Δεν αποτελεί μόνον χρονολόγιον και την παράθεση δράσεως μετά βιογραφικών των 61 διατελεσάντων Δημάρχων Πατρέων για 170 συναπτά έτη (1836-2006) αλλά μίαν εναργή εικόναν, μίαν εγκυκλοπαιδικήν ενημέρωση για την Πάτρα από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους μέχρι το έτος που αναφέρεται.

Θαυμάζομεν την ανέλιξη των Πατρών κατά την περίοδον αυτήν γιατί υπήρξε πολλαπλώς σπουδαία και υποδειγματική, Με 9.498 κατοίκους το 1841, επί δημαρχίας Λόντου, εξ ων νέοι 4.118, μεσήλικες 4.346 και γέροντες οι 1.034 έφτασε σήμερα τις 200.000 παρά τις δεινές οικονομικές συμφορές που υπέστη. Το διάστημα αυτό μεγαλούργησε οικονομικώς, με βασικόν αγαθόν την σταφίδα, η οποία είχε κατακτήσει την παγκόσμιον αγοράν. Αργότερα δε με τις σπουδαίες βιομηχανικές επιχειρήσεις, τις οποίες δυστυχώς η άνομος πολιτεία αφάνισε.

Στο έργον γίνεται σταδιακή αναφορά των συντελεσθέντων έργων από τον Ιωάννην Ζαΐμην έως τον Ανδρέαν Καράβολαν. Το 1836 λειτουργεί το πρώτον τυπογραφείον στην Πάτραν, δείγμα καλλιεργείας του πνευματικού πλούτου και της ανάγκης ενημερώσεως δια των εφημερίδων, (το 1840 κυκλοφορεί η πρώτη πατρινή εφημερίδα με τίτλον Αχαϊκός Κήρυξ), ιδρύονται τα πρώτα Δημοτικά Σχολεία μεταξύ αυτών και θηλέων, το πρώτον Γυμνάσιον, λέσχες κοινωνικών συναθροίσεων, υδροκίνητον κλωστήριον, για την μετέπειτα φημισμένην Πατρινήν Ταλασουργίαν, με ηγέτιδα την Πειραϊκήν – Πατραϊκήν. Αναφέρονται τα πρώτα βήματα των επιχειρήσεων «ΑΜΒΟΥΡΓΕΡ και Σια» «ΑΧΑΪΑ ΚΛΑΟΥΣ» ο Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου, η πλατεία των Υψηλών Αλωνίων, οι φωτισμοί των οδών (με φανούς), κατασκευή του λιμένος, οι τοπικές εφημερίδες, εξ ων η «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» η οποία κυκλοφορεί μέχρι σήμερον και όλα τα λοιπά λεπτομερώς.

Σε κάθε Δημαρχικήν περίοδον αναφέρονται τα εκτελεσθέντα έργα ή τα σημαντικότερα γεγονότα της εν Ελλάδι Δημοσίας ζωής και ο αναγνώστης έχει πλήρην εικόνα πως εξελίχθη η Πάτρα, κατά τρόπον ζηλευτόν, με την υπερβάλλουσαν προσφοράν της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής. Η επομένη συμπλήρωνε την προηγουμένην, άνευ αντιπαραθέσεων αλλά με γνώμονα το γενικόν συμφέρον της πόλεως, Η Αιρετομάνα Πάτρα, διέθεσεν στην Ελληνικήν ζωήν Βουλευτές, Υπουργούς και Πρωθυπουργούς από τους διατελέσαντας Δημάρχους. Αξίζει δε να εξαρθεί η προσφορά τους στην τοπικήν κοινωνίαν, η οποία πρέπει να χαρακτηρισθεί υποδειγματική και ευσυνείδητος. Ο Αιρετός εκλέγεται για συμπαράσταση και δημιουργίαν των αναγκαίων συνθηκών προς ευημερίαν, όσον ένεστι, των Δημοτών.

Ο Συγγραφέας Πέτρος Ψωμάς στο πόνημά του, επίκαιρον όσον ποτέ άλλοτε, εξαίρει περίλαμπρα το εκτελεσθέν σπουδαίον έργον των Πατρινών Δημάρχων και ως θαυμαστής και οιστρηλατούμενος εξ αυτών αναφωνεί. « Άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες». Γένοιτο.