«Ο γιατρός της πανούκλας» (dr Plague) εμφανίστηκε στο Patras IQ. Δεν πρόκειται για ταινία θρίλερ, αλλά για τον τίτλο ενός παιχνιδιού που δημιούργησαν σπουδαστές στο πλαίσιο ενός μαθητικού πρότζεκτ (Ι. ΙΕΚ Βέργη) και που προσέλκυσε το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Ο Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Πελοπόννησος", είναι ένα από τα μέλη της δημιουργικής ομάδας του παιχνιδιού, που έκανε τη γνωριμία με το περιεχόμενό του και εξήγησε ότι λόγω χαμηλού κόστους το «γκέιμινγκ» μπορεί να γνωρίσει ανάπτυξη στην Ελλάδα.

Το παιχνίδι που δημιούργησαν μαζί με τον Παναγιώτη Πανούση έχει σαν χαρακτηριστικό του τη δράση. «Ο παίκτης χειρίζεται τον "γιατρό της πανούκλας" και προσπαθεί να νικήσει τον εχθρό που βρίσκεται μέσα στην αρένα, την ίδια στιγμή που εμφανίζονται κι άλλοι εχθροί που προσπαθούν να τον εξολοθρεύσουν. Τα κτίρια και το περιβάλλον είναι εμπνευσμένα από την βικτωριανή εποχή και φτιαγμένα σε 3D» είπε ο Κωνσταντίνος.

Το παιχνίδι θεωρείται πρωτότυπο για τα δεδομένα της Πάτρας, αν και εκτυλίσσεται μόνο σε μία πίστα. «Δουλέψαμε τρεις μήνες στον ελεύθερο χρόνο μας και δεν είχαμε το χρόνο για κάτι παραπάνω» πρόσθεσε. Απευθύνεται σε άτομα άνω των 15 ετών, καθώς εμφανίζονται σκελετοί και άλλα στοιχεία, που βάζουν όρια στην ηλικία των παικτών.
 
«Μας ενδιαφέρει ο τομέας του γκέιμ ντιβέλοπμεντ (game development), που δεν είναι καθόλου ανεπτυγμένος στην Ελλάδα σε σύγκριση με το εξωτερικό. Βγήκε πολύ καλό αυτό που κάναμε και γι' αυτό το παρουσιάσαμε στο Patras IQ» δήλωσε. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιχνίδι είναι έτοιμο για να βγει στην αγορά. Μπορεί, όμως, να αποτελέσει ένα πρώτο δείγμα της δουλειάς που έκαναν οι δύο σπουδαστές και σίγουρα τους ενθάρρυνε για να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα τους.

Το επιχειρηματικό γκέιμινγκ στην Ελλάδα

Ο Κ. Παπαϊωάννου απάντησε με σιγουριά στο ερώτημα εάν θα ήθελε να ασχοληθεί σοβαρά και επαγγελματικά με το συγκεκριμένο αντικείμενο. «Θα το ήθελα πολύ. Πάντα έπαιζα παιχνίδια και όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μαζί μου ένα τετράδιο στο οποίο έγραφα ιδέες στην περίπτωση που θα γινόμουν δημιουργός ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Μπήκα όμως χωρίς να το καταλάβω. Ξεκίνησε σαν εργασία για τη σχολή μου και εξελίχθηκε σε αυτό. Κάναμε αυτό για το οποίο είχαμε πάθος και μας βγήκε…».

Στην ερώτηση αν το όνειρό του έχει προοπτικές στην Ελλάδα ή είναι μονόδρομος το εξωτερικό, η προσωπική του άποψη είναι ότι, αν μπορείς να κάνεις κάτι στον τόπο σου δεν χρειάζεται να φύγεις. «Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε με τον συνεργάτη μου…».

Θεωρεί ιδανικές τις συνθήκες στην Ελλάδα για δημιουργία ηλεκτρονικών παιχνιδιών ακριβώς επειδή δεν απαιτεί μεγάλους οικονομικούς πόρους. «Δεν χρειάζεται πρώτες ύλες πέρα από τον εξοπλισμό. Επίσης, οτιδήποτε φτιάξεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά για ένα νέο πρότζεκτ και δεν σου κοστίζει. Επιπλέον, μπορεί να αναπαραχθεί μαζικά αγοράζοντας μόνο μερικά cd».