Το καρνάγιο, δίπλα από την μαρίνα της Πάτρας, είναι ένας «ιερός» χώρος για όσους αγαπούν την θάλασσα. Ειδικότερα το χειμώνα παίρνει μία διαφορετική ομορφιά.

Από την μία τα παρατημένα σκαριά των καϊκιών που μοιάζουν σαν να διψούν να μπουν στην θάλασσα, να νιώσουν πάνω τους ξανά την αλμύρα της και το άρωμα της και από την άλλη ο μπλαβιασμένος ουρανός, σκοτεινός, μουντζουρωμένος και συννεφιασμένος που απλώνεται πάνω από μία θάλασσα αγριεμένη λόγω του χειμώνα.

Και όλα μαζί δείχνουν σαν να έχουν κολλήσει στον χρόνο, σε ένα σκηνικό που αντιστέκεται στις εποχές που αλλάζουν, με φόντο πάντα την θάλασσα που μοιάζει διαχρονικά αγέρωχη, ταξιδεύοντας μέσα από το κύμα της, τα όνειρα και τις σκέψεις όσων βρεθούν έστω και για λίγο εκεί. Στο καρνάγιο της Πάτρας.

Οι φωτογραφίες του Λεωνίδα Αξιώτη αναδεικνύουν αυτή την «ιερότητα» του χώρου, μέσα από τα χρώματα της θάλασσας, των γερασμένων σκαριών και του όλου σκηνικού που δεν αλλάζει, αλλά μένει μέσα από τις εικόνες, κλασικά και διαχρονικά, όμορφο.