Ονομάζομαι Θωμάς Αθ. Αγραφιώτης, είμαι επαγγελματίας καραγκιοζοπαίχτης, έχοντας περάσει από επίσημες εξετάσεις από το Πανελλήνιο Σωματείο Θεάτρου Σκιών (έτος ίδρυσης 1925), είμαι κάτοχος διδακτορικούς διπλώματος για τον Καραγκιόζη, έχοντας διδάξει και στο πανεπιστήμιο το συγκεκριμένο διδακτικό αντικείμενο, είμαι επίσης Έλλην πολίτης, μένω στην Πάτρα, εδώ και πολλά χρόνια, μόνιμα, έχω σπίτι νοικιασμένο στο όνομά μου, ζω μέσα στην πόλη και πολλά ακόμα, με τα οποία κάνω αυτήν την εισαγωγή, διότι βλέπω πως στην τρίτη πόλη-λιμάνι της Ελλάδος, εξακολουθώ να αντιμετωπίζομαι ως ξένος, σαν να είμαι πρόσφυγας από άλλη χώρα ή σαν να δρω παράνομα και λαθραία.

Φέρομαι, λοιπόν, να σχετίζομαι για πολλοστή φορά ως υπεύθυνος, που προκαλεί το κοινό αίσθημα, μαζί με τη δημοτική αρχή, προκαλώντας περιπέτειες για το Θέατρο Σκιών. Και ερωτώ: Ποιες περιπέτειες; 

Τη δημιουργία ενός μνημείου στην πόλη, για το οποίο υπάρχουν ήδη δημοτικές αποφάσεις, εγκεκριμένες και από την περιφέρεια, από τον Οκτώβριο κιόλας του 2016; Τη δημιουργία ενός μνημείου, για το οποίο συναινούσε και η επιτροπή Θεάτρου Σκιών του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου, ως τον Οκτώβριο του 2016, δημιουργώντας εκ των υστέρων προβλήματα, διότι δεν ικανοποιούνταν οι προσωπικές επιθυμίες ενός συγκεκριμένου ατόμου;

Για τη δημιουργία ενός ιστορικού λευκώματος, το οποίο εκτιμήθηκε ως στολίδι και κειμήλιο, για όλους όσοι το άγγιξαν έστω και μία φορά; Για τη δημιουργία ενός ιστορικού λευκώματος, αξίας άνω των 10.000 ευρώ, που δεν γινόταν δεκτό, επειδή κάποιο συγκεκριμένο άτομο μού είχε ζητήσει να το γράψω εγώ και να το συνυπογράφει εκείνος μαζί μου;

Η πρόταση πέρσι αποσύρθηκε, διότι και πάλι κάποιοι συγκεκριμένοι διέδιδαν ότι πίσω από την τότε προτεινόμενη χορηγία κρύβονταν ύπουλα σχέδια. Ποια σχέδια; Το ότι τα χρήματα που είχα για την αγορά σπιτιού στην Πάτρα, αποφάσισα να τα προσφέρω τιμής ένεκεν στο λαϊκό πολιτισμό;

Το ότι αντί να αποκτήσω εγώ σπίτι σε μια πόλη, που δεν με θέλει τελικά (όπως φαίνεται), θέλησα να αποκτήσει ο Καραγκιόζης το δικό του σπίτι-μνημείο; Δεν θέλω να ανατρέξω σε όσα διέδιδαν τότε οι άνθρωποι του χώρου (ποιοι άραγε;), οι οποίοι δημιούργησαν κλίμα, με προφορικές διαβολές εναντίον μου.

Όλοι οι λογαριασμοί πληρώθηκαν από μένα, σε τοπικούς επιχειρηματίες, για να παραχθούν πράγματα, με αποδείξεις, τα οποία είναι απολύτως νόμιμα, έγκυρα και τεκμηριωμένα. Το πρόβλημά τους ήταν απλώς και μόνο ότι δεν ήθελαν να τα προσφέρω εγώ σαν χορηγία, γιατί δήθεν έβλαπτα κάποιους (ποιους τάχα;).

