Η Γαβριέλλα Χαραλαμπίδη είναι ένα κορίτσι που ασχολείται με το τένις από την ηλικία των 4,5 ετών.

Έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει την Πάτρα, ενώ αν και μόλις 17,5 ετών ήδη έχει στο πετύχει σημαντικές διακρίσεις στα τουρνουά και στις διοργανώσεις που έχει πάρει μέρος, ξεπερνώντας τα σύνορα της χώρας. 

Αυτή τη στιγμή η Γαβριέλλα Χαραλαμπίδη θεωρείται η πιο ανερχόμενη Ελληνίδα αθλήτρια του τένις για την ηλικία της και μία από τις πιο ελπιδοφόρες στον ευρωπαϊκό χάρτη. Ωστόσο, το επαγγελματικό τένις και η πορεία της σε αυτό δεν είναι κάτι που βρίσκεται μέσα στις προτεραιότητες της. Προέχουν οι σπουδές της, με την ίδια να μην έχει αποφασίσει ακόμα κάποια συγκεκριμένη σχολή. 

Όμως έχει έφεση στην θετική κατεύθυνση, έχοντας ως αγαπημένα της μαθήματα, τα μαθηματικά, τη χημεία και την πληροφορική. Πάντως, πρόσφατα πήρε υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Tulsa στις ΗΠΑ και έτσι ετοιμάζεται για να ανοίξει τα φτερά της στην Αμερική.

Η νεαρή Πατρινή αθλήτρια ανήκει στην Ακαδημία της "In Out Court" στην Περιβόλα Πάτρας και πέρα από το τένις και το διάβασμα, της αρέσει η φωτογραφία σαν χόμπι, ενώ έχει μεγάλη αδυναμία στο σκυλάκι της στην "Cookie". 

Η συνέντευξή στο Patrasevents.gr έγινε τις μέρες που ο Στέφανος Τσιτσιπάς έκανε τα κατορθώματα του στην Αυστραλία, φτάνοντας στον ημιτελικό του Australian Open. 

P.Ε.: Τί είναι αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με το τένις;

Η γνωριμία μου με το τένις έγινε εντελώς τυχαία. Οι γονείς μου ήθελαν πάντα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό, αλλα το τένις δεν το είχαν σκεφτεί ως επιλογή, καθώς τότε δεν ήταν τόσο διαδεδομένο. Στην ηλικία των 5 ετών ο παιδικός σταθμός που πήγαινα έκανε κάποιες "επισκέψεις-προπονήσεις" σε γήπεδα τένις και έτσι ήρθα σε επαφή με το άθλημα από μικρή ηλικία.

Αν και ακούγεται παράδοξο από τότε γνώριζα πως το τένις ήταν το άθλημα με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ, παρόλο που για 1-2 χρόνια δοκίμασα και κάποια άλλα αθλήματα. Μάλιστα, πολλές φορές η μητέρα μου, μου θυμίζει πόσο εύκολη ήταν η επιλογή μου αναφέροντας μου τη χαρακτηριστική φράση που της είχα πει περίπου στην ηλικία των 6-7 : "Εγώ θέλω να παίξω τένις". Η συνέχεια ευνόητη.


P.E.: Ο Στέφανος Τσιτσιπάς κέρδισε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου τένις, τι έχεις να πεις για αυτό; Πώς αισθάνθηκες; 

Δύσκολη ερώτηση. Από τη μία έχουμε το είδωλο μου, τον Φεντερερ, που από τα πρώτα μου βήματα μέχρι και σήμερα με εμπνέει να παίζω τένις και από τη άλλη τον Στέφανο, ένα παιδί που μικρή τον έβλεπα στα γήπεδα.

Σε κάθε περίπτωση είμαι πολύ χαρούμενη που ο Τσιτσιπάς έχει πετύχει όλες αυτές τις διακρίσεις και σε τόσο μικρή ηλικία φέρνοντας τους Έλληνες πιο κοντά στο άθλημα. Είναι συγκινητικό για όλους μας να βγάζει τέτοιους αθλητές η χώρα μας. Ωστόσο από την άλλη, ο Στέφανος αποτελεί ακόμη μία απόδειξη ότι το επαγγελματικό τένις δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα, καθώς ο ίδιος από πολύ μικρή ηλικία προπονείται στο εξωτερικό.

P.E.: Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να ακολουθήσεις τα χνάρια του και ποιο θεωρείς το μυστικό της επιτυχίας του;

Ο Τσιτσιπάς προπονείται από πολύ μικρός σε μία από τις καλύτερες ακαδημίες του κόσμου στο εξωτερικό. Είναι ένα πολύ ταλαντούχο παιδί που διαθέτει όλα τα προσόντα για να πρωταγωνιστήσει και έχει κάνει ατελείωτες ώρες προπόνησης καθώς από μικρός είχε επιλέξει το επαγγελματικό τένις.

