Περνώντας από την παραλιακή οδό προς Βραχναίϊκα σίγουρα τα έχετε προσέξει αλλά και θαυμάσει... ο λόγος για τις αριστοκρατικές βίλες ή αλλιώς τα "Εγγλέζικα" της Πάτρας.

Λίγο πριν την περιοχής της Έυας δεξιά και αριστερά του δρόμου δεσπόζουν μια σειρά αρχοντικών νεοκλασικών κτιρίων τα οποία αποτελούσαν μια συνοικία της Πάτρας, αποπνέοντα έντονα την ατμόσφαιρα κοσμοπολιτισμού. Επιβλητικά αρχοντικά που δίνουν ακόμα και τώρα το κύρος μιας άλλης εποχής στην περιοχή.

Επρόκειτο για πλούσιες βίλες που βρίσκονταν κυρίως παραθαλάσσια, οι οποίες ακόμα και στις μέρες μας τραβούν τον θαυμασμό μας! Οι βίλες των Άγγλων μας φανερώνουν την πολυτέλεια, την αίγλη και την ομορφιά της εποχής εκείνης... Κάποιες διέθεταν ακόμα και γήπεδα τέννις.


Ορισμένες από τις πανέμορφες βίλες έχουν ανακαινιστεί και κατοικούνται και πραγματικά αποτελούν στολίδια της περιοχής, αλλά και ακόμα και αυτές που στέκονται αγέρωχες με το πέρασμα του χρόνου να τις έχει γεμίσει "ρυτίδες" δεν παύει να αποτελούν σημείο αναφορά στην αρχιτεκτονική ιστορία της πόλης.

Σπάνια αρχιτεκτονική αξία

Πρόκειται για συνοικία που δημιουργήθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Έχουν σπάνια αρχιτεκτονική αξία και αποτελούν αξιόλογο δείγμα παλαιάς εξοχικής έπαυλης της περιοχής, με ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά και μορφολογικά στοιχεία, σημαντικά για τη μελέτη της ιστορίας της αρχιτεκτονικής.

Στην περιοχή κατασκεύασαν τις βίλες Άγγλοι κάτοικοι της Πάτρας: οι Χάνκοκ, Μόρφυ, Πίλσχερ, Κρόου και Στίβενς, καθώς και ένας Έλληνας, ο βιομήχανος Κρητικός. Από τους πρώτους αυτούς κατοίκους της πήρε την ονομασία «Εγγλέζικα». Εκείνη την εποχή η περιοχή εξελίχθηκε σε τόπο παραθερισμού καθώς βρισκόταν αρκετά έξω από την Πάτρα. Στον ίδιο χώρο υπάρχουν οι βάσεις από τις ξύλινες προβλήτες - εξέδρες που λειτουργούσαν ως σταθμοί επιβίβασης-αποβίβασης στα θαλάσσια ταξί που έκαναν το δρομολόγιο Παραλία - Πάτρα.

Το 1921 η οικογένεια Μόρφυ εγκατέλειψε την περιοχή λόγω της αυξανόμενης κίνησης που είχε δημιουργήσει η οδός Πατρών-Πύργου. Την ακολούθησαν λίγο αργότερα και οι υπόλοιπες αριστοκρατικές οικογένειας με τελευταία αυτή των Κρόου, οι οποίοι μόλις το 1990 πούλησαν την έπαυλή τους.