Το Εαρινό Φεστιβάλ Θεάτρου Σκιών, όμως, που τόσο λοιδωρείτε, ήταν μια συνεργασία του συνόλου σχεδόν των τοπικών καλλιτεχνών. Συμμετείχε ο Φώτης Πλέσσας (γιος του Αντώναρου), ο Χρήστος Πλέσσας (εγγονός του Αντώναρου), ο Χρήστος Πατρινός, ο Νίκος Φραγκόπουλος-Θεοδωρόπουλος, ο Κωνσταντίνος Λαλιώτης και πολλοί ακόμα, ενώ η μη συμμετοχή κάποιων άλλων οφειλόταν στο ότι προέτρεξαν να βγουν στις εφημερίδες και να με καταγγείλουν. Μπήκαν επίσης σε δράση μια σειρά από αισχρά επιχειρήματα, προβάλλοντας το χειρότερο δυνατό τοπικισμό και κατηγορώντας με ως ξένο.

Ως ξένο για την Πάτρα εμένα, που είμαι Έλληνας πολίτης, αλλά Μακεδόνας (μήπως Σκοπιανός;). Τη στιγμή, που τείνουμε χείρα βοηθείας και αλληλεγγύης στους βασανισμένους πρόσφυγες της Ανατολής, επιστρατεύτηκαν ένα σωρό αισχρά τοπικιστικά επιχειρήματα εις βάρος μου, παίρνοντας στο λαιμό τους και όλους όσοι τα ακολούθησαν, με συνέπεια αντί να προβληθώ ως χορηγός της πόλης, να διασυρθώ ως αποδιοπομπαίος τράγος πολιτικών παιχνιδιών.

Έτσι, η πρόταση αυτή είχε κατατεθεί πέρυσι και αποσύρθηκε μετά τις έντονες αντιδράσεις των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, λόγω πολέμου λάσπης εναντίον μου. Οι δε αντιρρήσεις των μελετητών της πόλης λήφθηκαν πλήρως υπόψη, με την περίπτωση της χρονολογίας (1890), με την οποία συναίνεσα, αν και δεν είναι η ακριβέστερη, αλλά αυτό τελικά έγινε διασταλτικά και για πατριωτικούς λόγους, όπως με είχε συμβουλεύσει μέλος του Δ.Σ. του Δήμου Πατρέων.

Πράγμα στο οποίο υποχώρησα. Από την περίφημη επιστολή των ιστορικών, ωστόσο, ένας από τους υπογράφοντες διαχώρησε επισήμως τη θέση του και αποχώρησε (γιατί άραγε;), ένας ακόμα μου τηλεφώνησε προσωπικά και μου ζήτησε συγνώμη, ένας ακόμα μού αποκάλυψε ότι υπέγραψε, χωρίς να κατέχει το θέμα, ενώ ο επικεφαλής των υπογραφόντων έχει αυτή τη στιγμή άριστες σχέσεις μαζί μου, με προλόγισε πρόσφατα σε άλλο μου βιβλίο και αν είχε πρόβλημα, θα είχε το θάρρος να μου το πει καθαρά και ξάστερα πια, γιατί είναι Κύριος.

Δύο άλλα μέλη, επίσης, της παρούσας επιστολής, στα ίδια τους τα βιβλία, συμφωνούν επιστημονικώς μαζί μου, αλλά την ίδια στιγμή, επιμένουν στο λάθος με την επιστολή τους. Πάω και εγώ μαζί τους, όμως, για διασταλτικούς και επιστημονικούς λόγους.

Όσο για τα υπόλοιπα δεδομένα, υπάρχει μια πρόταση που δεν κάνει καμία ζημιά στην πόλη, αντιθέτως ωφελεί τα μέγιστα τη συντριπτική πλειοψηφία των ντόπιων καλλιτεχνών, σε αντίθεση με άλλα αντιφεστιβάλ όπως π.χ. το μετριότατο Φεστιβάλ στο Λιμάνι, που έγινε όμως χωρίς να το ενοχλήσει κανείς. Απαιτώ λοιπόν σεβασμό στην προσωπική μου προσπάθεια, που βάζει πάνω από όλα την Πάτρα, τον πατρινό Καραγκιόζη και επιβεβαιωμένα το καλό της τέχνης.