Ο όρος "καρνάγιο" έχει την ίδια ρίζα με τον όρο "καρένα" (ιταλικής προέλευσης) δηλαδή το μέρος του πλοίου που είναι κάτω από το νερό, τη γάστρα.

Εκεί κολλάνε φύκια και κοχύλια που πρέπει να καθαρίζονται. Τα έφερναν στα ρηχά νερά της ναυπηγικής ζώνης, τα γυρνούσαν στο πλευρό τους και τα "καρενάριζαν". Άρα όταν μιλάμε για "καρνάγια" εννοούμε τους χώρους όπου ναυπηγούν και επισκευάζουν παραδοσιακά ξύλινα σκάφη.

Άλλος όρος που χρησιμοποιείται γι' αυτούς τους χώρους είναι ο "ταρσανάς" (από το arsenale, ναυπηγείο για πολεμικά πλοία). Άρα αυτοί οι δυο όροι αφορούν "ναυπηγεία" παραδοσιακού τύπου.

Στην Πάτρα υπάρχει ένα σημείο δίπλα στο κέντρο της πόλης που δεν περιμένετε να δείτε.


Πρόκειται για το τελευταίο καρνάγιο που λειτουργεί στην αχαϊκή πρωτεύουσα με "άρωμα" μιας άλλης εποχής.

Ο χώρος βγάζει έναν ρομαντισμό! Το καρνάγιο λειτουργεί ακόμα και σήμερα στην Πάτρα, στην περιοχή της Τερψιθέας. Εκεί επισκευάζονται τα καΐκια και οι βάρκες των ψαράδων, με τον παραδοσιακό τρόπο.

Το θέαμα είναι γοητευτικό... παλιά σκαριά πλοίων σαν Βιβλικοί "κιβωτοί" αλλά και με ανοιχτά τα μεγάλα μάτια τους θα σας "ταξιδέψουν" σε παραμυθένιες εποχές.

Αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου, και σε πείσμα της σύγχρονης εποχής που προέκρινε τη χρήση πλαστικού και άλλων υλικών στην κατασκευή σκαφών, οι εναπομείναντες καραβομαραγκοί αντιμετωπίζουν τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες.

Κανένα από τα καρνάγια σε ολόκληρη τη χώρα που έχουν απομείνει δεν χαρακτηρίζεται από την ένταση και τη ζωντάνια του παρελθόντος.