Like
To παρελθόν είναι που πολλές φορές μας θυμώνει. Το παρελθόν όμως είναι πάλι εκείνο που μας κάνει να μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη μας.
Το παρελθόν μας είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Αντικειμενικά. Κάτι τέτοιο είναι φύση αδύνατον. Υποκειμενικά όμως; Ίσως να μπορούμε να το αλλάξουμε.
Το λέμε αυτό γιατί έχουμε την δυνατότητα να φωτίσουμε αθέατες πλευρές του παρελθόντος, να βγάλουμε στην λάμψη του ήλιου σκοτεινές μας αλήθειες και να κάνουμε ακόμα δεκάδες πράγματα που θα μας βοηθήσουν στο να το δούμε διαφορετικά. Την κάθε πτυχή του, το κάθε κομμάτι του.
Το κάθε κομμάτι από αυτό μπορεί να χαράξει νέους δρόμους που ίσως να μην φανταζόμασταν ή άλλα μονοπάτια από εκείνα που είχαμε αποφασίσει ότι θα πάρουμε. Κατά αυτή την έννοια το παρελθόν δεν έχει απλά την δυνατότητα να μας διδάσκει μέσα από τα λάθη μας – κάτι που του δίνει ένα παθητικό ίσως ρόλο μπροστά στο σήμερα και στο μέλλον.
Έχει την δυναμική μέσα από τον τρόπο που θα μπορούμε να δούμε το κάθε κομμάτι του, από διαφορετικές ίσως οπτικές γωνίες, να μας φωτίσει και να μας χαράξει ενδεχομένους νέους δρόμους που ίσως να μας οδηγήσουν στην υπέρβαση.
Κάτι που σίγουρα του δίνει έναν δημιουργικό και σύνθετο συνάμα ρόλο. Πάνω σε αυτό η νέα ταινία του Τεύκρου Σακελλαρόπουλου, είναι σίγουρο ότι θα σας βοηθήσει αρκετά, αφού ίσως σας δίνει το καλύτερο παράδειγμα για να δώσετε στο παρελθόν σας έναν ενεργά δημιουργικό ρόλο.
Ο Τεύκρος Σακελλαρόπουλος, ένας άνθρωπος που διαβάζει αρκετός κόσμος στα social media από τις αρθρογραφίες που ανεβάζει για διάφορα ζητήματα που αφορούν το μέσα μας, το έξω μας, ακόμα και τους γύρω μας και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ατομική ή την κοινωνική μας συνείδηση, αυτή τη φορά αφήνει τις λέξεις και τον λόγο και αρπάζει μέσα από την συλλογιστική του τις εικόνες, δημιουργώντας μια ταινία που κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν ένα άρθρο.
Μας προτείνει πως να δώσουμε έναν ενεργά δυναμικό ρόλο στο παρελθόν μας, φέρνοντας ως παράδειγμα και γνώμονα το παρελθόν της πόλης μας. Προσοχή μόνο. Όχι έτσι όπως έχουμε μάθει το παρελθόν αυτό στα βιβλία (ένα παρελθόν που βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα) αλλά έτσι όπως αναγράφεται αυτό μέσα από την καθημερινότητα μας, στη γύρω μας πραγματικότητα, στη σύγχρονη εποχή.
Το όνομα, άλλωστε που έδωσε στο φιλμ του, τα λέει όλα: "Τι Διδάσκει η Πάτρα... ή πως μπορείς ν' αλλάξεις το παρελθόν σου;". Πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό ντοκυμαντέρ - οπτικοποιημένο αρθρογράφημα (visualized arthrogram) που όπως αναφέρει ο ίδιος κάτω από το βίντεο που αναρτήθηκε στο you tube:
"To έργο προσφέρεται στην πόλη της Πάτρας στην οποία ζει και εργάζεται ο δημιουργός του με όλη του την αγάπη ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για την τύχη του να είναι κάτοικός της και στην οποίαν παρεμπιπτόντως ΔΕΝ γεννήθηκε”.
Τι Διδάσκει η Πάτρα... ή πως μπορείς ν' αλλάξεις το παρελθόν σου;
Eξηγώντας στο τι δίδαξε η Πάτρα τον ίδιο και γιατί προχώρησε σε αυτή την δημιουργία, γράφει:
"Έμεινα κατάπληκτος όταν διαπίστωσα πως σε μία από τις σκοτεινότερες περιόδους της ανθρωπότητας και εννοώ στην Ναζιστική Γερμανία (1933-1945) κανείς δεν έγραψε τίποτα! Και όχι μόνον αυτό: Κανείς δεν δημιούργησε τίποτα! Είναι κυριολεκτικά απίστευτο και με άφησε άφωνο.
Αντιθέτως στην πολύ θλιβερή περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (1919-1933) στην ίδια χώρα η δημιουργικότητα οργίασε. Δεκατέσσερις Γερμανοί επιστήμονες, καλλιτέχνες, άνθρωποι των Γραμμάτων τιμήθηκαν με το πολύτιμο βραβείο Νόμπελ. Ο κινηματογράφος έδωσε αριστουργήματα, η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, οι τέχνες έλαμψαν…
Θεώρησα λοιπόν πως το σπουδαιότερο μέλημά μου μέσα σε μία πολύ δύσκολη και επίσης θλιβερή περίοδο της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, το μόνο, το οποίο δεν θα έπρεπε να χάσω ήταν την ικανότητά μου να δημιουργώ!
Τις μακρινές ημέρες και νύχτες της εξαναγκαστικής απραξίας με όλα μου τα προβλήματα και τις πιέσεις προσπαθούσα πολύ σκληρά να βρίσκω τρόπους να μην καταπέφτω και να δημιουργώ.
Ένα από τα πολλά δημιουργήματα αυτής της περιόδου είναι και το ντοκυμαντέρ οπτικοποιημένο αρθρογράφημα μου (visualized arthrogram) για την Πάτρα. Αυτό με δίδαξε η Πάτρα με τον τρόπο της".
