Το Freerunning είναι ένα σπορ δρόμου που εδώ στην Πάτρα έχει προκαλέσει το θαυμασμό αρκετών, ενώ ολοένα και περισσότεροι έφηβοι κάνουν μία προσπάθεια για να ασχοληθούν με αυτό, χωρίς όμως όλοι τους να τα καταφέρνουν.

Είναι ένα σπορ που για πολλούς θεωρείται επικίνδυνο και ριψοκίνδυνο, ενώ άλλοι ακόμα ξενίζονται με αυτούς τους νεαρούς που όταν συγκεντρώνονται σε διάφορες πλατείες ή κοινόχρηστους χώρους, κάνουν ανάποδες τούμπες και άλλα κόλπα που φυσικά δεν μπορεί να κάνει ο καθένας μας.

Είναι ένα φαινόμενο που κινεί από πολλές απόψεις το ενδιαφέρον, αφού λίγοι από μας έχουν ξεκαθαρίσει ακριβώς αν είναι σπορ ή ένας εναλλακτικός τρόπος άθλησης μέσα στην πόλη, ενώ αρκετοί το συγχέουν με το parkour. Αποφασίσαμε λοιπόν να μιλήσουμε με ένα από τα παιδιά αυτά που κάνουν free running, έτσι για να μας λυθούν οι απορίες.

Ο Γιώργος «Φιούρι» (κατά κόσμο Γιώργος Παπαχρονόπουλος) είναι ένας από τους πρώτους Πατρινούς που ξεκίνησε να ασχολείται με αυτό (μαζί με τον Χρήστο Κρίλη και μερικά ακόμα άτομα από την παρέα τους), έχοντας διακριθεί σε διάφορους διαγωνισμούς, κάνοντας το freerunning τρόπο ζωής του.

*Η βασική μας απορία έχει να κάνει με την διαφορά του freerunning από το parkour. Μας την λύνει: «Η διαφορά μεταξύ parkour και freerunning βρίσκεται στο θέμα της ιδεολογίας του κάθε αθλήματος.

Το parkour έχει κάποιο "σκοπό" με την έννοια του ότι θες να φτάσεις σε ένα σημείο με τον πιο γρήγορο τρόπο, σε αντίθεση με το freerunning που δεν έχει "σκοπό" αλλά είναι περισσότερο η έκφραση του σώματος χωρίς να σε νοιάζει απαραίτητα το που θα κατευθυνθείς αλλά το πώς.

Επίσης, μία άλλη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών αθλημάτων είναι τα flips (λεγόμενα ως κολοτούμπες), στο parkour δεν υπάρχουν flips γιατί θεωρητικά σε "καθυστερούν" από το να φτάσεις πιο γρήγορα εκεί που θες, ενώ στο freerunning τα flips είναι κάτι σαν την καρδιά του.

Eμείς εδώ στην Πάτρα, όπως και παντού σχεδόν στην Ελλάδα κάνουμε freerunning, απλά το parkour είναι η βάση του freerunning διότι σε αυτό χρησιμοποιείται οποιαδήποτε κίνηση του parkour. Οποίος freerunner θέλει και μπορεί να "προχωρήσει" τότε πηγαίνει αποκλειστικά στο parkour».


*Σχετικά με το τι είναι αυτό που τον συναρπάζει στο freerunning και πώς αισθάνεται, ο ίδιος τονίζει: «Το freerunning γενικά είναι ένα άθλημα που μέσα από αυτό μαθαίνεις να ελέγχεις το σώμα σου (όπως φυσικά και στο parkour) αλλά εκτός αυτού εκφράζεις το σώμα σου και αυτό είναι που με συναρπάζει και μου αρέσει τόσο πολύ σε αυτό το άθλημα, ο αυτοέλεγχος και η έκφραση του σώματος.

Όταν κάνω μαζί με φίλους μου ή ακόμα και με άτομα που δεν γνωρίζω νιώθω πιο ωραία διότι μέσω αυτού μπορώ να μάθω κάτι καινούργιο οπότε είναι πολύ καλό διότι ο ένας μαθαίνει απ' τον άλλον κι έτσι "ανεβαίνεις" όλο και πιο ψηλά και γίνεσαι καλύτερος».

*Σε ότι αφορά για το τι χρειάζεται για να ασχοληθεί κάποιος με το freerunning, μας λέει: «Κάποιος για να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα δεν χρειάζεται κάτι το ιδιαίτερο. Πολλοί λένε πως για να ξεκινήσεις αυτό το άθλημα χρειάζεσαι ευλυγισία, δύναμη αλλά και να μην έχεις πολλά κιλά, αυτό όμως είναι λάθος.

Σε αυτό το άθλημα ξεκινάς κανονικά και χωρίς προϋποθέσεις και με τον καιρό το ίδιο το άθλημα μέσο της προπόνησης σου θα σε βοηθήσει να φτιάξεις αυτό που θες και να γίνεις όσο καλός θες εσύ».


*Για το αν το freeruning τελικά είναι επικίνδυνο και γιατί υπάρχει μία τέτοια αντίληψη στον κόσμο, τονίζει: «Κατά την άποψη μου θα έλεγα ότι δεν είναι, διότι αν κάνεις σωστές προπονήσεις χωρίς να κάνεις πράγματα τα οποία δεν μπορείς να κάνεις πιθανότητα να οδηγήσουν σε ατυχήματα.

Στον κόσμο γενικά υπάρχει αυτή η αντίληψη ότι είναι επικίνδυνο και ότι μπορεί να χτυπήσεις πολύ άσχημα, αλλά αυτό το λένε από αντίδραση γιατί γενικά αυτοί που δεν το έχουν βιώσει, θα το κρίνουν σαν κάτι επικίνδυνο.

Για παράδειγμα το ποδόσφαιρο δεν θεωρείται επικίνδυνο γιατί ο καθένας μπορεί να κλωτσήσει μία μπάλα, αλλά στο freerunning δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε που δεν έχει προπονηθεί να κάνει ένα flip (λεγόμενη ως κολοτούμπα). Γι' αυτόν το λόγο λοιπόν και υπάρχει αυτή η αντίληψη ότι το freerunning είναι τόσο επικίνδυνο».

*Όσο για το αν υπάρχει ομάδα στην Πάτρα που να ασχολείται με το Freerunning και πόσα άτομα είναι σε αυτή, επισημαίνει: «Στην Πάτρα δεν έχουμε ομάδα, είμαστε σαν μία κοινότητα οι οποίοι κάνουμε είτε όλοι μαζί είτε ακόμα και μόνος του ο καθένας, συνήθως όμως είμαστε σαν ομάδες και προπονούμαστε έτσι. Εδώ στην Πάτρα είμαστε γύρω στα 30 με 40 άτομα που κάνουμε αυτό το άθλημα.

Κάποιον χώρο συγκεκριμένο που να κατασκευάστηκε για την κοινότητα μας εδώ στην Πάτρα δεν έχουμε. Αυτό που έχουμε είναι η ίδια η Πάτρα. Βρίσκουμε, δηλαδή, μέρη τα οποία θεωρούμε ιδανικά για προπονήσεις και εξασκούμαστε εκεί. Έτσι και αλλιώς το parkour και το freerunning είναι άθλημα δρόμου».