Ταλαιπωρίας το ανάγνωσμα για τους ασθενείς και τους συγγενείς τους, στα δημόσια νοσοκομεία της Πάτρας. Οι ελλείψεις είναι μεγάλες τόσο σε ότι αφορά τις υποδομές, όσο και το ιατρικό νοσηλευτικό προσωπικό που τρέχει για να προλάβει και να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. 

Σύμφωνα με τα όσα  υποστηρίζουν οι συγγενείς των ασθενών που είχαν την ατυχία να δουν τους ανθρώπους τους να νοσηλεύονται στα δημόσια νοσοκομεία της Πάτρας, τα εξωτερικά ράντζα έχουν κάνει και πάλι την εμφάνιση τους και στο νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα, όσο και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. 

Υπάρχει έλλειψη κλινών σε αρκετές κλινικές των δύο νοσοκομείων και οι ασθενείς όταν μπαίνουν μέσα για να νοσηλευτούν χρειάζεται να περάσουν αρκετές ώρες μέχρι να τους βρουν ένα κρεβάτι σε ένα δωμάτιο. Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη όταν κάθε φορά το ένα από τα δύο νοσοκομεία είναι σε εφημερία. 

Ειδικότερα, στο νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα επικρατεί ένας χαμός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι εικόνες που συναντάει κανείς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο είναι καλύτερες εκεί.

Επιπλέον, επικρατεί και μία αναρχία στους χώρους των δύο νοσηλευτικών ιδρυμάτων αφού ενός των κτιρίων μπορεί να δει κανείς άτομα που δεν έχουν καμία σχέση, δεν είναι δηλαδή, ούτε εργαζόμενοι, ούτε συγγενείς ασθενών, ούτε ασθενείς. Επιτήδειοι που κάνουν τις βόλτες τους για τους δικούς τους λόγους. Μπάτε σκύλοι αλέστε με λίγα λόγια. 

"Έχουμε πληρώσει χρόνια για αυτά τα νοσοκομεία και για να μπορέσουμε να έχουμε περίθαλψη όταν μας χρειαστεί. Αυτό το χάλι όμως δεν το περιμέναμε" μας έλεγε μία γυναίκα που ο σύζυγος της είχε νοσηλευτεί τις προάλλες εκεί. 

"Μπαίνεις μέσα όρθιος και βγαίνεις σε πιο κακή κατάσταση από ότι ήσουν, αφού αυτά που βλέπεις εκεί σου επηρεάζουν την ψυχολογία, κάτι που ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες παίζει σημαντικό ρόλο". Τα παράπονα των ασθενών και των συγγενών τους (προσοχή: όχι για το προσωπικό, αλλά για τις καταστάσεις εκεί) είναι πολλά. Το θέμα όμως είναι ότι μάλλον η κατάσταση δεν αλλάζει. Ή το χειρότερο, την έχουμε συνηθίσει.