Όταν πρωτοείδα το «Blade Runner» (1982), εκστασιάστηκα από τη σκοτεινή, νουάρ ατμόσφαιρα, τον ήχο, την ζοφερή απεικόνιση του μέλλοντος, το σενάριο, τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα, την απίστευτη ερμηνεία του Ρούτγκερ Χάουερ και φυσικά το μνημειώδες φινάλε που σφράγισε το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Έκτοτε έχω δει άπειρες φορές όλες τις εκδόσεις της ταινίας και κάθε φορά που την ξαναβλέπω είναι απόλαυση για μένα. Επίσης διάβασα και 2-3 φορές και τη νουβέλα του Φίλιπ Ντικ «Do androids dream of electric ship?» στην οποία βασίστηκε η ταινία, αν και θεωρώ ότι η ταινία την ξεπέρασε (από τις σπάνιες φορές που μια ταινία καταφέρνει να ξεπεράσει το αρχικό βιβλίο).

Το «Blade Runner 2049» - το σήκουελ της αρχικής ταινίας - είναι μια βαθυστόχαστη και πολυεπίπεδη ταινία με φιλοσοφικές προεκτάσεις και αναφορές σε αντίστοιχες ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Πολλές αναφορές βέβαια και στο αρχικό «Blade Runner» αλλά και στο βιβλίο, για να νοσταλγήσουμε οι παλαιοί φαν.  Ίσως φανώ υπερβολικός, αλλά κατά το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ήμουν συγκλονισμένος. Ήταν παραπάνω από τις προσδοκίες μου αυτό που έβλεπα, όλες οι αισθήσεις μου ήταν σε έξαψη ρουφώντας αυτή τη σπουδαία οπτικοακουστική εμπειρία. Η κυρίαρχη μουσική του Χανς Τσίμερ και η εντυπωσιακή φωτογραφία – έργο τέχνης – του Ρότζερ Ντήκινς  ντύνουν την σκηνοθετικά άρτια ταινία του Ντενίς Βιλνέβ με αριστοτεχνικό τρόπο και σε βυθίζουν σε αυτή την υποβλητική, δυστοπική ατμόσφαιρα ενός ζοφερού μέλλοντος, ενώ η μεγάλη διάρκεια και ο πλούτος των μηνυμάτων επιβάλλουν και καθιστούν αναγκαία μία δεύτερη ανάγνωση.

Η σκοτεινή «techno» πόλη του Λος Άντζελες δημιουργεί ένα δυσοίωνο, απειλητικό και απρόσωπο περιβάλλον, όπου η πλειοψηφία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων εμπίπτει στο πεδίο της τεχνικής διεκπεραίωσης τους. Το φυσικό περιβάλλον είναι αποτέλεσμα εικονικής πραγματικότητας και η έννοια του αυθεντικού παντελώς απούσα (μετά από κάποιο σημείο πραγματικά δεν ξέρεις ποιοι είναι οι άνθρωποι και ποιοι οι ρέπλικες). Αξίζει να αναφερθεί η ερωτική σκηνή ανθολογίας κατά τη σύζευξη virtual με actual reality με την αντίστοιχη συναισθηματική φόρτιση που επιφέρει. Η ερμηνεία του Γκόσλινγκ, ήρεμη αλλά και αγωνιώδης, αναδεικνύει τις συναισθηματικές μεταπτώσεις που συναντώνται σε μία πορεία ενδοσκόπησης και συνειδητοποίησης και φωτίζει τις πτυχές της συνεπαγόμενης μεταμόρφωσης.

Κάπως έτσι λοιπόν περίμενα το αποκορύφωμα, την τελική αναμέτρηση, το επικό φινάλε. Όμως αυτό δεν ήρθε ποτέ… Δηλαδή το φινάλε ήρθε αλλά όχι όπως το ποθούσα, αντάξιο (γίνεται άραγε;) του αρχικού «Blade Runner». Κάποια πράγματα στη ζωή είναι αξεπέραστα. Ποτέ κανένας άλλος, εκτός από τον Ρόι Μπάτι, ενσαρκωμένο από τον Ρούτγκερ Χάουερ, δεν θα πει κάτι ισάξιο με το: «Ωραία εμπειρία να ζεις μες στο φόβο, ε; Αυτό είναι να 'σαι σκλάβος. Είδα πράγματα που εσείς οι άνθρωποι δε θα τα πιστεύατε ποτέ. Επιθετικά σκάφη να καίγονται πέρα από τον Ωρίωνα. Είδα ακτίνες Γ να λάμπουν στο σκοτάδι κοντά στην Πύλη του Τανχόιζερ. Όλες αυτές οι στιγμές θα χαθούν μες στο χρόνο σαν τα δάκρυα στη βροχή. Ήρθε η στιγμή του θανάτου.»

Συνοψίζοντας, η ταινία «Blade Runner 2049» πραγματικά αξίζει διθυράμβους και δικαίως θα γίνει και αυτή σημείο αναφοράς για το μέλλον, αν και δεν μπορεί να αντικαταστήσει στις καρδιές μας το αρχικό «Blade Runner» του 1982. Σίγουρα όμως θα την ξαναδούμε. 

«Blade Runner 2049»

Η.Π.Α., 2017

Σκηνοθεσία: Ντενίς Βιλνέβ

Σενάριο: Χάμπτον Φάντσερ, Μάικλ Γκριν

Φωτογραφία: Ρότζερ Ντίκινς

Μοντάζ: Τζο Γουόκερ

Μουσική: Χανς Τσίμερ, Μπέντζαμιν Γουόλφις

Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Χάρισον Φορντ, Τζάρεντ Λέτο, Ρόμπιν Ράιτ

Διάρκεια: 163 λεπτά

Η ταινία προβάλλεται στο Odeon Veso Mare

Αίθουσα: 08

Κυριακή 22/10 : 19:20

Δευτέρα 23/10 : 19:20

Τρίτη 24/10 : 19:20

Τετάρτη 25/10 : 19:20


BLADE RUNNER 2049 - TRAILER (GREEK SUBS)