό Ωδείο από το κοινό αυτής της πόλης. Ελπίζω να γίνει το ίδιο και στην τρίτη παράσταση που θα δώσουμε στην Πάτρα.


P.E: Αν ήσασταν θεατής τι ήταν αυτό που θα σας έμενε από την παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη της Πάτρας;

Καταρχάς το πάθος όλων των ανθρώπων που συμμετέχουν στην παράσταση. Ξέρετε μπορεί η κυρία Χάντερ να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, παίζοντας υποδειγματικά και είναι πραγματικά εξαιρετική, αλλά αν δεν υπήρχαν και οι υπόλοιποι συντελεστές η παράσταση δεν θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Να είστε σίγουρος για αυτό. Όλοι οι συντελεστές έχουν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό και έτσι η παραγωγή αυτή φέρει από παντού επαγγελματισμό και σοβαρότητα.

P.E: Ποια είναι τα επόμενα σχέδια που έχετε για τη φετινή σεζόν τηλεοπτικά και θεατρικά;

Τηλεοπτική σεζόν δεν έχω, δεν ασχολούμαι με την τηλεόραση, δεν με αφορά το είδος ξέρετε. Θεατρικά θα είμαι στην παράσταση “Τρεις αδελφές” του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Βεάκη, με τον Αιμίλο Χειλάκη και μαζί με εξαίρετους συνεργάτες και συντελεστές.