Like
Θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται πλατεία Κωστή Παλαμά. Ο ανδριάντας του μεγάλου ποιητή στο κέντρο της πλατείας θα ήταν ένας καλός λόγος για να ονομαστεί έτσι.
Τυπικά, στα χαρτιά, άλλωστε, έτσι λέγεται. Ο κόσμος όμως την γνωρίζει ως πλατεία Νόρμαν και η αλήθεια είναι ότι με αυτήν την ονομασία έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές Πατρινών που έχουν περάσει από τα στέκια της.
Τα στέκια της πλατείας είναι γνωστά. Καφενεία άλλα με μεγάλη ιστορία πίσω τους που έχουν ταυτιστεί με Πατρινούς που έχουν μεγαλώσει στην πλατεία και άλλα πιο σύγχρονα κάπως που και αυτά έχουν πλέον την δική τους διαδρομή.
Κάποια από αυτά τα μαγαζιά έχουν συνδεθεί με τοπικά ποδοσφαιρικά σωματεία της περιοχής, ενώ οι περισσότεροι από τον κόσμο που συχνάζει σε αυτά είναι ποδοσφαιρόφιλοι που έχει ο καθένας τις δικές του προτιμήσεις, αλλά και μία λατρεία ως προς την μεγάλη θεά. Την Παναχαϊκή φυσικά.
Όλα αυτά δεν τα είδαμε, τα νιώσαμε στην ατμόσφαιρα, πηγαίνοντας στην πλατεία αυτή της Πάτρας λίγο έξω από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Μια πλατεία που έχει τα χαρακτηριστικά της κεντρικής, αλλά και ταυτόχρονα το «άρωμα» της συνοικιακής.
Αυτά που είδαμε ήταν το πλαστικό γκαζόν που έχει τοποθετηθεί στην πλατεία, τα δεντράκια της που τώρα που έφτασε η άνοιξη ετοιμάζονται να ανθίσουν, τα παγκάκια της, τα παρτέρια της με τα λουλούδια, το περίπτερο και τις γύρω πολυκατοικίες που απλώνονται δίπλα της, μοιάζοντας να θέλουν να την αγκαλιάσουν.
Και γιατί να μην θέλουν; Η πλατεία για αυτές τις πολυκατοικίες είναι το πράσινο τους, η όαση τους που τα καλοκαίρια δίνει μία άλλη ομορφιά στην περιοχή και που φυσικά τα βραδάκια γεμίζει από κόσμο που πίνει την μπύρα του στα τραπεζάκια που στήνονται κάτω από την αστροφεγγαράδα.
Είναι μία πλατεία «φοιτητική» ταυτόχρονα αφού γύρω της μένουν δεκάδες αγόρια και κορίτσια που σπουδάζουν στην Πάτρα και φυσικά την έχουν αγαπήσει και αυτοί. Την έχουν αγαπήσει όχι γιατί έχει κάτι το ιδιαίτερο και το ξεχωριστό. Την έχουν αγαπήσει γιατί την ζουν καθημερινά. Και όταν ζεις αγαπάς…