Επιπλέον αυτό που τον ξεχώρισε εκτός από τα προφανή που είναι η σκληρή δουλειά και η προσήλωση σε υψηλούς στόχους, είναι η γνώση και η επαγγελματική ενασχόληση και των δύο γονιών του με τον χώρο του τένις. Για μένα, το επαγγελματικό τένις δεν είναι προς το παρόν ο στόχος μου καθώς προέχουν οι σπουδές μου τις οποίες θα συνδυάσω με ενός υψηλού επιπέδου τένις μέσω του κολεγιακού πρωταθλήματος στην Αμερική.


P.E.: Πρόσφατα ανακοινώθηκε η υποτροφία σου από το Πανεπιστήμιο της Tulsa. Τι νομίζεις ότι έπαιξε ρόλο στην επιλογή σου;

Η επιλογή του πανεπιστημίου ήταν μια διαδικασία δύσκολη και χρονοβόρα καθώς οι προτάσεις ήταν πραγματικά αμέτρητες. Για την τελική επιλογή του University of Tulsa με βοήθησε πάρα πολύ το ταξίδι που έκανα στην Αμερική και η επίσκεψη σε 3 διαφορετικά πανεπιστήμια.

Το University of Tulsa το οποίο επέλεξα κατατάσσεται στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής σε ακαδημαϊκό επίπεδο ενώ παράλληλα συμπεριλαμβάνεται στα 25 καλύτερα στο κολεγιακό πρωτάθλημα της Αμερικής τα τελευταία 5 χρόνια. 

Τα στοιχεία αυτά σε συνδυασμό με τους φιλόξενους και "ζεστούς" ανθρώπους που στελεχώνουν την ομάδα του τένις θα μου προσφέρουν την δυνατότητα να σπουδάσω σε ένα πανεπιστήμιο με άριστες υποδομές, καταρτισμένο και έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό.

P.E.: Αυτό ανοίγεις δρόμους για να χαράξεις την δική σου πορεία στο επαγγελματικό τένις;

Σίγουρα η ένταξη μου σε μία τέτοια οργανωμένη ομάδα που προπονείται σε τέτοιες εγκαταστάσεις μπορεί να με εξελίξει πολύ σαν αθλήτρια. Όπως προανέφερα το επαγγελματικό τένις δεν είναι κάτι που το έχω κυνηγήσει μέχρι τώρα και δεν ήταν ποτέ στο πλάνο μου. Ωστόσο, πιστεύω πως έχω τις δυνατότητες οπότε δεν το αποκλείω, αλλά η απόφαση αυτή θα ληφθεί αργότερα ανάλογα με την εξέλιξή μου στην Αμερική.


P.E.: Από την μέχρι τώρα εμπειρία σου, ποια νομίζεις ότι είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να έχει ένας τένιστας για να κάνει μία διεθνή καριέρα;

Θεωρώ πως στις μικρές ηλικίες, το κύριο συστατικό είναι το ταλέντο. Μεγαλώνοντας και καθώς οι σωματικές και οι ψυχικές απαιτήσεις αυξάνονται σε τεράστιο βαθμό, η σκληρή δουλειά, το πείσμα και η θέληση είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας αθλητής για να διακριθεί σε οποιοδήποτε άθλημα. Στο τένις ειδικά, όπου η σωματική, πνευματική kai ψυχολογική πίεση στους αγώνες είναι πολύ μεγάλη πρέπει να έχεις ατσάλινο χαρακτήρα.

Παράλληλα χρειάζεται ένας μεγάλος αριθμός διεθνών τουρνουά που για να πραγματοποιηθούν απαιτείται οικονομική υποστήριξη από την οικογένεια και χορηγούς καθώς από τις ομοσπονδίες δεν υπάρχει βοήθεια. Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό που συχνά παραβλέπεται στο τένις είναι η στήριξη που χρειάζεται ένας αθλητής από τους γονείς του. Με όλα τα παραπάνω και φυσικά σε συνδυασμό με το ταλέντο οι διακρίσεις δεν θα αργήσουν να έρθουν

P.E.: Εσύ έχεις σαρώσει σε όλα σχεδόν τα διεθνή και ευρωπαϊκά τουρνουά της ηλικιακής σου κατηγορίας. Τί σημαίνει αυτό για σένα;

Δε θεωρώ πως έχω σαρώσει. Ωστόσο είχα τη τύχη από πολύ μικρή να έχω αρκετές επιτυχίες αρχικά σε τοπικά και πανελλήνια τουρνουά και αργότερα στο εξωτερικό. Οι επιτυχίες αυτές ήταν το κίνητρο να συνεχίσω να αγωνίζομαι και να συμμετέχω σε διοργανώσεις όλο και υψηλότερου επιπέδου.

