Η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου είναι ένα κορίτσι που της αρέσει και ρισκάρει να ακολουθεί τα όνειρα της, ασχολούμενη με αυτό που τη γεμίζει πραγματικά κάθε φορά. 

Για αυτήν δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αν τα πράγματα που την ικανοποιούν κάθε φορά και της γεμίζουν τη ψυχή της μπορεί να προέρχονται από διαφορετικούς χώρους. Τα όνειρα, άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να προέρχονται πάντοτε από έναν κόσμο αρμονικό και ομοιόμορφο.

Προέρχονται πολλές φορές από αντιθέσεις που καμία φορά μπορεί να συγκρούονται ακόμα και μεταξύ τους ή να συνθέτονται με έναν τέτοιον τρόπο για να βγάλουν ένα αποτέλεσμά ακόμα πιο δημιουργικό. 

Η ουσία είναι να τα ακολουθείς και η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου είναι ένα κορίτσι που έχει μάθει να ονειρεύεται και να προχωρά στην ζωή της με βάση αυτά. Έχοντας μεγαλώσει και γαλουχηθεί σε έναν χώρο, όπως είναι αυτός των μαχητικών αθλημάτων, κάνοντας σκληρές προπονήσεις ως αθλήτρια kick boxing και ακολουθώντας σχεδόν ταυτόχρονα μία καριέρα στον χώρο της διαιτησίας του tae kwon do, πρόσφατα αποφάσισε να προχωρήσει σε μία στροφή: 

Να πάει να σπουδάσει στην Αθήνα υποκριτική, έχοντας δει ότι η σπίθα που είχε μέσα της από μικρή για το θέατρο, πλέον της έγινε φλόγα. Μέσα από τέτοιες φλόγες τα όνειρα παίρνουν ζωή και η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου ετοιμάζει ήδη βαλίτσες για να ακολουθήσει τη λάμψη της και το φως της. 

"Δεν μπορώ να πω ότι επέλεξα το taw kwon do για να ξεκινήσω την αθλητική μου ενασχόληση. Η πορεία που έχω στο κομμάτι της διαιτησίας αφορά την εξέλιξη μου μέσα από το άθλημα αυτή και νομίζω ότι ήταν μία φυσική συνέπεια της εξέλιξης αυτής" τονίζει μιλώντας στο patrasevents.gr. 


Πλέον έχοντας πετύχει πρόσφατα την τελευταία της αναβάθμιση ως διαιτητής taw kwon do, κατέχει το τρίτο της δίπλωμα πάνω σε αυτό και έχει σαν στόχο τη συμμετοχή της σε διεθνή πρωταθλήματα και διοργανώσεις, εντός και εκτός συνόρων. "Το tae kwon do έχει ανάγκη από διαιτητές με σωστή κρίση και εμβέλεια σε έναν αγώνα" τονίζει η ίδια και προσθέτει: 

"Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχει καλό υπόβαθρο και το επίπεδο είναι τουλάχιστον ικανοποιητικό". Πέρα όμως από διαιτητής είναι και προπονήτρια taw kwon do στα τμήματα υποδομής και στις ακαδημίες της Αστραπής.

Τονίζει πάνω σε αυτό: "Η ενασχόληση μου με την προπονητική στην παιδική ηλικία, είναι ένα πολύ γνώριμο κομμάτι για μένα τα τελευταία 10 χρόνια ίσως και παραπάνω, καθώς προέρχομαι από μια οικογένεια μεγάλων αθλητών, προπονητών και διαιτητών". 

Όπως μας λέει η μητέρα της ήταν προπονήτρια, ενώ ο παππούς της όσο ήταν εν ζωή ήταν υπεύθυνος διεθνούς διαιτησίας και έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται και η αθλητική φλόγα της οικογένειας αναζωπυρώνεται, μέσω από αυτήν. 

"Οι προπονήσεις με τα μικρά παιδιά ξυπνάνε την δική μου παιδικότητα, τις δικές μου αναμνήσεις ως αθλήτρια και πρωταθλήτρια. Πάντοτε δουλεύω σκεπτόμενη την επιθυμία μου να είμαι στα μάτια των αθλητών μου η προπονήτρια που είχα ανάγκη εγώ ως παιδί" τονίζει. 

"Ξέρεις, μια αγκαλιά και ένα μπράβο ή ένα χαμόγελο είναι πολύ σημαντικά θεμέλια για να τους δώσεις ώθηση να ανέβουν το δικό τους σκαλοπάτι στη ζωή. Για μένα δεν έχει σημασία τόσο να δημιουργείς πρωταθλητές, αλλά σωστούς ανθρώπους". 


Ο κύκλος της πάντως γύρω από το kick boxing έχει τελειώσει. "Το kick boxing ήταν για εμένα μια επιλογή η οποία εξυπηρετούσε και στήριζε το δυναμικό και ανταγωνιστικό κομμάτι του χαρακτήρα μου.

Ο κύκλος σε αυτό το χώρο έκλεισε πρόσφατα με δύο πολλοί δυνατούς προπονητές στο πλευρό μου, και νιώθω ευγνωμοσύνη που υπήρξα αθλήτρια τους. Πλέον δεν μπορώ να συνεχίσω, διότι θέλω οι αθλητές μου να βλέπουν μια ξεκάθαρη εικόνα από εμένα στο χώρο του tae kwo do". 

Άλλωστε, προέχει το επόμενο της όνειρο που έχει να κάνει με την ηθοποιία, ένα όνειρο που η ίδια το συσχετίζει με έναν στόχο όπου ήδη έχει κατακτήσει και αυτό είναι το πτυχίο της ως Κοινωνική Λειτουργός. "Ετοιμάζομαι να πάω στην Αθήνα. Εκεί θα ασχοληθώ με το μεταπτυχιακό που θέλω να πάρω πάνω στην ειδική αγωγή και παράλληλα θα σπουδάσω υποκριτική. 

"Είμαι ήδη κοινωνική λειτουργός και μακροπρόθεσμα σκέφτομαι να δημιουργήσω "παντρεύοντας" τα πτυχία μου ένα παιδικό θέατρο για ΑμεΑ. Βλέπεις κάτι που για εμάς είναι καθημερινότητα για κάποια παιδιά είναι όνειρο χωρίς προϋποθέσεις και στηρίγματα".