Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής έδωσε τη δική του οπτική στην έννοια του όρου.

Ο ηθοποιός μίλησε επίσης για την παράσταση «Κάτω απ' τ' αστέρια» στην οποία παίζει αλλά και για τον έρωτα και αν έχει κλάψει για χάρη του, ενώ ακόμη αποκάλυψε αν έχει απωθημένα.

Kωνσταντίνε, για εσένα πώς είναι αυτό το θεατρι­κό ταξίδι;

Όταν διαβάσαμε το έργο, και οι δύο ξέραμε ότι αυτό θα είναι π επόμενη δουλειά μας. Γρήγορα μπήκε στην ομάδα μας η Άρτεμις Γλύμπα και δημιουργικό το κεί­μενο διαμορφώθηκε σε ένα άλλο θεατρικό έργο από αυτό που μας δόθηκε στην αρχή, φυσικά από τον ίδιο τον Τηλέμαχο. Όταν βλέπεις το ένα κομμάτι που ενώνεται με το άλλο, αισθάνεσαι ότι θα πάει καλά. Και πήγε.

Ποια φράση του έργου είναι αυτή που σε συγκινεί;

Η ατάκα που ορίζει και τον τίτλο: «Μόνο εμείς υπάρχουμε. Μό­νο εμείς υπάρχουμε σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε ολόκληρο το σύ­μπαν υπάρχουμε μόνο εμείς. Οι κάτω απ' τ' αστέρια». Αυτό το «εμείς» είναι εντελώς αντιπροσωπευτικό του τρελού, του αδια­πραγμάτευτου έρωτα.

Ισχύει και στη δική σου περίπτωση;

Τώρα που έφτασα 30 χρόνων, έχοντας πίσω αρκετές αποτυχίες -πολύ όμορφες, βέβαια-, δεν θεωρώ πια ότι έγκειται εκεί το ζή­τημα. Δεν θεωρώ ότι έχω ανάγκη για κάποιον αδιαπραγμάτευτο έρωτα. Ο έρωτας ανασχηματίζεται μέσα στον άνθρωπο.

Πιστεύεις στο «για πάντα»;

Πρόσφατα συζητούσα με μία φίλη σχετικά με αυτό και της είπα πως δεν το έχω νιώσει ποτέ στ' αλήθεια, μέχρι στιγμής, στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι σημαίνει. Δεν το έχω αισθανθεί. Δεν έχω βρεθεί με έναν άνθρωπο που θα πω «για πάντα», ούτε πάνω στην τρέ­λα μου.

Έχεις εκπληρώσει τα όνειρα σου ή έχεις απωθημένα;

Αν τολμήσω να πω ότι έχω απωθημένα, θα πέσει το θέατρο να με πλακώσει. (Γελάει.) Στα 30 μου χρόνια, έχω δικό μου θέατρο και με παραστάσεις που σημειώνουν επιτυχία. Αν με ρωτούσες πριν από δέκα χρόνια, που ήμουν στο θέατρο Τέχνης, ότι θα είσαι σε μια παράσταση sold out και σε μια άλλη που κόβεις 700 εισιτήρια, θα έλεγα ότι με κοροϊδεύεις.

Το ότι έχεις πετύχει κάποια πράγματα είναι θέμα τύχης;

Η αλήθεια είναι ότι έχω φτύσει αίμα -και το λέω με απόλυτη τα­πεινότητα- όπως κάθε άνθρωπος σε ό,τι δουλειά κι αν κάνει .Έχω δουλέψει σκληρά και έχω κάνει πολλές θυσίες.

Τηλεοπτικά σε είδαμε στην κωμική σειρά του ΑΝΤ1 «Κάνε γονείς να δεις καλό» αλλά και στην αστυνομική σειρά «Ου φονεύσεις».

Και οι δύο συνεργασίες έγιναν με κύριο λόγο τους σκηνοθέτες. Δηλαδή με τον Πάνο Κοκκινόπουλο είχαμε συνεργαστεί ξανά άψογα το 2015, ενώ το «Κάνε γονείς να δεις καλό» το έκανα λόγω του Πιέρρου Ανδρακάκου, που είχαμε κάνει και την ταινία «Αιγαίο 505», και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε. Όχι στην τηλεόραση, αλλά συζητάμε κάτι για την επόμενη σεζόν.

Πηγή: My tv