Από τις χειρότερες χρονιές ήταν αυτές που πέρασαν για τους σπουδαστές της φοιτητικής εστίας του Πανεπιστημίου Πατρών.

Δεν ήταν μόνο ότι το εστιατόριο της εστίας έφτασε στο σημείο να κλείσει, μη έχοντας να τους δώσει φαγητό ή ότι έτρωγαν για μέρες μακαρόνια και όσπρια, αφού τα αποθέματα είχαν τελειώσει.

Ούτε φυσικά ότι οι φοιτητές που διέμεναν σε ξενοδοχεία που έχουν ενοικιαστεί από τον φορέα διαχείρισης της φοιτητικής εστίας (Ινστιτούτο Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης), κόντεψαν να τους βγάλουν έξω από τα δωμάτια τους, επειδή οι ξενοδόχοι ήταν απλήρωτοι.

Ήταν και άλλα πολλά, μικρά - μικρά που δείχνουν ότι το πράγμα με την φοιτητική εστία και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ειδικότερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, με την μείωση των κονδυλίων και τα χρήματα που οφείλονται σε τρίτους, δεν πάει άλλο.

Κάτι πρέπει να γίνει. Αν διάβαζε κανείς τους διαλόγους των φοιτητών στις αντίστοιχες σελίδες στα social media, θα καταλάβαινε τι εννοούσαμε. Υπήρχαν περιόδους που το ζεστό νερό ήταν πολυτέλεια. Οι σπουδαστές έκαναν μπάνιο, με κρύο νερό.

Η θέρμανση στα δωμάτια των φοιτητών ήταν και αυτή ένα πρόβλημα αφού δεν υπήρχε στάνταρ, ακόμα και μέσα στην καρδιά των χειμερινών μηνών. Το διαδίκτυο μία από τα ίδια, είχε σήμα, αλλά δεν ήταν πάντοτε ισχυρό.

Όσο για το φαγητό; Υπήρχαν μέρες που το φαγητό ήταν καλό, αλλά και άλλες που η κατάσταση ήταν γέλια και για κλάμματα, με τους φοιτητές να προτιμούν τελικά να την βγάζουν με κρουασάν ή κρύα σάντουτς από τα κυλικεία των σχολών.

Και μαζί με όλα αυτά ήταν και τα αδέσποτα που παρατούσαν ασυνείδητοι στους χώρους της Πανεπιστημιούπολης, με τους σπουδαστές να αναγκάζονται να τα φροντίζουν από το περίσσευμα τους που ορισμένοι δεν είχαν πάντα.

Ήταν μία χρονιά κόλαση. Η χειρότερη; Η χειρότερη μέχρι την επόμενη, αν δεν αλλάξει κάτι...