Από ερωτευμένη έφηβη που ακούει τους χτύπους της καρδιάς της να κινούνται στους ρυθμούς της άνοιξης και στο τσίμπημα της μέλισσας, μπαίνει στο μυστήριο του θανάτου, φορώντας το σκοτεινό του πέπλο και από εκεί γίνεται στη συνέχεια και πάλι ζωή, παίρνοντας τον ρόλο μιας μάνας στην ύπατη αξία της στο σύγχρονο πεδίο, κάνοντας μία γυναίκα πρόσφυγα μητέρα από τη Συρία. 

Ένα πράγμα που έχει αγαπήσει η 28χρονη φιλόλογος Έφη Κιτσαντά, στο θέατρο είναι αυτή η εναλλαγή των ρόλων, να αλλάζει πρόσωπα, να γίνεται ένα με τις ιστορίες και να βρίσκει νέους τρόπους έκφρασης για να βγάζει την ψυχή της πάντα με ένα διαφορετικό τρόπο και κάθε φορά με ξεχωριστό οπτικό πεδίο. Γι' αυτό και αποφάσισε σπουδάζοντας φιλολογία να μην μείνει μόνο στα βιβλία, αλλά να μπει μέσα σε αυτά και να τελειώσει παράλληλα σχεδόν την Δραματική Σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. 

Η ίδια τονίζει για όλα όσα την ώθησαν στο θεατρικό σανίδι, μιλώντας στο patrasevents.gr. "Από πολύ μικρή ηλικία ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Μου άρεσε να παίζω, να φτιάχνω ιστορίες, να φοράω κουστούμια, να χορεύω. Ήταν πάντα μια ανάγκη, κάτι που με έκανε χαρούμενη και δημιουργική".


Αποφάσισε λοιπόν να ασχοληθεί με αυτό επαγγελματικά "γιατί ως ενήλικας δεν βρήκα κάτι που να με εκφράζει πιο πολύ".

Πριν από λίγες μέρες θα την βρίσκαμε στο έργο του Κοσμά Πολίτη στο "Eroica", μια παράσταση που σε σκηνοθεσία του Τηλεμάχου Τσαρδάκα και παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, ανέβηκε στο σανίδι του Δημοτικού Θεάτρου "Απόλλων", κερδίζοντας τις εντυπώσεις όσων πρόλαβαν και την είδαν. 

"Το έργο του Κοσμά Πολίτη είναι ένα ποίημα - ύμνος στην εφηβεία, στη δύσκολη αυτή μεταβατική ηλικία του ανθρώπου, αλλά και την τόσο καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή του" τονίζει η ίδια. "Ο Πολίτης για μένα, με τρόπο πολλές φορές υπαινικτικό, αλλά ταυτόχρονα εύστοχο, βαθύ και συγκινητικό αγγίζει ζητήματα και καταστάσεις που λίγο - πολύ περάσαμε όλοι και που περνούν οι έφηβοι σήμερα". 

Αυτά που της μένουν από την παράσταση είναι αρκετά. "Κρατάω την συνάντηση με όλους τους συντελεστές και τη χαρά μιας πολύ καλής συνεργασίας, την ωραία εμπειρία της δουλειάς μας στον Απόλλωνα, ένα πανέμορφο θέατρο, όλες τις γνώσεις που απέκτησα δουλεύοντας πάνω στο υλικό και την επαφή με το κοινό". 


Αυτή τη περίοδο η Πατρινή ηθοποιός είναι σε δύο παραστάσεις (προηγήθηκε η εμφάνιση της και στο "Ένας αόριστος άνθρωπος" τον Νοέμβριο του 2018). 

Στο '"Αlcestis: the dead or alive show ", σε σκηνοθεσία Τάσου Θεοφιλάτου και Φιορέλας Μαστρόκαλου, που παίζεται κάθε Τετάρτη στο Επίκεντρο+ και στον "Πάσπαργο" ένα έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα που σκηνοθετεί ο ίδιος και που ανεβαίνει σε λίγες μέρες στη Χίο, ενώ από τις 6 Μαΐου θα παίζεται στο θέατρο act. 

"Στην Άλκηστη κρατώ διαφορετικούς ρόλους που εξυπηρετούν την ιστορία, αλλά όλους μέσα από το πρίσμα του βασικού ρόλου, του θανάτου. Στην άλλη παράσταση είμαι μια γυναίκα πρόσφυγας από τη Συρία, μητέρα, η οποία βρίσκεται στην Ελλάδα και θέλει να συνεχίσει το ταξίδι της για ένα καλύτερο μέλλον" τονίζει. 


Το θέατρο για την Πατρινή ηθοποιό είναι "έκφραση, συνομιλία, συνεργασία, ομορφιά, ανακούφιση και όλα αυτά βιωμένα και από τη σκοπιά του ηθοποιού, αλλά και από αυτή του θεατή".

Η ίδια, έχοντας πάρει πριν από μερικές μέρες το πτυχίο της ως φιλόλογος στο Πανεπιστήμιο Πατρών, διαβάζοντας ένα κείμενο κινείται μεταξύ αυτών των δύο πλευρών. "Υπάρχει διαφορετική προσέγγιση στο κείμενο γιατί η κάθε δουλειά έχει διαφορετικές ανάγκες, οπότε και διαφορετικές αναγνώσεις, αλλά για μένα ο συνδυασμός αυτών των δύο κλάδων μπορεί να' ναι πολύ χρήσιμος και εποικοδομητικός. Πάμε από άλλο δρόμο, αλλά τελικά όλοι στην αλήθεια και την ουσία θέλουμε να φτάσουμε. Σε αυτά που μας συγκινούν". 


Ο δρόμος που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει το ξέρει ότι είναι δύσκολος. "Ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική επαγγελματικά αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες γιατί στην Ελλάδα ακόμα πολύς κόσμος δε το θεωρεί κανονική δουλειά" τονίζει. "Δε ξέρουν μάλιστα πολλοί ότι είναι σπουδή και μάλιστα πολύ απαιτητική, καθώς θέλει τεράστια αφιέρωση, πολύ διάβασμα και πολύ κόπο". 

Όσο για τα επόμενα σχέδια της και αν αποφασίσει να ανέβει στην Αθήνα, όπως πολλοί συμφοιτητές της από την Δραματική Σχολή, τονίζει: "Προς το παρόν ζω και εργάζομαι στη Πάτρα. Μου αρέσει η πόλη μου αλλά σίγουρα θα ήθελα να δραστηριοποιηθώ στην Αθήνα στο προσεχές μέλλον και αν είναι δυνατόν να συνεχίσω τις σπουδές μου στο θέατρο στο εξωτερικό".