Διασκέδαση
Είναι από τη Ναύπακτο, έχει σπουδάσει στην Πάτρα και το πρώτο της βιβλίο έχει ένα "άρωμα" από αυτές τις δύο πόλεις που έχουν χαρακτηρίσει τη νιότη της.
Η Ζωή Κωταντούλα έρχεται την Κυριακή στο καφέ "Γέφυρες", στην Πάτρα, για να παρουσιάσει την "Πλατεία Τζαβελλαίων 2", μια σειρά δηλαδή από διηγήματα που πήρε το όνομα της πλατείας της γειτονιάς της, στην Ναύπακτο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης και η ίδια τονίζει μιλώντας στο patrasevents.gr ενόψει της παρουσίασης του στην Πάτρα: "Είναι μια συλλογή διηγημάτων, μικρών ιστοριών, αναδιηγήσεων, μυθοπλασιών. Έμπνευση και κίνητρο μαζί ήταν οι ίδιες οι ιστορίες από τη μια κι η χαρά της διήγησης από την άλλη".
Όπως μας αναφέρει "Με εμπνέουν οι μικρές αναπάντεχες ιστορίες, συνδυασμένες μέσα και παράλληλα με γνωστά μεγάλα ιστορικά παρόντα ή παρελθόντα. Με εμπνέουν οι περιγραφές, τα στιγμιότυπα, οι λεπτομέρειες, τα ανεπαίσθητα αγγίγματα, τα αμήχανα βλέμματα, οι συνοπτικές κουβέντες, οι φωτογραφίες, η πολιτική, ο έρωτας, το ποδόσφαιρο, τα παιδιά, η πόλη".
Φοιτήτρια στην Πάτρα της δεκαετίας του '80
Η συγγραφέας έρχεται στην Πάτρα μετά από αρκετά χρόνια (ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα) έχοντας την γνωρίσει φοιτήτρια σε μια άλλη εποχή, στην δεκαετία του '80.
"Η Πάτρα της δεκαετίας του΄80 για μένα και για όλους όσοι την ζήσαμε σαν φοιτητές υπήρξε τόπος για να αγαπήσεις, να κοινωνικοποιηθείς, να κάνεις όνειρα, να σμίξεις με ανθρώπους, να κάνεις φιλίες και σχέσεις ζωής".
Δεν ήταν όμως μόνο η πόλη και ο χαρακτήρας της, ήταν και το κλίμα της εποχής. "Και η εποχή για την οποία μιλάμε ήταν από μόνη της μεταμορφωτική. Η Ελλάδα των μεγάλων προσδοκιών και της αλλαγής.
Η νέα γενιά έβγαινε μπροστά. Έντονη πολιτικοποίηση και δράση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, συνυπολογίζοντας και ποιο ήταν το αίτημα των καιρών, και με δεδομένο ότι στο Πανεπιστήμιο εδώ, ίσως λόγω και της θετικής μόνο φυσιογνωμίας του τότε, οι καλλιτεχνικές επιρροές ήταν περιορισμένες".
Όσο για την κουλτούρα αυτής της πόλης, όπως την είχε γνωρίσει; "Η πόλη ήταν αρκετά ζωντανή, με ισχυρό πλεονέκτημα τη δυτικότροπη κουλτούρα της, πρόσφερε στους φοιτητές και ερεθίσματα και διεξόδους, σαφώς σε μικρότερο όμως βαθμό από ό,τι σήμερα".
Τα χρώματα, οι εικόνες, η μνήμη και το σπίτι στην πλατεία
Ο λόγος της, πάντως, στο βιβλίο της είναι γεμάτος από εικόνες τόσο έντονες, όπου τα χρώματα αναμειγνύονται μεταξύ τους, με το κάθε διήγημα να αφήνει το δικό του σημάδι στον αναγνώστη.
Η ίδια τονίζει: "Τα διηγήματα του βιβλίου από το φωτεινό κίτρινο της ξεγνοιασιάς, από το χαρωπό ροζ της νοσταλγίας, από το ζωηρό κόκκινο της ζωής περνούν στο σκοτεινό μαβί της απώλειας, στο πλανερό γαλάζιο της απληστίας, στο άδειο γκρι της ματαίωσης, για να αναφέρω μερικά μόνο χρώματα".
Το ίδιο έντονες όμως είναι οι εναλλαγές των συναισθημάτων για τον αναγνώστη: "Είναι πολλά και διαφορετικά αυτά που θα νοιώσει κανείς ολοκληρώνοντας το βιβλίο. Μεταφέροντας τις αντιδράσεις ορισμένων αναγνωστών, με την «Πλατεία Τζαβελλαίων 2» μπορείς να συγκινηθείς, να θυμώσεις, να στεναχωρηθείς, να χαμογελάσεις, να γελάσεις, να νοσταλγήσεις, να προβληματιστείς, να θυμηθείς, να χαρείς, να πιστέψεις, να ελπίσεις".
Όσο για τον τίτλο που κάνει μια ιδιαίτερη εντύπωση στον αναγνώστη, βγάζοντας του απευθείας το άρωμα μιας άλλης εποχής, τονίζει: "Πλατεία Τζαβελλαίων 2, είναι η διεύθυνση του πατρικού μου σπιτιού στη Ναύπακτο. Το πρώτο μου βιβλίο, το πρώτο μου σπίτι, ένα σπίτι γεμάτο διηγήσεις, εικόνες και μνήμες.
Στο βιβλίο θα συναντήσει κανείς πολλές αναφορές και αφορμές σε αυτό σαν χώρο, σαν εποχή, σαν πρόσωπα, σαν γεγονότα, σαν μύθους.
Ο τίτλος «έδεσε» και με τη φωτογραφία του εξωφύλλου που παριστάνει δύο παιδιά, τον αδελφό μου κι εμένα, να στέκονται ακριβώς εκεί, στο δρόμο ανάμεσα στην ομώνυμη πλατεία και στο σπίτι".
Ο ορθολογισμός της επιστήμης και η συγγραφή
Αξίζει να αναφέρουμε κάτι ακόμα. Η συγγραφέας είναι χημικός μηχανικός στο επάγγελμα και ίσως κάπου εκεί να οφείλεται το ότι έχει καταφέρει να βρει την χημεία των λέξεων, μέσα από το δικό της όμως πρίσμα στον γραπτό λόγο.
"Η επιστήμη και η επαγγελματική μου ιδιότητα ως μηχανικού έχουν ενισχύσει την προτίμησή μου σε ένα είδος προσέγγισης της ζωής που μια λέξη ονομάζουμε «ορθολογισμό», τονίζει και προσθέτει επεξηγώντας πως καταφέρνει να συνθέσει δύο κόσμους που φαινομενικά είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους.
Ο τεχνοκρατικός τρόπος σκέψης δεν δρα ανταγωνιστικά, στη δική μου περίπτωση, με τη συγγραφή. Η ανάγκη για ανάλυση, για σύνθεση, για εξέταση, για παρατηρητική ματιά, για συγκροτημένο λόγο, για πλήρεις ιστορίες, για το μαγικό κόσμο του εξηγήσιμου και τον απέραντο κόσμο της αμφισβήτησης και της συνεχούς αναζήτησης για το καλύτερο χαρακτηρίζει και τις δύο μου εκφάνσεις".
