Στις 21 Μαρτίου 1821 οι Έλληνες επαναστάτες καταλαμβάνουν τα Καλάβρυτα! Η πρώτη πολεμική επιχείρηση του αγώνα είναι γεγονός και η πρώτη πόλη της Ελλάδος που της αποδόθηκε η ελευθερία είναι αυτή των Καλαβρύτων. Ο αγώνας για την ελευθερία είναι μια διαρκής προσπάθεια σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο που η περιοχή μας έχει βιώσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γιατί ποτέ δεν απείχε από αυτόν!

Πάντοτε ήταν απέναντι από τους κατακτητές και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος τόσο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας όσο και μεταγενέστερα με το ¨Καλαβρυτινό ολοκαύτωμα¨ που οργάνωσαν και εκτέλεσαν τα ναζιστικά στρατεύματα της Γερμανικής κατοχής της χώρας μας και οι σύμμαχοι τους!
Αυτές τις μέρες γιορτάσαμε τα προεπαναστατικά και τα αρχικά επαναστατικά γεγονότα που εκτυλίχθησαν σε όλο το εύρος του Δήμου μας και στην πόλη των Καλαβρύτων και σε όλοι μας ακούσαμε μία λέξη να αντηχεί πάνω από όλες «Ελευθερία»!

Αν ψάχνει κάποιος να δώσει ένα χαρακτηριστικό που θα ταυτοποιεί την περιοχή μας δεν έχει παρά να βάλει μαζί δυο λέξεις! Καλάβρυτα = Ελευθερία σε όλες τις εκφάνσεις της! Εννοείται ότι δεν μπορεί κανένας θεσμικός εκπρόσωπος των Καλαβρύτων να εναντιώνεται στην ελευθερία του ανθρώπου και των επιλογών του και δεν μπορεί να υπερασπίζεται οποιαδήποτε μορφή φασισμού τελεία! Χάριν «οικονομίας» όπως επιγράφετε η στήλη, θα αναφερθώ αναλυτικότερα σε αυτό το κείμενο μόνο σχετικά με την Ελευθερία του λόγου και της έκφρασης στην εποχή του διαδικτύου.

Σήμερα, η ελευθερία του λόγου, ή η ελευθερία της έκφρασης, αναγνωρίζεται στο διεθνές και περιφερειακό δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα συμπεριλαμβανομένων και των μέσων για την διάδοση του, προφορικά, γραπτά, έντυπα, μέσω του Διαδικτύου ή μέσω των μορφών τέχνης.  Αυτό σημαίνει ότι η προστασία της ελευθερίας του λόγου ως δικαίωμα περιλαμβάνει όχι μόνο το περιεχόμενο, αλλά και τα μέσα έκφρασης. Το Διαδίκτυο η λεγόμενη «σημαία ελευθερίας του λόγου» (Free Speech flag) είναι ένα πολύ ισχυρότερο μέσον διατύπωσης της έκφρασης απ’ ό,τι ο Τύπος, η τηλεόραση αλλά και οποιοδήποτε άλλο παραδοσιακό μέσο μεταφοράς γνώμης.

Το θέμα της σχέσης της ελευθερίας του λόγου με το διαδίκτυο επανέρχεται στην επικαιρότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα και κάθε φορά τίθεται μια σειρά ερωτήματα όπως:

  • Ποια είναι η σχέση του διαδικτύου με την πραγματική δημοκρατία και την λογοδοσία που απαιτούν όλοι οι θεσμοί κεντρικής διοίκησης και αυτοδιοίκησης;
  • Ποια είναι δύναμη του ίντερνετ, και κατά πόσο μπορεί να ενεργοποιήσει κοινωνικά και πολιτικά κινήματα σε τοπικό ,εθνικό και διεθνές επίπεδο;

Όσον αφορά το πρώτο τα βήματα που έχουν κατακτηθεί νομοθετικά όπως το «διαύγεια» προφανώς και δεν επαρκούν για να θωρακίσουν την νομιμότητα την αξιοκρατία και την πρόσβαση όλων στην θεσμική πληροφόρηση εφόσον δεν συνοδεύονται από ελεγκτικούς μηχανισμούς για την ουσία των ίδιων των αναρτήσεων , είναι όμως ένα σημαντικό βήμα. Επιπλέον η δύμανη της ιντερνετικής δικτύωσης είναι μεγάλη όχι όμως αρκετή για να δημιουργήσει κοινωνικά αντανακλαστικά και κινήματα που θα αλλάξουν κατεστημένες εξουσίες και λογικές.

Είναι προφανές επίσης ότι οποιαδήποτε ανάρτηση στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν πρέπει να θεωρείται ότι έχει άμεση σχέση με την αλήθεια. Εφόσον η ίδια η ύπαρξη ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας απαιτεί κόστος το οποίο σε εποχές κρίσης ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να καλυφθεί με τους παραδοσιακούς τρόπους πχ διαφήμιση κλπ. Οπότε αναγκαστικά η οικονομική επιβίωση των μέσων προσδιορίζει την ίδια τους την ταυτότητα και το περιεχόμενό του.

Συμπερασματικά, το ίδιο το διαδίκτυο (όπως και κάθε τεχνολογία γενικότερα), δεν είναι από τη φύση του ούτε 'ουδέτερο' ούτε 'αυτόνομο' και επομένως ούτε κατ’ ανάγκην ‘δημοκρατικό’ πάντα σε σχέση με την πληροφόρηση και την μεταφορά λόγου ιδεών και αληθινών ειδήσεων.  Στη περίπτωση μας είναι αναγκαία η θέσπιση κοινωνικών ελέγχων για την αυτοπροστασία της κοινωνίας από τη ανεξέλεγκτη λειτουργία του διαδικτύου και της διαδικτυακής ενημέρωσης, όπως ιστορικά έγινε αναγκαία η θέσπιση κοινωνικών ελέγχων για την αυτοπροστασία της κοινωνίας από την ανεξέλεγκτη λειτουργία της αγοράς. Αυτό λοιπόν που διακυβεύεται σήμερα μέσα από τον «νέο πόλεμο» που εξελίσσετε στο διαδίκτυο (ακριβώς όπως συμβαίνει και με τον πόλεμο της αγοράς) είναι η ύπαρξη και με ποια μορφή κοινωνικών έλεγχων για την αυτό-προστασία της κοινωνίας από την διαδικτυακή ζούγκλα.

Ο σκοπός βέβαια της απουσίας κοινωνικού ελέγχου και στις δύο περιπτώσεις είναι ο ίδιος: να ενισχυθεί η δύναμη των κατεστημένων δυνάμεων σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο στον έλεγχο της δήθεν "ελευθερίας" μας, είτε σαν καταναλωτών, είτε σαν διαδικτυακών χρηστών ,είτε ως πολιτών η ακόμα ποιο στενά ως δημοτών. Να μία ακόμα μάχη «ελευθερίας» που θα μπορούσαμε να πρωταγωνιστήσουμε ως Καλαβρυτινοί!