Ο Βαλάντης βλέπει τραγούδια του από την δεκαετία του '90 να τραγουδιούνται ακόμα και μάλιστα να έχουν αγαπηθεί από τους νέους.

Αυτή είναι και η ικανοποίηση του για την πορεία της καριέρας του.

Είσαι στο χώρο του τραγουδιού 22 χρόνια

«Δεν κινούμαι πάντα με γνώμονα να αποδείξω κάτι, δεν ξέρω αν απέδειξα κάτι. Αυτό που μου αρέσει εμένα, σίγουρα είναι κάποια τραγούδια που είχα επιλέξει από το 1996-2000, που υπάρχουν πολύ ενεργά και τώρα. Αυτή είναι η ικανοποίηση μου μόνο, ότι έκανα μια σωστή επιλογή και τα τραγούδια που επιλέγω θέλω να γίνονται κλασικά, να ακούγονται από όλες τις δεκαετίες, να περάσουν πολλά χρόνια και κάθε φορά να τα ξαναλένε νέοι καλλιτέχνες και να τα διασκευάζουν όπως θέλουν με την εποχή. Το βλέπω και υστεροφημικά, όταν θα φύγω από τη ζωή, ν' αφήσω κάτι πίσω το οποίο να διαιωνίζεται»

Πού είσαι πιο επιφυλακτικός;

«Προσπαθώ να είμαι προσεκτικός στις επιλογές των χώρων που θα τραγουδήσω. Επειδή ζούμε από αυτή τη δουλειά, κάποιες φορές κάνεις και παραχωρήσεις, οι οποίες μπορεί να πληγώνουν την καλλιτεχνική σου αξία κι ευαισθησία. Έχω τραγουδήσει σε μαγαζί, σε μπαρ και το έκανα μόνο για τα χρήματα, για να ζήσω, Κάποια στιγμή στη ζωή μου έπρεπε να το κάνω κι αυτό, γιατί έχω 3 παιδιά και πρέπει να μεγαλώσουν»

Έριξες τον πήχη δηλαδή;

«Έριξα τον πήχη, κι είπα: "Ναι, πρέπει να το κάνω αυτό, να σεβαστώ τις ανάγκες μου, παρά την καλλιτεχνική μου οντότητα"»

Το μετάνιωσες;

«Όχι, δεν το μετάνιωσα, πήρα αυτό που έπρεπε να πάρω και κατάλαβα πολλά πράγματα μέσα από τέτοιες κινήσεις. Δεν είχε κόστος στην καλλιτεχνική μου πορεία, γιατί το έκανα για λίγο και το προφύλαξα ώστε να μη φανεί. Στον εαυτό μου ξεχωρίζω τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο. Στην καθημερινότητα μου είμαι ο Αυγενικός Χρυσοβαλάντης, απλά, ο άνθρωπος» είπε στο Λοιπόν.