Στην Πάτρα υπάρχουν γειτονιές που παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτες στο χρόνο, μοιάζουν σαν μην θέλουν να αλλάξουν κρατώντας το δικό τους χρώμα με άρωμα μια άλλης εποχής!

Δεν θέλουν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς των αστικών κέντρων. Κρατούν την δική τους ομορφιά ενάντια στην "ασχήμια" των πολυώροφων τσιμεντένιων κτιρίων.

Μια τέτοια γειτονιά είναι η συνοικιά Φρουρίου, κάτω ακριβώς από το Κάστρο της Πάτρας.

Το σκηνικό μοιάζει βγαλμένο μέσα από εκείνες τις γειτονιές του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, με τα "ασπρισμένα" με ασβέστη σκαλοπάτια, τις γλάστρες με τα λουλούδια μπροστά από τις πόρτες των σπιτιών, τα κεραμίδια στις σκεπές, τις μικρές αυλές με τις λεμονιές, το αγίοκλημα και τις μπουκαμβίλιες!

Περπατώντας εκεί στους στενούς δρόμους έχεις την αίθηση ότι η γωνιά αυτή δεν αποτελεί κομμάτι της Πάτρας!

Θα μπορούσαμε να την παρομοιάζουμε με τα με «Αναφιώτικα» της Αθήνας...