Σε λίγες ώρες λήγει η θητεία της σημερινής Κυβέρνησης. Οι εθνικές εκλογές της προσεχούς Κυριακής θα πιστοποιήσουν αν θα επέλθει στον τόπο πολιτική αλλαγή ή θα υπάρξει στασιμότητα ή θα βρεθεί η χώρα σε ομηρεία. Οι πολίτες έχουν τον τελικό λόγο. Αυτοί θα κάνουν την επιλογή.

Ωστόσο, αποτελεί κοινή διαπίστωση πως σε ορισμένους τομείς έχουν σωρευτεί συντρίμμια και ερείπια. Η παιδεία είναι ένας τέτοιος τομέας, όπου η εφαρμογή της καταστροφικής πολιτικής αυτής της τετραετίας έχει δημιουργήσει τεράστια υποβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Η πολιτική των Υπουργών Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχτηκε σε δύο πυλώνες: α) στη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή και στην ευθυγράμμιση με τις επιταγές των δανειστών και β) στην εφαρμογή των ιδεοληψιών τους. Αυτές οι δύο κατευθύνσεις δημιούργησαν ένα μίγμα αναποτελεσματικότητας, αναξιοκρατίας, υποβάθμισης και τελικά διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης. Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση:

  • Το ολοήμερο σχολείο, που αποτέλεσε ίσως τον πιο σημαντικό εκπαιδευτικό θεσμό της μεταπολίτευσης, έχασε τον παιδαγωγικό του προσανατολισμό με την κατάργηση του υπεύθυνου δασκάλου. Αυτή ήταν μια εγκληματική απόφαση. Σήμερα όλοι γνωρίζουν πως έχει μετατραπεί σε παιδοφυλακτήριο. Επίσης, χιλιάδες αναπληρωτές έχασαν τη δουλειά τους Στην περιοχή της Αχαΐας ξεπερνούν τους 150.
  • Η κατάργηση των ΕΑΕΠ Δημοτικών σχολείων, η συρρίκνωση αρκετών διδακτικών αντικειμένων (φυσική αγωγή, αγγλική γλώσσα, πληροφορική κ.λπ.) και ο περιορισμός της ευέλικτης ζώνης που παρείχε μια σχετική παιδαγωγική ελευθερία στους εκπαιδευτικούς, δημιούργησαν ένα φτωχό και μίζερο σχολείο. Υπήρξε ισοπέδωση προς τα κάτω. Από αυτό το λόγο χάθηκαν, επίσης, χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών, εφόσον σε κάθε τέτοιο σχολείο απαιτούνται τρεις (3) εκπαιδευτικοί λιγότεροι.
  • Η παιδαγωγική υποστήριξη των σχολείων και των εκπαιδευτικών από ισχυρούς θεσμούς αντισταθμιστικής αγωγής την τελευταία χρονιά ακυρώθηκε. Οι νέες δομές της εκπαίδευσης αποδείχτηκαν στον ελάχιστο χρόνο που λειτούργησαν ως ένας ανεπαρκής και αποτυχημένος θεσμός, που πρέπει άμεσα να καταργηθεί. Το έργο των Συντονιστών Εκπαίδευσης στα σχολεία χαρακτηρίζεται από το απόλυτο τίποτα, γιατί τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί δε χρειάζονται αυτό που κάνουν οι Συντονιστές. Οι δάσκαλοι και οι Διευθυντές των σχολείων φορτώθηκαν ευθύνες που δεν τους αναλογούν, οι εκπαιδευτικοί έμειναν χωρίς στηρίγματα και τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες αβοήθητα.
  • Αποκρύπτονταν συστηματικά όλη την τετραετία τα πραγματικά κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία, εφόσον δε λαμβάνονταν υπόψη οι εκτιμήσεις και οι αποφάσεις των αρμόδιων από το νόμο Υπηρεσιακών Συμβουλίων, με αποτέλεσμα την υπολειτουργία των σχολείων για μεγάλο χρονικό διάστημα της κάθε σχολικής χρονιάς. Αντίθετα, ισχυρός ήταν ο λόγος των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης που είχαν άγνοια, εφόσον δε διαχειρίζονταν εκπαιδευτικό προσωπικό και λειτούργησαν ως Δούρειοι Ίπποι εφαρμογής της πιο αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια.
  • Η δίχρονη προσχολική αγωγή θεσμοθετήθηκε ως υποχρεωτική χωρίς όμως να ληφθούν συνοδευτικά μέτρα (κτίρια, υποδομές κ.λπ.), που θα την έκαναν εφαρμόσιμη έστω και μακροπρόθεσμα, με αποτέλεσμα να έχουμε μετακινήσεις νηπίων αρκετά μακριά από τη γειτονιά τους, υπερπληθή τμήματα, ακατάλληλα κτίρια και χαμηλής ποιότητας παιδεία στην πιο ευαίσθητη ηλικία του παιδιού.
  • Η κομματικοποίηση της εκπαίδευσης σφράγισε αυτήν την τετραετία. Με ελεγχόμενα υπηρεσιακά συμβούλια, αντισυνταγματικούς νόμους, επιλεγμένους κόφτες κριτηρίων, αδιαφανείς και αναξιοκρατικές διαδικασίες, αλχημείες και ευτράπελα, σαφή παραβίαση των βασικών αρχών του διοικητικού δικαίου αφήνουν οι Κυβερνώντες μια μελανή κηλίδα στην ιστορία της διοίκησης της εκπαίδευσης.

Τούτα είναι ένα μέρος των ζητημάτων που έφεραν την Παιδεία σε τροχιά οπισθοδρόμησης. Το δημόσιο σχολείο βρίσκεται σε μαρασμό. Δεν έγινε τίποτα για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, για τα αναλυτικά προγράμματα, για τα βιβλία. Οι κακοί χειρισμοί και ο κομματισμός έφεραν την παιδεία στο πάτο. Από πρώτη προτεραιότητα που έπρεπε να είναι κατέληξε να είναι πεδίο εφαρμογής λανθασμένων, αντιεπιστημονικών και αντιεκπαιδευτικών  πολιτικών.