Χριστούγεννα. Πρωτοχρονιά. Αναμφισβήτητα μια από τις ομορφότερες εποχές του χρόνου, όμως και από τις πιο διπολικές επίσης!

Η πόλη φωτισμένη, γεμάτη χαρούμενες φωνές παιδιών που τραγουδούν τα κάλαντα, στα μεγάφωνα ηχεί η μελωδία τραγουδιών που προσπαθούν να εγκλιματίσουν τους εναπομείναντες στο πνεύμα των γιορτών, οι κάρτες, οι ευχές και τα δώρα που ανταλλάσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους για να γεμίσουν την άδεια τους ψυχή δεν έχουν τελειωμό…

Άδεια; Γιατί άδεια; Ποιος ,όμως, σκέφτεται τέτοια εποχή τους ανθρώπους που δεν έχουν σπίτι να μαζευτούν προκειμένου να χαρούν το γιορτινό κλίμα; Ποιος σκέφτεται αυτούς που δεν έχουν οικογένεια ή έστω έναν άνθρωπο δικό τους να τον αγκαλιάσουν και να ανταλλάξουν ευχές για μια ευτυχισμένη νέα χρονιά; Ποιος πραγματικά θα χάριζε ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα ζεστό περιβάλλον που δεν χωράει τίποτα πέρα από αγάπη; Υπάρχει μήπως κάποιος εκεί έξω που δεν θα έμενε μόνο στη σκέψη; Ζητείται αγάπη!

Σε όποια γωνία κι αν κοιτάξεις, θα δεις έναν καλοντυμένο άνθρωπο να κρατάει πολλές σακούλες με δώρα που έχει αγοράσει για να ευχαριστήσει τους δικούς του και στο πρόσωπό του μπορείς να διακρίνεις ένα δήθεν χαμόγελο…

Η ψυχή του όμως; Αυτήν μπορείς να τη δεις; Δυστυχώς ή ευτυχώς όχι… Πόσο γεμάτη όμως μπορεί να είναι η ψυχή ενός ανθρώπου που εστιάζει στα υλικά διότι νομίζει πως θα φέρουν την ευτυχία; Ίσως λίγο, ίσως πολύ…

Ποια είμαι εγώ για να το κρίνω άλλωστε; Πέρα όμως από εκείνον, θα δεις και άλλον έναν άνθρωπο, ο οποίος τυχόν να μην είναι όμορφα – για τα πρότυπα της κοινωνίας– ντυμένος, να μην έχει περιποιηθεί τον εαυτό του και να μην κρατάει ούτε ένα δώρο στο χέρι του… Όμως για δες! Χαμογελάει σαν να μην υπάρχει αύριο και χαίρεται!

Δεν ζητάει ελεημοσύνη, δεν ζητάει χρήματα, δεν ζητάει υλικά αγαθά. Λες να είναι λιγότερο χαρούμενος από τον προηγούμενο;

Ίσως, μα ίσως και όχι… Ποια είμαι εγώ για να το κρίνω άλλωστε;

Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που όλος ο κόσμος μηδενός εξαιρουμένου γίνεται φιλάνθρωπος, φιλόζωος και γενικά φίλο!

Όταν όμως περάσουν οι γιορτές, οι περισσότεροι επιστρέφουν στην μουντή και μίζερη ζωή τους, ξεχνώντας πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι γύρω τους που ίσως να χρειάζονται τη βοήθειά τους πέρα από τις γιορτινές μέρες. Μερικές φορές εύχομαι να ήταν για πάντα Χριστούγεννα. Ή τουλάχιστον να συμπεριφερόμασταν σαν να ήταν κάθε μέρα Χριστούγεννα και σίγουρα δεν το εννοώ με την έννοια του Σκρουτζ!

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ορισμένοι από εμάς αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις και τους συνανθρώπους τους με όμορφο και γλυκό τρόπο μόνο τα Χριστούγεννα. Όλες τις εποχές υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν στιγμές χαράς και λίγες λέξεις πραγματικής αγάπης – και ξέρεις γιατί; Επειδή μια άδεια ψυχή δεν χρειάζεται τα υλικά για να γεμίσει! Επίσης όλο το χρόνο είναι δυνατόν να βρεθούν εκείνοι που θα τους τα προσφέρουν…

Ίσως προτιμούν να μην φαίνεται πουθενά γραμμένο το όνομά τους και αυτό κάνει εκείνους ακόμα πιο ξεχωριστούς και εμάς ακόμα πιο ευτυχισμένους και τυχερούς! 

Αυτό που έχουμε μπερδέψει είναι η έννοια του πλούτου! Αυτό που όλοι χρειάζονται αυτές τις μέρες δεν είναι παιχνίδια, χρήματα, ρούχα ή παπούτσια αλλά ένα χαμόγελο, ένα μήνυμα από ένα φίλο, μια αγκαλιά, όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους τους!

Τα υλικά δεν φέρνουν την πραγματική ευτυχία ! Ευτυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να χαρίσουν αυτά τα δώρα, να μας αλλάξουν την διάθεση με μια μόνο στιγμή αγάπης η οποία μπορεί να γίνει τόσο ξεχωριστή και μπορεί να μας επηρεάσει θετικά για όλη την υπόλοιπη μέρα, βδομάδα, μήνα, χρόνια ή ακόμα και ζωή όταν θα την επαναφέρουμε στη μνήμη μας!

Τα Χριστούγεννα είναι η αφορμή για τέτοιες στιγμές που γεμίζουν την ψυχή του ανθρώπου με ευχάριστα συναισθήματα, τις μέρες τους με μοναδικές στιγμές και τους φτιάχνουν τόσο πολύ τη διάθεση που ακόμα και τα μάτια τους χαμογελούν!

Για αυτές τις στιγμές αξίζει να ζούμε και να παραβλέπουμε τα εμπόδια που θέτει η ζωή με σκοπό να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ!

Και μακάρι αυτές τις γιορτές να στολίσουμε περισσότερες ψυχές από δέντρα!