Είναι σίγουρα η πιο δυσπρόσιτη παραλία της Δυτικής Αχαΐας ή καλύτερα ολάκερου του νομού.

Το Γιαννισκάρι μοιάζει σαν ένας κρυφός επίγειος παράδεισος που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αρκετά γνωστός σε όσους αγαπούν να κάνουν το μπάνιο τους με μία δόση περιπέτειας, έχοντας στο αίμα τους την αίσθηση του ταξιδιού αλλά και της απομόνωσης, σε ένα μέρος που θυμίζει την αγριάδα και την ομορφιά της παρθένας φύσης. 

Για να φτάσεις στο Γιαννισκάρι χρειάζεται πρώτα να περάσεις από λόφους και απότομους δρόμους, γκρεμούς, να διασχίσεις το δάσος και αφού εκπληρώσεις την δύσκολη αυτή αποστολή, να σταθμεύσεις το αμάξι σου, με τον φόβο ότι εύκολα θα μπορεί να κολλήσει στην άμμο, μπαίνοντας σε άλλου είδους περιπέτειες. 

Όπως και να έχει στο Γιαννισκάρι δεν πας για μία βουτιά, ούτε για δύο. Πας για να μείνεις με τις ώρες στην θάλασσα, έχοντας την γεύση της αλμύρας στο στόμα σου και αυτή του αλατιού στο κορμί σου.

Είναι το μέρος που αγαπούν όσοι λατρεύουν να περνούν τις διακοπές τους δίπλα στο κύμα, μένοντας στην παραλία, το μέρος που αγαπούν όσοι αρέσκονται στο κάμπινγκ, στο μη οργανωμένο, μη έχοντας ανέσεις, αντέχοντας ακόμα και το σμήνος από τα κουνούπια που σκάνε μύτη το βράδυ, ειδικότερα αν δεν φυσάει. 

Είναι με λίγα λόγια η ιδανική παραλία για τους εναλλακτικούς.