Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη συνοδεύτηκε από την περίοδο ανασυγκρότησης την δεκαετία του ´50 στο επίπεδο παραγωγικών και κοινωνικών έργων αλλά και θεσμών όπως η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης.

Η δεκαετία του ΄60 και του ΄70 έχει χαρακτηριστεί σαν περίοδος οικονομικού θαύματος η οποία συνοδεύτηκε από έντονη αστικοποίηση και υπερσυγκέντρωση όλων των δραστηριοτήτων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής .

Η δημιουργία μεγάλων πόλεων-αστικών κέντρων συνέβαλε στην πληθυσμιακή συρρίκνωση  της υπαίθρου. Η δημιουργία αυτών των πόλεων με τα ιδιαίτερα μητροπολιτικά χαρακτηριστικά δημιούργησε την ανάγκη ανάπτυξης δικτύων επικοινωνίας μεταξύ αυτών και ιδιαίτερα οδικών αξόνων λόγω της αύξησης της χρήσης των οδικών οχημάτων πάσης μορφής λόγω και της ευελιξίας αυτών.

Η περίπτωση της Πατρίδας μας εμφανίζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά λόγω της υστέρησης στην ολοκλήρωση τέτοιων έργων κατά 40 και πλέον χρόνια. Αυτή η καθυστέρηση είχε ως αποτέλεσμα την μη πλήρη ενσωμάτωση της Ελλάδας στις παραγωγικές και κοινωνικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ιδιαίτερη περίπτωση συντεταγμένης  χώρας αποτελεί η Ελλάδα, που εφαρμόζεται ένα συγκεντρωτικό μοντέλο Διοίκησης και οικονομικής συσσώρευσης κυρίως στην Πρωτεύουσα εν αντιθέσει με τις ιστορικές της καταβολές. Τα δίκτυά της, ειδικά τα οδικά ακολουθούν μια αξονική-ακτινωτή κατεύθυνση με κέντρο την Αθήνα.

Η Πάτρα ως έδρα της Περιφέρειας Δυτ. Ελλάδας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και το ειδικό βάρος που φέρει θα μπορούσε να παίξει κυρίαρχο ρόλο ως τρίτος παραγωγικός πόλος της Πατρίδας μας και θα μπορούσε να έχει «ρυμουλκήσει » όλη την Περιφέρεια σε θετικό πρόσημο.

Η συνεχιζόμενη  ερημοποίηση κυρίως της υπαίθρου έχει λάβει σοβαρότατα χαρακτηριστικά με την δημιουργία μιας επίπλαστης ανάπτυξης στην παραλιακή ζώνη και σε βάθος έως 5 χιλιομέτρων, η οποία από μόνη της δεν δίνει διέξοδο στην όποια ανάπτυξη. Η αποερημοποίηση της ενδοχώρας, η δημιουργία ενός ισχυρού Πόλου-Πάτρα- με καινούργια χωροταξική διάρθωση με ακτίνα τουλάχιστον  30 χιλιομέτρων αποτελεί την ενδεδειγμένη κατά την γνώμη μου λύση.

Η ολοκλήρωση των οδικών αξόνων οι οποίοι όπως προείπαμε αναπτύσσονται με κέντρο αναφοράς την Αθήνα δεν μπορούν από μόνοι τους να προσφέρουν στην ανάπτυξη- πρόοδο αν δεν συμπληρωθούν μέσω της ολοκλήρωσης των και ιδιαίτερα με τις κάθετες- διαγώνιες διασυνδέσεις αυτών με χαρακτηριστικότερες τους άξονες Πατρών – Τριπόλεως και Πατρών- Ρίου –Αντιρρίου -Λαμίας.

 Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω ειδική αναφορά στην διαχρονική προσπάθεια της Περιφέρειας με όχι πάντα θετικά αποτελέσματα της ολοκλήρωσης του άξονα Πάτρα-Πύργος-Κυπαρρισία –Καλαμάτα σε όλο το μήκος της, ως συνέχεια της Ολυμπίας οδού και όχι μόνο το τμήμα Πάτρα-Πύργος.

Η θέση μας αυτή από το 2011 είναι σταθερή. Διεκδικούμε το σύνολο του έργου γιατί θα μετατρέψει ένα από τα εν δυνάμει παραγωγικότερα τμήματα της Δυτ. Ελλάδας σε σύγχρονο άξονα ανάπτυξης  και επενδύσεων λόγω και της μετατροπής του σε ένα ασφαλέστερο δίκτυο και όχι μόνο. Ειδικότερα ως αναφορά  την αναβάθμιση της (Πατρών-Τριπόλεως 111) που προαναφέραμε, συνδέει τις πρωτεύουσες δύο όμορων  Περιφερειών  αλλά και τους δύο κύριους οδικούς άξονες της Πελοποννήσου και συγκεκριμένα την Ολυμπία οδό και τον Μωρέα μεταξύ των.