Ειδικά όταν ήμουν μικρότερη, όπως και σε κάθε παιδί άλλωστε η ήττα δεν αντιμετωπιζόταν εύκολα. Όπως είπα όμως ήμουν τυχερή και ικανή ώστε να γνωρίσω τη νίκη και τις διακρίσεις από μικρή, οπότε μπροστά σε αυτή την αίσθηση κάποιες ήττες που είχα αντί να με “ρίξουν” ψυχολογικά μου έδωσαν κίνητρο να συνεχίσω.


P.E.: Πόσες ώρες την μέρα προπονείσαι και ποιο είναι το καθημερινό σου πρόγραμμα;

Μία τυπική μέρα μου αρχίζει με το σχολείο από όπου τελειώνω στις 2. Στη συνέχεια πηγαίνω για προπόνηση όπου παίζω τένις κάτι λιγότερο από 2 ώρες και έπειτα κάνω γυμναστική περίπου μισή ή μιάμιση ώρες ανάλογα με την μέρα. Στη συνέχεια επιστρέφω στο σπίτι μου όπου ασχολούμαι με τα μαθήματα μου.

Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά δεν προπονούμαι πολύ. Οι κοπέλες που ανταγωνίζομαι προπονούνται πολύ περισσότερες ώρες, με συναθλητές τους ή sparing partners σε ιδανικές εγκαταστάσεις. Ωστόσο είμαι πολύ χαρούμενη και θα έλεγα περήφανη για τον εαυτό μου για αυτά που έχω καταφέρει στις συγκεκριμένες συνθήκες και συνδυάζοντας το τένις με το σχολείο. 

P.E.: Πώς αισθάνεσαι που σε μικρή ηλικία έχει φύγει σχεδόν από το σπίτι σου αφού συνεχώς ταξιδεύεις; 

Η αλήθεια είναι πως ταξιδεύω αρκετά. Καθ’όλη τη σχολική χρονιά λείπω περίπου 6-7 εβδομάδες προσπαθώντας να προγραμματίσω έτσι τα τουρνουά μου ώστε να απουσιάζω σε γιορτές & αργίες για να μη χάνω σχολείο. Το καλοκαίρι, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια περνάω περίπου δύο εβδομάδες στο σπίτι μου καθώς έχω την ευκαιρία να ταξιδεύω, αφού οι σχολικές υποχρεώσεις είναι πολύ λιγότερες.

Η αλήθεια είναι πως από το σπίτι μου δεν έχω φύγει. Σπίτι είναι οι άνθρωποι όχι το μέρος. Η μητέρα μου σχεδόν πάντα ταξιδεύει μαζί μου. Ο πατέρας μου αν και συνήθως μένει πίσω είναι πάντα δίπλα μου όταν τον χρειαστώ. Οι γονείς μου και φυσικά όλη η οικογένειά μου βρίσκονται πάντα δίπλα μου. Αυτοί είναι το σπίτι μου.


P.E.: Ο ΟΠΑΠ το περασμένο καλοκαίρι σε επέλεξε ως μία από τις ανερχόμενες αθλήτριες που έχει αναλάβει τη χορηγία τους. Πόσο σε έχει βοηθήσει αυτό;

Η συνεργασία μου με τον ΟΠΑΠ είναι μία από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα στην καριέρα μου. Γνώρισα εκπληκτικά άτομα και ανήκα στην ίδια ομάδα με εξαιρετικούς αθλητές. Στην αρχή δεν περίμενα πως το κλίμα θα ήταν τόσο οικείο. Αναλογιζόμενη το μέγεθος και την ισχύ του ΟΠΑΠ θεωρούσα πως οι σχέσεις θα ήταν πιο απρόσωπες.

Από τη πρώτη μέρα όμως διαψεύστηκα. Όλα τα άτομα ήταν τόσο απλά και αγκάλιασαν όλους τους αθλητές. Η στήριξη του ΟΠΑΠ και της οικογένειας των OpapChampions ήταν καθοριστική καθώς μου επέτρεψε να συμμετάσχω σε περισσότερα τουρνουά αλλά και γιατί αποτέλεσε μεγάλη ψυχολογική υποστήριξη. Είναι ωραίο να έχεις ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τη εξέλιξη σου.

