Γνώμες
Δεν ξέρουμε αν το dark (σκοτάδι) είναι όμορφο, όμως, σίγουρα είναι γλυκό, αφού μπορεί και έχει την ικανότητα να σε οδηγεί εκεί που θέλει, μαγεύοντάς σε, ακόμα και όταν καταλάβεις ότι είσαι στην άκρη ενός γκρεμού.
Στη μουσική, άλλωστε, δεν υπάρχουν γκρεμοί και βράχια. Τα βουνά, οι πλαγιές, οι κάμποι και τα λιβάδια δημιουργούνται με τις νότες και τις μελωδίες, αρκεί να ξέρεις και να μην φοβάσαι να τα ονειρευτείς. Όσο οι μελωδίες παίζουν, το σκοτάδι γίνεται ακόμα πιο γλυκό και παίρνει ζωή μέσα από ακούσματα που γίνονται εικόνες στη φαντασία μας. Οι νότες έχουν δύναμη, κρύβουν μία μαγεία μέσα τους.
Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκε ο Βαγγέλης Μουρελάτος και να δημιούργησε το DarkMatters, μία παράσταση που με βασικό της όχημα τη μουσική έδωσε μία θεατρικότητα και μία κίνηση σε αυτή τη γλυκύτητα του σκοταδιού. Το DarkMatters για το δημιουργό της δεν είναι όμως απλώς και μόνο μία παράσταση που ξεκίνησε και έλαβε τέλος.
Είναι περισσότερα από αυτό. Είναι κυρίως το νέο nickname, η νέα καλλιτεχνική του ταυτότητα που θα χρησιμοποιήσει στο καινούριο μουσικό του ταξίδι που ξεκινά κάπου εδώ. Ο 34χρονος Βαγγέλης Μουρελάτος που οι fans της ηλεκτρονικής μουσικής γνώρισαν ως Elis M. Feeling, γράφοντας house, μιλάει στο patrasevents.gr για το DarkMatters.
Μία μείξη ηλεκτρονικής μουσικής με θεατρικά στοιχεία, από έναν 34χρονο Οικονομολόγο που ζει εδώ και χρόνια στην Πάτρα και που μόλις τελείωσε το διδακτορικό του στα οικονομικά, ενώ δουλεύει πάνω στην επιστήμη που έχει επιλέξει σε Ευρωπαϊκά Έργα.
P.E. Πες μου δύο λόγια για την παράσταση DarkMattters. Πώς την εμπνεύστηκες, τι ήθελες να περάσεις και ποιος είναι ο σκοπός της;
Β.Μ.: "Πρώτα απ’ όλα, να πούμε ότι «DarkMatters» είναι το nickname σε αυτό το καινούριο μουσικό μου ταξίδι. Είναι μία μουσική μου πλευρά που πάντα ήθελα, την είχα μέσα μου, απλώς δεν είχε βρεθεί το σωστό ερέθισμα για να γίνει πραγματικότητα.
Ουσιαστικά, κάτω από αυτό το όνομα, δημιουργώ μουσικές πιο σκοτεινές, πιο ambient με πολλά φυσικά όργανα όπως είναι το βιολί, η κιθάρα, το σαξόφωνο το κοντραμπάσο κ.α. και σε συνεργασία με ιδιαίτερες φωνές. Έχοντας λοιπόν τελειώσει το δίσκο πριν από 3 μήνες, ήθελα να βρω ένα τρόπο να τον παρουσιάσω κάπως διαφορετικά.
Έτσι σκέφτηκα να ενσωματώσω στο Live θεατρικά στοιχεία. Σε αυτόν τον δρόμο με βοήθησε πάρα πολύ μία νεαρή, ταλαντούχα στο χώρο του θεάτρου και φίλη, η Γεωργία Καλογεράτου, η οποία και ανέλαβε τη σκηνοθεσία της συναυλίας-παράστασης".
P.E. Έχεις συνδυάσει (γενικότερα) την ηλεκτρονική house μουσική, με τη μουσική για το θέατρο. Πώς το έχεις πετύχει αυτό και τι κοινά στοιχεία μπορεί να έχουν αυτές οι δύο μορφές συνθέσεων;
Β.Μ.: "Το δυνατό σημείο του θεάτρου, κατά τη γνώμη μου, είναι οι δυνατές εικόνες που μπορεί να δημιουργήσει, και τα συναισθήματα που μπορεί να μεταδώσει άμεσα και με έντονο τρόπο, στο θεατή.
Θέλοντας λοιπόν να ξεφύγει η παρουσίαση δίσκου από το μονοδιάστατο ερμηνευτικό κομμάτι, με τη βοήθεια της Γεωργίας (σκηνοθεσία – κινησιολογία) και του Γιάννη Αναστασόπουλο (φωτισμοί-ατμόσφαιρες) νομίζω καταφέραμε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσουν οι θεατές να παρακολουθήσουν και να γίνουν μέρος ενός μουσικού ταξιδιού με όμορφες εικόνες, στιγμές και ήχους, μέσα στο χώρο του Πολυχώρου Συνδετήρα.
Σε αυτό φυσικά βοήθησαν και οι «μουσικοί μου συνεργάτες», Μαρία Τσεβά, Μαίρη-Ειρήνη Μαμελετζή, Βιβή Φωτοπούλου, Λίνα Ζαχαροπούλου, Νίκος Γαλάνης και Αλέξης Φραγκάκης που ήταν στα φωνητικά, ο Αχιλλέας Μπερής που ήταν στο βιολί, ο Γεράσιμος Γιαννακάκης που ήταν στην κιθάρα και ο Τίμος Σπανόπουλος που ήταν στο σαξόφωνο".
