Για τις συνθήκες του επαγγέλματος του ντιλιβερά το patrasevents.gr έχει γράψει αρκετά.

Μιλάμε για όλα αυτά τα επαγγέλματα που είσαι αναγκασμένος να οδηγάς μέσα στους χαώδεις δρόμους των πόλεων πάνω σε ένα δίκυκλο για να βγάλεις ένα μεροκάματο, χωρίς όμως να είσαι σίγουρος αν θα καταφέρεις να επιστρέψεις το βράδυ ή και το πρωί (ανάλογα με το ωράριο δουλεύεις) στο σπίτι σου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε δυο χρόνια ο κλάδος θρήνησε οχτώ νεκρούς, ορισμένοι εκ των οποίων ήταν από την Πάτρα, ενώ τραυματισμοί υπάρχουν σε καθημερινή βάση.

Θα μπορούσε να πει κανείς, πως πρόκειται για ένα «ελληνικό επάγγελμα», αφού στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης η αντίστοιχη δουλειά διεκπεραιώνεται κατά κύριο λόγο με ποδήλατα (σε καταστήματα εστίασης) ή αυτοκίνητα (σε ταχυδρομικές εταιρείες). Τα τελευταία χρόνια η ζήτηση για υπηρεσίες μεταφοράς με δίκυκλο αυξάνεται, όχι όμως και οι μισθοί.

Ένα χαρακτηριστικό σκηνικό που αποτυπώνει τις συνθήκες εργασίας τους και που σίγουρα προκαλεί σκέψεις και μελαγχολία σε όποιον το διαβάζει, έχει αναρτήσει στα social media ο Κωνσταντίνος Μαρκέτος. Γράφει συγκεκριμένα: "Ντιλιβεράς κάνει στην άκρη του δρόμου. Προσπαθεί επί 5-10 λεπτά να καταλάβει τι έχει πάθει το μηχανάκι του. Καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να το επιδιορθώσει μόνος του. Το βλέμμα του ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Έβλεπες τις σκέψεις του.

Το μεροκάματο που χάνει, τα μεροκάματα που θα χάσει μέχρι να επιδιορθωθεί το μηχανάκι του, τα μεροκάματα που θα χάσει πληρώνοντας το συνεργείο (γιατί προφανώς και το μηχανάκι είναι δικό του και όχι του επιχειρηματία), πώς θα πρέπει να δικαιολογηθεί στον επιχειρηματία ότι σήμερα δεν θα μπορέσει να δουλέψει... Σε αυτήν την ζούγκλα ζούμε".