Υγεία, ένα μνημόνιο που τείνει να εξελιχθεί σε «μνημόσυνο» για χιλιάδες ασθενείς που δεν έχουν την δυνατότητα σήμερα να καλύψουν την αδικαιολόγητα υψηλή συμμετοχή για φάρμακα, που σε πολλές περιπτώσεις τους κρατούν ζωντανούς.

Η καθηλωμένη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στα επίπεδα του 2000 σε συνδυασμό με τις ελλείψεις προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, που αγγίζουν πλέον τις 10000 θέσεις, δεν συνοδεύτηκε από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα να έχει αρνητικές συνέπειες στη δημόσια υγεία. Η αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη επιβαρύνει, όπως και κάθε άλλο οριζόντιο μέτρο, τους πάσχοντες οι οποίοι είτε αγοράζουν φάρμακα επιλεκτικά είτε καθόλου απορρυθμίζοντας έτσι την αγωγή τους αλλά και θέτοντας την ίδια τους τη ζωή σε άμεσο κίνδυνο.

Το 2017 η συμμετοχή των ασθενών ανήλθε στα 600.000.000 ευρώ. Τα 360.000.000 είναι η συμμετοχή από το προβλεπόμενο 10% ή 25% και τα 240.000.000 το «καπέλο» λόγω επιλογής πρωτοτύπου. Όπως εκτιμούν παράγοντες της φαρμακευτικής αγοράς, η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα ξεπερνά πλέον το 30% κατά μέσο όρο. Μάλιστα, σε πολλά κοινά χορηγούμενα φάρμακα πρώτης ανάγκης, η συμμετοχή κυμαίνεται από 58-82%.
Πρέπει επιτέλους, κατά τη γνώμη μου, να επικεντρωθούμε σε καινοτόμες παρεμβάσεις θετικού χαρακτήρα για τη δημιουργία ενός πλέγματος θετικών κινήτρων για τον ασθενή, τον γιατρό και τον φαρμακοποιό, με την παράλληλη καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των γενόσημων φαρμάκων που παράγονται στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα, αν υπάρξει μικρότερη επιβάρυνση στη συμμετοχή για όσους ασφαλισμένους επιλέγουν γενόσημα φάρμακα έναντι των πρωτοτύπων και ίσως μηδενική συμμετοχή στους άνω των 65 για όλα τα χρόνια νοσήματα και αποκλειστικά για τη συνταγογράφηση γενόσημων, καθώς οι τελευταίοι παραδοσιακά χρειάζονται το φάρμακο περισσότερο από τον καθένα, είναι πιθανό μεσοσταθμικά μέσω του βασικού κανόνα της αγοράς για προσφορά και ζήτηση να μειωθούν ακόμα και οι τιμές των πρωτοτύπων έχοντας έτσι ένα σύστημα “Win-Win” οπού κερδίζουν όλοι.

Με βασικό στόχο την πρόσβαση όλων στο φθηνό ή ακόμη καλύτερα στο δωρεάν ποιοτικό φάρμακο την στιγμή που το έχουν ανάγκη αλλά και με το βλέμμα στραμμένο αφενός στη «στήριξη» των σκευασμάτων που παράγονται από την εγχώρια πολύπαθη από τις συμπιέσεις τιμών που υπέστη τα χρόνια της κρίσης φαρμακοβιομηχανία και αφετέρου στην αύξηση της διείσδυσης των γενόσημων τα οποία εκτός από μέσο πρόσβασης για όλους στο φθηνό και ποιοτικό φάρμακο μπορούν να αποτελέσουν, υπό προϋποθέσεις, βασικό πυλώνα ανάπτυξης της χωράς μας στο μέλλον.

Επιβεβλημένη κρίνεται επίσης η σταδιακή ετήσια αύξηση του κλειστού προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ κατά τουλάχιστον 50.000.000 ευρώ το χρόνο για τα επόμενα 4 χρόνια έτσι ώστε η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη έστω να πλησιάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο μέσα στα επόμενα χρόνια.