Περπατώντας στο δάσος της Στροφυλιάς και στην ακροθαλασσιά της Καλόγριας (pics)

Ακούγοντας μόνο τα τζιτζίκια που είχαν στήσει το δικό τους τραγούδι αποφασίσαμε να περπατήσουμε στο δάσος της Στροφυλιάς καταλήγοντας στην παραλία.

Το τοπίο από μόνο του μαγευτικό, με τα πανύψηλα πεύκα, τις κουκουναριές και τους υγρότοπους να γυαλίζουν κάτω από τον ήλιο. Ένα ειδυλλιακό παράκτιο μωσαϊκό βιότοπων σε κάτι λιγότερο από 1 ώρα από την Πάτρα.

Όλα συγκεντρώνονται σε αυτό το μοναδικό οικοσύστημα, το πευκοδάσος, η άμμος και το γαλάζιο του πελάγους... όλη η ομορφιά της ελληνικής φύσης στο "πιάτο"...

Το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου μοιάζει σαν να επιπλέει μέσα στο έλος... Απέναντί του ακριβώς σκαρφαλωμένη στους βράχους των Μαύρων Βουνών βρίσκεται η εκκλησίτσα της Παναγίας της Ρετουνιώτισσας.

Tο δάσος φθάνει ως την παραλία με τους αμμόλοφους. Το τοπίο εκεί αλλάζει, γίνεται εξωτικό! Η άμμος χάνεται στο γαλάζιο της θάλασσας!

Περπατήσαμε στην ακρογιαλιά... μας καλοσώρισαν τα πρώτα φύκια της παραλίας (ένα φαινόμενο που πάντα συμβαίνει στην αρχή του καλοκαιριού μετά χάνονται γιατί... δεν χωρούν σε αυτή την παραλια). Τόσες αναμνήσεις... καλοκαίρια ατέλειωτα στο χωριό, τυχερά πιτσιρίκια να τρέχουνε στην καυτή άμμο και να βουτάνε στην πιο γαλανή παραλία της περιοχής...

Ο μαΐστρος είχε κάνει και πάλι το θαύμα του, σμιλεύοντας τα δικά του κύματα στην άμμο!

Ένα τοπίο για καρτ ποστάλ!