Συγγραφικό ταξίδι με τον Χρήστο Τούβε

-Χρήστο, χαίρομαι πολύ που συναντιόμαστε για ακόμα μία φορά με αφορμή την παρουσίαση του δεύτερου βιβλίο σου με τίτλο «Το μονοπάτι της αλήθειας 33». Ακόμη, χαίρομαι που επέλεξες και σ΄ αυτό το συγγραφικό ταξίδι σου να επισκεφτείς πάλι την Πάτρα. Τι ξεχωριστό έχει αυτή η πόλη για σένα;

Η Πάτρα είναι μια ξεχωριστή πόλη. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι μία πόλη που αγκαλιάζει τον πολιτισμό. Αν σε αποδεχτεί το κοινό της Πάτρας, τότε η δουλειά σου αποκτά νόημα. Ευτυχώς και στα 2 βιβλία το αναγνωστικό κοινό στήριξε την πένα μου το δίχως άλλο.

-Στη διάρκεια του δεύτερου σου συγγραφικού ταξιδιού επισκέφτηκες τις ίδιες πόλεις που είχες επισκεφτεί με το πρώτο σου βιβλίο «Της ζωής τα παράξενα παιχνίδια»; Δηλαδή, θέλω να σε ρωτήσω σε πόσες πόλεις έχεις πάει μέχρι τώρα; Και σε πόσες από αυτές έχεις πάει ήδη δύο φορές για να παρουσιάσεις τη νέα σου δουλειά;

Σκοπός μου είναι να πάω σε όσες περισσότερες πόλεις μπορώ. Η περιοδεία αυτού του βιβλίου ξεκίνησε απο την Αλεξανδρούπολη και θα ολοκληρωθεί στην Κρήτη. Έχουμε επισκεφτεί όλες τις πόλεις που πήγαμε και στο 1ο βιβλίο, όμως έχουμε βρεθεί και σε πολλά καινούργια μέρη.

Σε συγχαίρω για το πείσμα και τη θέλησή σου να κάνεις αυτό που αγαπάς. Κυνηγάς το όνειρό σου ταξιδεύοντας. Πρόσθεσες κάποια καινούρια πινέζα στον χάρτη σου; Πού θα ήθελες να πας και δεν έχεις πάει μέχρι τώρα;

Στόχος μου είναι να επισκεφτώ περισσότερες χώρες στο εξωτερικό για να ανταμώσω με τους ομογενείς. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε, ότι ο πολιτισμός δεν πρέπει να έχει όρια και σύνορα. Ο πολιτισμός οφείλει να ενώνει τις ψυχές των ανθρώπων και να τους δίνει το έναυσμα ώστε να κυνηγούν τα όνειρα και τα θέλω τους.

-Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι να πραγματοποιήσεις κι αυτό σου το όνειρο. Ένα άλλο πράγμα που θέλω να συζητήσουμε εδώ μαζί είναι η επιλογή της αυτοέκδοσης. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να επιλέξεις να εκδόσεις τα βιβλία σου μόνος σου; Πόσο μοναχικό είναι αυτό το ταξίδι;

Ήταν μοναχικό όταν ξεκίνησα το Δεκέμβριο του 2014. 4,5 χρόνια μετά οφείλω να ομολογήσω ότι βιώνω τόση αγάπη και στήριξη που έχω ξεχάσει ό,τι δύσκολο αντιμετώπισα. Επέλεξα αυτό το δρόμο για να ζήσω από το ταλέντο μου, χωρίς να πρέπει να διαπραγματεύομαι με εκδοτικούς οίκους για τα δικαιώματα μου. Όταν γράφεις ένα πόνημα είναι ένα δικό σου δημιούργημα. Στις ιδέες του μυαλού μου δεν θέλω συνεργάτες. Ευτυχώς το δικό μου ρεύμα έχει επηρεάσει κι άλλους συγγραφείς και ποιητές. Πλέον συνεργάζομαι μαζί τους για να καρπώνονται από τα έργα τους.

