"Θερίζουν" οι part time θέσεις εργασίας στην Πάτρα και τη Δυτική Ελλάδα, με τους περισσότερους να κάνουν πλέον δουλειές του ποδαριού, ανεξάρτητα των προσόντων που μπορεί να έχουν.

Η κατάσταση αυτή φυσικά και δεν είναι τωρινή, όμως φαίνεται ότι έχει παγιωθεί για τα καλά και έχει μετατραπεί σε έναν σταθερό κανόνα για την αγορά εργασίας. Για να βρει κανείς μια μόνιμη δουλειά πλέον, με ασφάλεια και μισθό, είναι σαν να ψάχνει ψύλλους στα άχυρα και αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κοιτάζοντας στις μικρές αγγελίες.

Αγγελίες που ζητούν σερβιτόρους, υπάλληλους για ξενοδοχεία (κυρίως στα νησιά), ψήστες για σουβλάκια, οικιακές βοηθούς για να φροντίζουν ηλικιωμένους, κορίτσια για να κρατάνε παιδιά ή ακόμα και πωλητές που δεν λαμβάνουν μισθό, αλλά πληρώνονται μέσα από τα όσα πουλάνε.

Και φυσικά υπάρχουν κι άλλες δουλειές, είτε με την μορφή "πυραμίδας", είτε με την μορφή άλλων σχημάτων που σου ζητούν πρώτα να επενδύσεις για να δουλέψεις (να πληρώσεις δηλαδή) και μέσα από τις πωλήσεις σου να πάρεις το ανάλογο κέρδος. "Φέξε μου και γλίστρησα" με λίγα λόγια.

Ένας άνεργος που κοιτάζει τις μικρές αγγελίες για εργασία είναι σίγουρο ότι θα απογοητευτεί, όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, παρά να συμβιβαστεί και να προσαρμοστεί στους νέους κανόνες της αγοράς.

Κανόνες που σου εξασφαλίζουν σε ένα βαθμό το μεροκάματο και την επιβίωση, χωρίς όμως να σου δίνουν καμία προοπτική για το μέλλον που έτσι και αλλιώς είναι ιδιαίτερα αβέβαιο.

Οι περισσότεροι άλλωστε από τους εργαζόμενους, ειδικότερα οι νεαρές ηλικιακές κατηγορίες, αναγκάζονται και κάνουν όχι μία, αλλά δύο και τρεις δουλειές, προκειμένου να συμπληρώσουν ένα μισθό που τους δίνει τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στα έξοδά τους.

Ως εκεί όμως. Τίποτα παραπάνω. Στη σύγχρονη εποχή, με τα δεδομένα που υπάρχουν, κανείς δεν γίνεται πλούσιος. Απλώς επιβιώνει.