Υπάρχουν μέρη για να προσευχηθεί κάποιος και να μπορέσει να βρει μέσα από την προσευχή την ψυχική του ηρεμία και γαλήνη. 

Μέρη κρυφά που δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι από εμάς, ασκητήρια που κρύβονται στα βουνά, στα δάση και στις σπηλιές, εκεί που σύμφωνα με τα όσα πίστευαν οι αρχαίοι ζούσαν οι θεοί. 

Ένα από αυτά τα μέρη ανακάλυψε ο Σπύρος Χρονόπουλος με τον φωτογραφικό του φακό, στον δρόμο προς το Αιολικό Πάρκο, στον Παναχαϊκό. Πάνω από το χωριό Πιτίτσα, υπάρχει ένας ναός, ένα ασκητήριο, μέσα στα έλατα, εντός σπηλιάς, βρίσκεται σήμερα καταχωνιασμένη η Εκκλησία της Αναλήψεως.

Ένας ναός που αποτυπώνει τη θρησκευτική συνέχεια, στο πέρασμα από τον παγανισμό στον χριστιανισμό, αλλά και σκιαγραφεί το στοιχείο της σωτηρίας που χάρισε ο ελληνισμός στον χριστιανισμό, δίνοντας του δυνατότητα να ταυτιστεί με την ομορφιά της φύσης. 

Ένα υπέροχο ασκητικό μέρος για προσευχή και κατάνυξη, ένα μέρος που ο Σπύρος Χρονόπουλος δεν έχασε την ευκαιρία να φωτογραφίσει.