Η τηλεόραση παίζει ένα σημαντικό ρόλο πλέον στη διαμόρφωση και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, αλλά και γενικότερα στην καθημερινή μας ζωή.
Ο μέχρι τώρα ρόλος της, όμως, ο τρόπος δηλαδή που μπαίνει στα σπίτια μας, είναι καθαρά αρνητικός. Η πλειοψηφία των εκπομπών ασχολείται με τα ερωτικά και την ιδιωτική ζωή των δημοσίων προσώπων, κάνουν κίτρινη δημοσιογραφία και έχουν αναδείξει το κουτσουμπολιό σε ρεπορτάζ.
Πλέον ο νέος τρόπος που τα κανάλια προσπαθούν να κερδίσουν την τηλεθέαση λέγεται ριάλιτι και έχει να κάνει είτε με τα παιχνίδια επιβίωσης, είτε με αυτό που ονομάζουν παιχνίδια αγάπης, είτε τέλος με τα τάλεντ σόου όπου οι παίκτες στην προσπάθεια τους να να δείξουν το ταλέντο τους ξεκατινιάζονται.
Το πιο ωραίο από όλα ότι γύρω από αυτές υπάρχει μια πληθώρα γκόσιπ ή και κουτσομπολίστικων εκπομπών που την ώρα που τις κατακρίνουν ταυτόχρονα τις αναδεικνύουν αφού ασχολούνται μαζί τους. Το πράγμα, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς εφόσον παρακολουθεί αναγκαστικά τηλεόραση, έχει ξεφύγει για τα καλά.
Τα κανάλια προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα δημόσια πρόσωπα στο πλαίσιο μιας ξεθωριασμένης εγχώριας σόου μπιζ και ταυτόχρονα εκμεταλλεύονται την αμορφωσιά και τη μη καλλιέργεια αρκετών καθημερινών ανθρώπων ξεφτιλίζοντας τους.
Τον ίδιο όμως σεβασμό δείχνουν απέναντι στον θεατή με αυτά που του προσφέρουν να δει. Ο θεατής, έχοντας ίσως όλα τα παραπάνω στοιχεία ή αντιμετωπίζοντας άλλα προβλήματα (κατάθλιψης, βαρεμάρας, κτλ) κάθεται και τα βλέπει, ελπίζοντας ενδεχομένως ότι θα νιώσει καλύτερα.
Η ψυχολογία της μάζας είναι γνωστό ότι είναι αδυσώπητη και θέλει να βλέπει πάντα τον πάτο του άλλου. Την επιθυμία αυτή ξέρουν να ικανοποιούν καλά οι υπεύθυνοι των καναλιών. Ο σύγχρονος άνθρωπος, αλλά και οι γενιές που ακολουθούν (γιατί το φαινόμενο είναι διαχρονικό και θα χειροτερεύει όπως αποδεικνύεται) χρειάζεται να βρουν τους τρόπους εκείνους που θα τους προστατεύσουν από την τηλεόραση.
Από την στιγμή μάλιστα που τα αρμόδια όργανα δεν κάνουν κάτι για αυτό θα πρέπει να βρει τους τρόπους αυτούς από μόνος του. Στην οικογένεια θα πρέπει να περιορίσουν ή να μηδενίσουν την τηλεόραση στα μικρά παιδιά, βάζοντας τα να βλέπουν συγκεκριμένες ώρες και συγκεκριμένα προγράμματα.
Στο σχολείο χρειάζεται να αποκλειστεί από κάθε μορφή και είδος μαθημάτων ο αντίκτυπος της τηλεόρασης και ειδικά των εκπομπών ριάλιτι. Είναι απαραίτητο να αναδειχθεί και πάλι η αξία του βιβλίου στη ψυχαγωγία των ενηλίκων και στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών και ταυτόχρονα να αποκλειστούν όλοι οι διέξοδοι αναπαραγωγής των προτύπων της τηλεόρασης.
Ο γραπτός λόγος χρειάζεται να κατακτήσει και πάλι τη θέση που του αξίζει, γαλουχίζοντας το κοινό, ενάντια στη δύναμη της εικόνας και στις εντυπώσεις που διαμορφώνει αυτή, ανάλογα με τις επιταγές που δίνει κάθε φορά το σύστημα. Είναι καιρός πια να βγάλουμε την τηλεόραση από τα σπίτια μας.