Εάν κάτι με έχει αφήσει με τις μεγαλύτερες απορίες αυτήν την περίοδο της “κρίσης” στην Ελλάδα είναι οι… ακατανόητες αντιστάσεις. Λυσσαλέες αντιστάσεις σε ένα δεδομένο, το οποίο επειδή χάνεται ή τροποποιείται επί τω χείρω θεωρείται τιμωρία.

Τα οικονομικά προβλήματα, η απώλεια μίας εργασίας, οι αλλαγές των συνθηκών όλα αντιμετωπίζονται ως κάποια μορφή κατάρας. Γιατί όμως αυτή η φοβερή αντίσταση; Είναι όντως κατάρα ή κάτι, το οποίο για έναν περίεργο τρόπο είναι αδιανόητο για το μυαλό των συντριπτικά περισσοτέρων;

Όταν ένας υγιής σπόρος πέφτει από ένα δένδρο εγγενώς είναι ισχυρότερος από τον γονέα του. Μα για να γίνει μεγαλύτερο και καλύτερο δένδρο πρέπει να πέσει στο χώμα, να χαθεί από την επιφάνεια της γης και από το φως προκειμένου να αρχίσει να αναπτύσσεται. 

Γιατί επιμένετε να εμποδίζετε αυτόν τον σπόρο να ακολουθήσει την πορεία του; Ο σπόρος σαπίζει και το αρχικό δένδρο γερνά και μαραίνεται ενώ δεν έχει φυτρώσει το επόμενο.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην Ελλάδα και φοβάμαι και πως στις ρυθμίσεις του μυαλού. Η ζωή μπορεί να θέλει να σου δώσει πολύ περισσότερα. Γιατί αρνείσαι αυτήν την διαδικασία, εμμένεις στο παρελθόν και ανθίστασαι με τόση βία;

Γιατί η Ελλάδα να μην προορίζεται για πολύ μεγάλα επιτεύγματα και η αντίσταση των πολιτών της να της εμποδίζει τον δρόμο; Γιατί αρνείσαι να λάβεις αυτό, το οποίο προορίζεται για εσένα;

Απλά για να το λάβεις θα πρέπει να ακολουθήσεις την πορεία του σπόρου. Μήπως παρα- φούσκωσες νωρίτερα και έγινες μη δεκτικός για το καλύτερο, το οποίο προοριζόταν για εσένα; Μήπως;

Αυτό ήταν και είναι από την πρώτη στιγμή το νόημα της κρίσης. Και κάθε κρίσης στην ζωή. ΘΕΛΕΙ να σου δώσει περισσότερα, αλλά πρέπει κι εσύ να σκύψεις για να τα δεχθείς. Κι αφού δεν ταπεινώνεσαι εσύ ο ίδιος από μόνος σου, Σου επιβάλει αυτήν την κατάσταση αναγκαστικά για να Σου τα δώσει.

Χαμηλώστε, αγκαλιάστε τον συνάνθρωπό σας, βοηθήστε τον, συρθείτε και στο χώμα και κάντε το από μόνοι σας για να Τον απαλλάξετε και από τον κόπο! Παιδιά, η αυτο- ταπείνωση δεν είναι ξεπεσμός. Είναι εφαλτήριο για μία σπουδαία άνοδο. Συστέλλεσαι για να εκτοξευθείς.

Μην αντιστέκεσαι να λάβεις το δώρο, το οποίο προορίζεται για εσένα. Είναι μία ακατανόητη αντίσταση.

Σημ. Είμαι σίγουρος, πως οι φίλοι αναγνώστες μου ούτε θα διανοηθούν πως υπονοώ δουλικότητα ή ηττοπάθεια. Ο σπόρος από μόνος του αγωνίζεται σκληρά για να φυτρώσει, απλά δεν στενοχωριέται καθόλου (μάλιστα το ακριβώς αντίθετο) πως αυτό συμβαίνει στο χώμα, όπως προώρισται.