Like
H Σίσσυ Κρανίδη είναι το κορίτσι που σάρωσε τα βραβεία στο Διαγωνισμό του Φωτομαραθώνιου Πάτρας 2019 που διοργάνωσε για ακόμα μία χρονιά η Φωτογραφική Λέσχη "Ηδύφως".
Πρόκειται για ένα διαγωνισμό που έχει εξελιχθεί σε θεσμό για τους λάτρεις της φωτογραφικής τέχνης, με τους διαγωνιζόμενους να καλούνται μέσα σε οκτώ ώρες περιπλάνησης στους δρόμους της πόλης να παραδώσουν οκτώ φωτογραφίες, σε οκτώ αντίστοιχα θέματα που τους δίνει η εξεταστική επιτροπή.
Στο φετινό διαγωνισμό όπου συμμετείχαν 150 φωτογράφοι από την Πάτρα και από διάφορα άλλα μέρη της χώρας, την παράσταση έκλεψε μία κοπέλα από το Αίγιο που τα τελευταία δέκα χρόνια ζει και εργάζεται στην αχαϊκή πρωτεύουσα.
Η Σίσσυ Κρανίδη πήρε το Βραβείο για το καλύτερο portfolio του διαγωνισμού, το μεγαλύτερο δηλαδή βραβείο που δίνεται από την κριτική επιτροπή και κέρδισε και τρεις ακόμα διακρίσεις.
Το βραβείο για την καλύτερη φωτογραφία στη θεματική ενότητα "Γέλα μου", τον Α' έπαινο φωτογραφίας για την ενότητα "Σκιές" και τον Β΄έπαινο στο θέμα "Κούκλες - Βιτρινά".
Συνολικά η 30χρονη κοπέλα, κέρδισε τέσσερα βραβεία, αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά της, κάνοντας τα μέλη της επιτροπής να παραδεχθούν το ταλέντο της.
Η ίδια αισθάνεται περήφανη για τις διακρίσεις που πέτυχε και δεν το έκρυψε αυτό στην τελετή απονομής βραβείων που έγινε πριν από μερικές μέρες στον χώρο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.
"Είναι η δεύτερη φορά που παίρνω μέρος σε έναν τέτοιο διαγωνισμό. Αποφάσισα να συμμετάσχω φέτος κυρίως για την εμπειρία, χωρίς να περιμένω ότι θα έχω τέτοια επιτυχία" τονίζει μιλώντας στο patrasevents.gr.
H φωτογραφία είχε μπει στη ζωή της από τότε που ήταν μικρό παιδί. "Μου άρεσε να φωτογραφίζω και το θεωρούσα ένα ξεχωριστό και μοναδικό παιχνίδι". Επαγγελματικά όμως αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία πριν από έξι χρόνια.
"Είχα τελειώσει το τμήμα Λογοθεραπείας στην Πάτρα, έχοντας πάρει το πτυχίο μου από εκεί και παράλληλα είχα τη φωτογραφία κυρίως σαν χόμπι. Ωστόσο, όσο συνέχιζα να φωτογραφίζω τόσο αυτό με γέμιζε. Ως που πήρα την απόφαση ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου".
Από τότε ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία με διάφορους τρόπους, έχοντας χαράξει μία πορεία που συνεχίζει.
"Μου αρέσει να φωτογραφίζω για γάμους και βαπτίσεις, για μόδα και περιοδικά και γενικότερα μου αρέσει να έχω στις εικόνες μου κυρίως έμψυχα όντα και όχι τόσο τοπία. Αυτό όμως που λατρεύω και αγαπάω ιδιαίτερα είναι η ασπρόμαυρη φωτογραφία. Αν μπορούσα και είχα την δυνατότητα, θα έβγαζα μόνο ασπρόμαυρες εικόνες που έχουν κάτι το κλασικό και το διαχρονικό".
Ασπρόμαυρες, άλλωστε, ήταν και οι φωτογραφίες με τις οποίες κέρδισε τα βραβεία και ξεχώρισε στον διαγωνισμό. "Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι τα μέλη της κριτικής επιτροπής από ότι μου είπαν, βλέποντας τις φωτογραφίες μου, θέλησαν να με γνωρίσουν από κοντά. Τέτοια αίσθηση τους έκαναν που είχαν περιέργεια να δουν το άτομο που τις έβγαλε. Ήταν κάτι που με κολάκεψε ιδιαίτερα και με ικανοποίησε πολύ".
Η Σίσσυ Κρανίδη, Σκορπίνα στο ζώδιο, λάτρης των πορτρέτων, του χαμηλού φωτισμού και του έντονου contrast στις εικόνες της, από την στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό που αγαπάει, φρόντισε να μάθει ακόμα καλύτερα το αντικείμενο και να το σπουδάσει. "Έχω παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια και workshops διεθνούς φήμης φωτογράφων Ελλήνων και ξένων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Υπάρχουν φωτογράφοι που τους παρακολουθώ και με έχουν εμπνεύσει μέσα από τη δουλειά τους όπως οι Jerry Ghionis, John Makris και Johnson Wee. Μου αρέσει να αποτυπώνω τα συναισθήματα των ανθρώπων, να δημιουργώ μέσα από τις κατάλληλες πόζες, να αναδεικνύω το ρομαντισμό στα ερωτευμένα ζευγάρια".
Παλιότερα δούλευε σε εργαστήριο φωτογραφίας, πλέον δουλεύει μόνη της. Στο Φωτομαραθώνιο 2019 πήρε μέρος για να δοκιμάσει τις δυνάμεις της, αν και καθυστέρησε να ξεκινήσει, αφού όπως μας λέει πήγε τρεις ώρες περίπου μετά, με την οκτάωρη περιπλάνηση να γίνεται πεντάωρη για αυτή. Τα βραβεία της όμως τα αφιερώνει σε κάτι που υπάρχει μέσα της και την ακολουθεί παντού.
"Στη μνήμη του πατέρα μου" τονίζει συγκινημένη. "Τον έχασα πριν από ένα χρόνο περίπου και θέλω να τον ευχαριστήσω με αυτόν τον τρόπο για όλα όσα έχει κάνει για μένα. Δεν τον έχω πια κοντά μου, όμως, είμαι σίγουρη ότι με παρακολουθούσε από ψηλά και ελπίζω να με καμαρώνει...".