P.E. Τι έχεις να πεις για τη house μουσική και τη μουσική παραγωγή της εδώ στην Ελλάδα. Είναι ένα είδος που από την ακμή του έχει περάσει σε μία φάση κάπως παρακμής;
Β.Μ.: "Αυτό είναι μία μεγάλη συζήτηση. Έχοντας μία πορεία 16 χρόνων γράφοντας House μουσική ως «Elis M. Feeling» και με πάνω από 100 releases σε Ελλάδα και εξωτερικό, έχω μία αίσθηση ότι η Ελλάδα κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από ότι το εξωτερικό στο κομμάτι αυτής της μουσικής.
Δυστυχώς δεν υπάρχει κουλτούρα στην Ελλάδα εκτός από μικρές εξαιρέσεις ομάδων, περιοχών και φεστιβάλ, για να καταφέρει αυτή η μουσική να ενταχθεί στις καθημερινές μας συνήθειες.
Η έλευση του κινητού-smartphone νομίζω αποτελείωσε και τη performance κομμάτι της House μουσικής καθώς στα διάφορα House-Events βλέπεις περισσότερα κεφάλια να κοιτάνε κάτω παρά να κοιτάνε την τρέχουσα ατμόσφαιρα του event.
Αποτέλεσμα αυτού, πλέον να μην χορεύει κανείς. Ευτυχώς κατάφερα και έζησα, στα τελειώματα βέβαια, την εποχή που όλοι χόρευαν, ο dj έπαιζε «άγνωστα» δισκάκια και όλοι είχαμε μία smile διάθεση. Ελπίζω κάποτε να επιστρέψουμε σε αυτό"…
P.E. Τι διαφορετικό έχει να γράφεις μουσική για το θέατρο και ποιες είναι οι δυσκολίες για έναν μουσικό πάνω σε αυτό το είδος;
Β.Μ.: "Πραγματικά το να γράφεις μουσική για θέατρο είναι κάτι το μαγικό, διότι είσαι κομμάτι μιας γενικότερης δράσης που λαμβάνει χώρα στη σκηνή, οπότε πρέπει η μουσική σου κάθε φορά να ξέρεις ποιο ρόλο εξυπηρετεί. Και αυτό είναι το δύσκολο, αλλά και το πιο challenging κομμάτι στη μουσική παραγωγή για θεατρικές παραστάσεις".
P.E. Σε είδαμε στην παράσταση «Κούκλες» να παίζεις πιάνο πάνω στη σκηνή. Πώς αισθάνεσαι πάνω στο θεατρικό σανίδι παίζοντας μουσική;
Β.Μ.: "Το συναίσθημα τη στιγμή που ξεκινάει η παράσταση και φεύγει το άγχος είναι μοναδικό και δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψω… πρέπει να συμμετέχεις σε κάτι τέτοιο για να καταλάβεις την μαγεία εκείνης της στιγμής. Ευτυχώς σε θεατρικές παραστάσεις έχω μόνο ένα πιάνο απέναντί μου, γιατί συνήθως στα Live Act μου έχω 3 Midi-Keyboards, Controllers, Mixers και πολλά κουμπάκια"…
P.E.. Δουλεύεις ως οικονομολόγος σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Τι σχέση έχει η επιστήμη των Οικονομικών με την τέχνη της μουσικής. Υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους;
Β.Μ.: "Μόλις ολοκλήρωσα το διδακτορικό μου στα Οικονομικά, και εργάζομαι στην Περιφέρεια στα Ευρωπαϊκά προγράμματα, έχοντας πολλά ταξίδια στο εξωτερικό, οπότε ο χρόνος πλέον για μουσική είναι περιορισμένος. Η σχέση μεταξύ της επιστήμης των Οικονομικών και της τέχνης της μουσικής δεν είναι ευδιάκριτη και άμεση. Η μουσική όμως με βοηθάει να εκτονώνω την όποια πίεση και κούραση έχω από τη δουλεία μου, έτσι ώστε να επιστρέφω πάλι ανανεωμένος και έτοιμος για τις όποιες προκλήσεις στο χώρο της Οικονομικής Επιστήμης".
P.E. Θα μπορούσες να ασχοληθείς επαγγελματικά μόνο με τη μουσική. Έχεις σκεφτεί κάτι τέτοιο και τι σε γεμίζει περισσότερο από τα δύο;
Β.Μ.: "Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει μόνο από τη μουσική. Και μόνο η σκέψη με γεμίζει άγχος, διότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν οι συνθήκες, οι υποδομές και η κουλτούρα για να μπορέσει ένας άνθρωπος να είναι επαγγελματίας και να ζει από αυτήν τη μουσική που υπηρετώ".
P.E. Ποια είναι τα σχέδια που έχεις για τη μουσική και σε τι θα ήθελες να αφοσιωθείς από εδώ και στο εξής, δίνοντας βάρος εκεί. Ή μήπως δεν θέλεις κάτι τέτοιο και γιατί;
Β.Μ.: "Νομίζω μετά από πολλά χρόνια είμαι έτοιμος να αφοσιωθώ σε κάτι, διότι είναι αυτό που με εκφράζει 100%. Αυτό είναι το «DarkMatters» και η παραγωγή μουσικής σε θεατρικές παραστάσεις σε ηχόχρωμα «DarkMatters». Οπότε αυτός ο ήχος (electronica, downtempo, pop synth) θα με συνοδεύσει σίγουρα τα επόμενα χρόνια στη ζωή μου και στις μουσικές μου αναζητήσεις".