P.E.: Οι επιτυχίες που έχουν επιτευχθεί το τελευταίο διάστημα θα παίξουν ρόλο στην διάδοση του αθλήματος;

Νομίζω ότι είναι εμφανές πως με τις επιτυχίες του Τσιτσιπά και της Σάκκαρη το άθλημα έχει αρχίσει να διαδίδεται ολοένα και περισσότερο. Ο κόσμος άρχισε να κατανοεί πως το τένις είναι για όλους. Αν και άργησε να γίνει αυτό, η επαφή του κόσμου με το παγκόσμιο τένις και γενικά τον αθλητισμό είναι άκρως ωφέλιμη για μικρούς και μεγάλους καθώς μυεί τους ανθρώπους σε αξίες και προσφέρει ιδανικά πρότυπα.


P.E.: Υπάρχει όμως η αντίστοιχη υποδομή στην Ελλάδα για να έχουμε μια σταθερή ανάπτυξη του τένις;

Στην Ελλάδα γενικότερα υπάρχουν πολλές εγκαταστάσεις που μπορούν να υποστηρίξουν το αγωνιστικό τένις. Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου εντοπίζεται στις επαρχιακές πόλεις όπως η Πάτρα με κυριότερο χαρακτηριστικό την έλλειψη κλειστών γηπέδων. Το βασικότερο θέμα όμως δε συναντάται στις υποδομές αλλά στο προπονητικό δυναμικό και στη νοοτροπία του Έλληνα σε σχέση με το τένις.

Το τένις είναι ένα άθλημα που απαιτεί υπομονή και επιμονή από αθλητές και γονείς. Είναι μια τεράστια συζήτηση που θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο για να αναλύσω. Για να μη μακρηγορώ λοιπόν, θεωρώ πως υπάρχουν προοπτικές για το αγωνιστικό τένις στην Ελλάδα οι οποίες με τη σωστή καθοδήγηση και υποστήριξη από γονείς, προπονητές και χορηγούς, πιθανότατα να αποδώσουν καρπούς.

P.E.: Πες μου τους ανθρώπους που σε έχουν βοηθήσει στην μέχρι τώρα καριέρα σου;

Ένας αθλητής δεν είναι ποτέ μόνος του. Ο καθένας έχει πολλούς συντελεστές από πίσω του που με τη ξεχωριστή συμβολή τους διαμορφώνουν την απόδοση του αθλητή. Εμένα προσωπικά οι άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει πολύ είναι αρχικά ο προπονητής μου, Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος που είμαστε μαζί από τα πρώτα μου βήματα, ο γυμναστής μου Αλέξης Γκότσης, ο γιατρός μου Δημήτρης Παναγιωτόπουλος, η διατροφολόγος μου Τζίνα Τσιχλιά και οι χορηγοί μου με κύριο τον ΟΠΑΠ, την πατρινή εταιρεία Trans Cargo και την εταιρεία Αφοι Ιωνα η οποία από την ηλικία των 12 ετών μου χορηγεί τον εξοπλισμό HEAD. Φυσικά η κυριότερη στήριξη πηγάζει από τους γονείς μου οι οποίοι βρίσκονταν πάντα δίπλα μου όταν τους χρειάστηκα και συνεχίζουν να είναι πάντα εκεί.


P.E.: Ποια είναι η αθλήτρια που έχεις για πρότυπο;

Όπως προανέφερα το είδωλο μου είναι ξεκάθαρα ο Federer. Από τις γυναίκες υποστηρίζω τη Serena Williams και θαυμάζω ιδιαίτερα τη προσπάθεια και τα επιτεύγματά της μετά τη γέννηση της κόρης της.

P.E.: Πως φαντάζεσαι τον εαυτό του σε πέντε με έξι χρόνια από τώρα;

Φαντάζομαι να έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου στην Αμερική με την απόκτηση Masters στην ειδικότητα που θα έχω σπουδάσει. Παράλληλα θα επιδιώξω να διατηρήσω και το τένις σε υψηλό επίπεδο ώστε με την ολοκλήρωση των σπουδών μου, αν είναι αυτό που επιθυμώ εκείνη τη χρονική στιγμή να ασχοληθώ και με το επαγγελματικό τένις για μερικά χρόνια.

P.E.: Ένα τρελό όνειρο που έχεις για το τένις και το οποίο θα παλέψεις για να κάνεις πραγματικότητα;

Το όνειρο του κάθε τενίστα είναι να συμμετάσχει και να διακριθεί σε ένα grand slam. Φυσικά για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχω πάρει την απόφαση να ακολουθήσω το επαγγελματικό τένις εκτός και αν τα καταφέρω φέτος στα αντίστοιχα τουρνουά junior.

P.E.: Το μότο που σε χαρακτηρίζει;

Πολλές φορές στα ματς μου όταν βρίσκομαι πίσω στο σκορ αυτό που περνάει από το μυαλό μου είναι πως τίποτα δεν έχει τελειώσει αν δεν έχει παιχτεί ο τελευταίος πόντος. Ή κοινώς: it ain’t over until it’s over.