-Είναι πολύ ωραίο αυτό που λες και πιστεύω πως θα εμπνεύσεις κι άλλους ανθρώπους που αγαπούν τις λέξεις να βρουν τον δρόμο τους μέσα από αυτήν την τόσο θαρραλέα επιλογή. Μήπως σκέφτεσαι μέσα από τον δικό σου εκδοτικό οίκο να βρουν τη φωνή τους άνθρωποι που διστάζουν ή δυσκολεύονται να εκφραστούν έντυπα;

Λειτουργώ όπως ένα εκδοτικός οίκος με τα πλεονεκτήματα της αυτοέκδοσης. Από τότε που κατανόησε ο λογοτεχνικός κόσμος τι σημαίνει αυτοέκδοση, στηρίζω αρκετούς συγγραφείς και ποιητές να βρουν τη φωνή τους και τη συγγραφική τους πορεία.

-Και μιας και μιλάμε για την αυτοέκδοση, ποια είναι η άποψή σου· τι είναι περισσότερο κοστοβόρο η επιλογή ενός εκδοτικού οίκου ή η επιλογή της αυτοέκδοσης; Υποψιάζομαι ότι και τα δύο έχουν κάποιες δυσκολίες. Εσύ είχες δοκιμάσει να χτυπήσεις την πόρτα ενός γνωστού εκδοτικού οίκου ή ήταν μονόδρομος για σένα αυτή η επιλογή;

Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχουν επιλογές και μονοπάτια. Η πορεία του καθενός δείχνει την αξία του στο χρόνο. Κοστοβόρο στην τσέπη ή στην ψυχή; Πολλά ταλέντα χάθηκαν και πολλές λέξεις εξαφανίστηκαν, ενώ δεν πληρώσαν τίποτα για την παραγωγή του βιβλίου τους. Άρα είναι μεγάλη συζήτηση για το τι είναι κοστοβόρο. Προσωπικά μου έχουν χτυπήσει την πόρτα εκδοτικοί οίκοι, αλλά δεν με ενδιαφέρει η προοπτική συνεργασίας.

-Μπράβο, για την επιλογή σου και φαίνεται ότι την στηρίζεις με πάθος! Και τώρα που σε κοιτώ μέσα στα μάτια βλέπω ότι θέλεις να φτάσεις ψηλά και να μπεις στις καρδιές των ανθρώπων. Θέλεις τα βιβλία σου και το όνομά σου να ταξιδέψουν όλο και πιο μακριά και να αφήσουν το σημάδι τους. Είναι αυτό το όνειρό σου για το μέλλον; Θέλεις να μοιραστείς μια στάλα του μαζί μας;

Δεν γνωρίζω τι είναι το ψηλά. Γνωρίζω ότι σε λιγότερο από 5 χρόνια συγγραφικής πορείας η δουλειά μου έχει διαδοθεί από το ένα άκρο της Ελλάδας στο άλλο, ενώ πλέον τα βιβλία μου αριθμούν χιλιάδες αντίτυπα. Δεν κοιτάω το μέλλον. Κοιτάω την επόμενη παρουσίαση και το να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που έρχονται να με δουν. Κάνω μικρά βήματα και μελετάω πολύ για να παρουσιάζω διαφορετικά βιβλία στο αναγνωστικό κοινό.

-Χρήστο, σ΄ ευχαριστώ πολύ για όλα όσα είπαμε σήμερα, για τα συγγραφικά σου ταξίδια, την επιλογή της αυτοέκδοσης, τον δρόμο που χαράζεις και ακόμα πιο πολύ νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω που άνοιξες τον χάρτη του μυαλού και μας είπες τόσο ενδιαφέροντα πράγματα δίνοντας ψυχή και ουσία στα λόγια σου. Εις το επανιδείν!

"Προσωπικά έτσι ζω. Δεν μπορώ αλλιώς"