Άκουσα προηγουμένως τον Υπουργό Ανάπτυξης να δηλώνει πως το απόλυτο ζητούμενο για την επιβίωση της χώρας, την επιστροφή των όσων έχουν μεταναστεύσει και την αποτροπή άλλων να μην το πράξουν, γενικώς για την μελλοντική μας ύπαρξη είναι οι ξένες επενδύσεις.

Ίσως δυστυχώς αυτό να είναι σ' έναν βαθμό πλέον βάσιμο στην άθλια κατάσταση στην οποίαν έχουμε περιέλθει (από μόνοι μας).Ίσως, όμως και δεν είμαι καθόλου σύμφωνος για δύο λόγους:

1. Η ανάπτυξη έρχεται κατά τη γνώμη μου από τις εσωτερικές επενδύσεις και όχι από αυτές των ξένων
&
2. Με δεδομένο το πολύ αρνητικό κλίμα δεκαετιών τι θα συμβεί εάν… δεν έλθουν;

Διότι στην Ελλάδα, ποτέ δεν ήταν το κλίμα ευνοϊκό και όποτε ήταν συνήθως συνέβαινε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και με όχι καλούς (έως αποικιακούς) όρους για το εθνικό συμφέρον. Αυτό το πνεύμα επικράτησε από την αρχή της κρίσης και ξεπουλήθηκε ολόκληρη η περιουσία της χώρας. Διότι η Ελλάδα δεν χρειαζόταν ξένους επενδυτές.

Έχει όλα τα προσόντα να αναπτυχθεί από μόνη της. Το πρόβλημα είναι στις νοοτροπίες, στους κομματικούς μηχανισμούς και στο γεγονός πως ποτέ δεν ήταν χώρα με κεφαλαιουχικές δομές, όπως άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Και σκεφτείτε πόσες πολύ γνωστές βιομηχανίες είναι καθαρά Ελληνικές και με επενδύσεις στο εξωτερικό.

Όταν όμως θεωρείται επένδυση να ξεπουλάς στους Κινέζους το καλύτερο λιμάνι σου, να αναθέτεις στους Γερμανούς το καλύτερο σου αεροδρόμιο όπως και τις τηλεπικοινωνίες σου, στους Γάλλους τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίο, στους Ιταλούς τους σιδηροδρόμους σου και τα δεδομένα περιφερειακά χρυσοφόρα αεροδρόμια επίσης στους Γερμανούς και άλλα τόσα χίλια, το πρόβλημα δεν είναι οι ξένες επενδύσεις αλλά η δική σου ανικανότητα.

Ο Έλληνας δεν έχει τη δομή του μικρο-αστού Ευρωπαίου. Ή τουλάχιστον δεν την είχε και ακόμα δεν την έχει αποκτήσει παρ΄ όλες τις “φιλότιμες” προσπάθειες της διανοουμενίστικης ελίτ κάθε απόχρωσης. Βεβαίως τα φιλολαϊκά συνθήματα αποτελούν καλύτερο όχημα κατάληψης της εξουσίας, διότι πάντα οι φτωχοί είναι περισσότεροι από τους πλουσίους.

Και ούτε λόγος να γίνεται για σκέψη ανάπτυξης της οικονομίας από πλευράς δήθεν αριστερών κυβερνήσεων (την προηγούμενη δεν την κατατάσσω σε αυτό το είδος). Η συγκεκριμένη προφανώς θέλει να ανασυστήσει την αστική τάξη, αλλά οι ξένες επενδύσεις δημιουργούν στρατιές βιομηχανικών εργατών παρά διευκολύνουν την ανάπτυξη της μεσαίας τάξης, όπως τη γνωρίζουμε στην Ελλάδα.

Συνεπώς είναι πολύ βαθύτερο το ζήτημα και πέραν των διαφορετικών αντιμετωπίσεων. Και ενέχει και τον κίνδυνο της πλήρους αποτυχίας καθώς και του είδους και ποιότητας των ξένων επενδύσεων.