Λίγο πριν τις γιορτές περπάτησα την Ρήγα Φεραίου, την Ερμού στην Αθήνα, την Γλυφάδα … δεν μπορεί να το ζω αυτό …σκέφτηκα!

Τι συμβαίνει και δεν το έχω καταλάβει; Προς τι όλη αυτή η μούρλια στους δρόμους; Τι θες να προλάβεις;

Μια ατμόσφαιρα πανικού και μια κατάσταση τόσο αποπνικτική. Κι ενώ τα Χριστούγεννα στοχεύουν να αποτελέσουν μια «μαγική στιγμή», γίνεται απίστευτα αγχωτική.

Αυτή η εποχή του χρόνου είναι επίσης ιδιαίτερα πιεστική για τις γυναίκες. Οι διαφημίσεις στην τηλεόραση, που τις ωθούν να πάνε για ψώνια, να χαλάσουν χρήματα, να θεωρήσουν απαραίτητα τα άχρηστα και να φροντίσουν με λάθος τρόπο «τα Χριστούγεννα να είναι υπέροχα». Η εορταστική αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη δρομολογηθεί….. και ο καταναλωτισμός έρχεται να ικανοποιήσει το συναισθηματικό κενό που νιώθουμε μέσα μας.

Η μανία αυτών των ημερών παίζει βέβαια συχνά και τον ρόλο της κατοχύρωσης της κοινωνικής μας εικόνας. Νομίζουμε πως ενισχύοντάς την στα μάτια του κόσμου θα γίνουμε σημαντικοί. Ταυτίζουμε λανθασμένα την οικονομική ευμάρεια με την αξιοπρέπεια και το ήθος.

Την αρχοντιά, όμως, του ανθρώπου θα τη βρεις στη δύναμη της ψυχής του και στην ακεραιότητα του χαρακτήρα του, στη γενναιοδωρία των συναισθημάτων του.

Το σύγχρονο κοινωνικοοικονομικό σύστημα προκειμένου να επιβιώσει και να αναπτυχθεί χρειάζεται ρευστό χρήμα.

Για να στηριχθεί, ωστόσο, αυτό το συνεχώς αυξανόμενο σύνολο – έκτρωμα των εταιριών που ζητούν χρήμα, η διαφήμιση από μόνη της δεν φτάνει.

Χρειάζεται να εδραιωθεί στο μυαλό του μέσου καταναλωτή μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής και μία νοοτροπία, που θα επηρεάζει το σώμα, το συναίσθημα και το νου του με τέτοιο τρόπο ώστε να θέλει να αγοράζει.

Στην σχολή μου έμαθα καλά ότι η επιτυχία αυτής της τεχνικής θα έρθει μόνο όταν ο μέσος αγοραστής εθιστεί.

Θα πρέπει οι άνθρωποι  να νιώθουν δυστυχισμένοι όταν δεν έχουν, όταν δεν μπορούν να αγοράσουν, ή όταν οι άλλοι κατέχουν περισσότερα προϊόντα ή υπηρεσίες από αυτούς.

Πόση σπατάλη? …για ποιο λόγο αφού η μαγεία των ημερών βρίσκεται αλλού.

Οι καλύτερες δικές μου αναμνήσεις για παράδειγμα είναι το στόλισμα του δέντρου με τους γονείς μου, τα κάλαντα που λέγαμε κάθε χρόνο με την καλύτερή μου φίλη, η βόλτα στο κέντρο με τη μητέρα μου την τελευταία Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την  βραδιά ύπνου κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κουβαλάμε στρώματα και σκεπάσματα, φέρνουμε χριστουγεννιάτικα βιβλία και κοιμόμαστε στρωματσάδα αφήνοντας τα φωτάκια ανοιχτά όλο το βράδυ. Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς απολαμβάναμε το βραδινό μας με κεριά και χαμηλό φωτισμό. Δεν είχε καμία σημασία αν είχαμε καλεσμένους. Εμείς ήμασταν οι επίσημοι!

Κάναμε εξόρμηση στη φύση για να μαζέψουμε κλαδιά, κουκουνάρια, βελανίδια για να τα χρησιμοποιήσουμε στο στολισμό του σπιτιού. Βάζαμε τα κουκουνάρια σε μπωλ, προσθέταμε και πορτοκάλια στα οποία έχουμε καρφώσει γαρύφαλλα, φτιάχναμε στεφάνια με κλαδιά. Έτσι το σπίτι γέμιζε χρώματα και αρώματα!

Πόσα όμορφα πράγματα θα έπρεπε να κάνουμε τα Χριστούγεννα αντί του  να ψωνίζουμε... Πόσες όμορφες συνήθειες έπρεπε να διδάσκουμε τα παιδιά μας; Πόσα λάθη κάνουμε;

«Μερικές φορές νοιαζόμαστε τόσο να δώσουμε στα παιδιά μας αυτό που ποτέ δεν είχαμε μεγαλώνοντας, που παραμελούμε να τους δώσουμε αυτό που είχαμε και που τελικά αυτό έχει την μαγεία».