Ήδη τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί σημαντικά η παραπάνω οδός στην σημερινή της χάραξη με έργα που αφορούν την ανακατασκευή των οδοστρωμάτων και την κάθετη και οριζόντιο σήμανση αυτής, αλλά  προτεραιότητά μας είναι η αναβάθμισή της σε ένα ασφαλές Διευρωπαϊκό Δίκτυο, όπως είναι χαρακτηρισμένο.    

Τα ανωτέρω έργα θα αντιμετωπίσουν δυνητικά, οριστικά τον απομονωτισμό ολόκληρων  περιοχών και θα δημιουργήσουν νέες προοπτικές ανάπτυξης με συνθήκες ισότητας και ισορροπίας σε όλα τα επίπεδα αλλά και αναγεννώντας  πληθυσμιακά τις «ερημοποιημένες »περιοχές.

 Σημαντικό επίσης εργαλείο ανάπτυξης παράλληλα με τους κύριους  οδικούς άξονες και τους κάθετους αυτών αποτελούν και οι δευτερεύουσες διασυνδέσεις μέσω των οποίων θα  συντελεστεί μια ολιστική ανάπτυξη και αναστροφή της πληθυσμιακής συρρίκνωσης της ενδοχώρας.

Οι διασυνδέσεις αυτές βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Περιφέρειας Δυτ. Ελλάδας και συγκεκριμένα η αρτηρία  Πάτρα - Καλάβρυτα-Κλειτορία-Αροάνια- Ε.Ο.111 αποτελεί τον αιμοδότη όλης της μητροπολιτικής περιοχής της Πάτρας.

Νομοτελειακά στο επίκεντρο της πολιτικής της Περιφέρειας είναι η περαιτέρω αναβάθμιση των οδικών αρτηριών που οδηγούν στους αναπτυξιακούς πόλους του Νομού μας και συγκεκριμένα  Αιγιάλεια - Καλάβρυτα-Χιονοδρομικό κέντρο, Κάτω Αχαΐα-Αεροδρόμιο Αράξου-Λάππα.

Στρατηγικής σημασίας αποτελούν και οι οδικές συνδέσεις του Λιμανιού Αιγίου με την Ε.Ο Πατρών Αθηνών ( η οποία βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ωρίμανσης προς δημοπράτηση)  και η διασύνδεση της ΒΙ ΠΕ Πατρών με την Ε.Ο Πατρών –Πύργου και Πατρών - Τριπόλεως (111) σε νέα χάραξη λόγω του ότι η ΒΙ ΠΕ Πατρών αποτελεί την ναυαρχίδα της πατρίδας μας μετά την ΒΙ ΠΕ – Σίνδου, Θεσσαλονίκης.  

Οι παρεμβάσεις αυτές θα πρέπει να συμπληρωθούν με τα κατάλληλα έργα υποδομών παραγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Στο σημείο αυτό θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ στην χρηματοδότηση από την Περιφέρεια του εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεων του  Χιονοδρομικού κέντρου Καλαβρύτων που θα συμβάλλει στην αύξηση των επισκεπτών και στην οικονομική ανάπτυξη της πρώην επαρχίας Καλαβρύτων.

Στην Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδας σε περίοδο βαθειάς οικονομικής κρίσης με μεγάλες δυσκολίες και περιορισμένα μέσα σχεδιάσαμε, διεκδικήσαμε και με σύνεση διαχειριστήκαμε πόρους μέχρι και το τελευταίο ευρώ αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία καταφέρνοντας   να συντηρήσουμε τις υποδομές έτσι ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για περαιτέρω ολοκληρωμένες παρεμβάσεις.

Κλείνοντας  θα πρέπει να επισημανθεί, ότι τα οδικά έργα από μόνα τους δεν  φέρνουν την ανάπτυξη, προετοιμάζουν όμως το έδαφος  « στρώνοντας το χαλί »  με μιά συνετή τολμηρή και αναπτυξιακή πολιτική που θα δώσει την Αχαΐα και γενικότερα στην Περιφέρεια μας, νέους « δρόμους » ανάπτυξης και προοπτικές για την οικονομική και κοινωνική συνοχή που είναι το ζητούμενο.