Αν ο δρόμος της Πατρών – Πύργου είναι η «καρμανιόλα» των εθνικών οδικών δικτύων, τότε σίγουρα η οδός Ακρωτηρίου είναι το αντίστοιχο της, σε επίπεδο πόλης.

Είναι ο δρόμος στον οποίο γίνονται τα περισσότερα τροχαία, με πολλές οικογένειες να έχουν ταλαιπωρηθεί ή ακόμα και στην χειρότερη περίπτωση να έχουν θρηνήσει τους δικούς τους ανθρώπους.

Μπορεί πολλά από τα τροχαία να οφείλονται στην υψηλή  ταχύτητα ή στην απροσεξία των οδηγών, όμως η Ακρωτηρίου είναι από αυτούς τους δρόμους που δεν συγχωρούν τα λάθη και έρχεται για να αποδείξει πόσο πρόχειρο ήταν το πολεοδομικό σχέδιο όταν κτιζόταν το συγκεκριμένο κομμάτι της Πάτρας.

Από την Ακρωτηρίου περνάνε δεκάδες οχήματα. Επαγγελματικά φορτηγά που παρκάρουν μες στην μέση του δρόμου για να αφήσουν στα μαγαζιά το εμπόρευμα τους. Περνούν μηχανάκια ορισμένα εκ των οποίων τρέχουν για να πάνε στις δουλείες τους, ενώ συν τοις άλλοις υπάρχουν και τα Ι.Χ. που ειδικότερα τις ώρες της κυκλοφοριακής αιχμής σχηματίζουν «ουρές». 

Το κερασάκι στην τούρτα έρχονται για να συμπληρώσουν τα αστικά λεωφορεία του ΚΤΕΛ που εξυπηρετούν ένα σημαντικό κομμάτι της Πάτρας, από το Ψαροφάι έως και τα Ζαρουχλείκα, και από τα Ζαρουχλέικα έως την Οβρυά, τα Δεμένικα και την Καλλιθέα.

Ο δρόμος είναι στενός. Ένα λεωφορείο και ένα φορτηγάκι στις δύο πλευρές, αρκούν για να τον φρακάρουν, ενώ συνήθως υπάρχουν παράνομα παρκαρισμένα αμάξια, έτσι για να δέσει το «γλυκό». 

Μέσα στο όλο κομφούζιο, τα μηχανάκια πετάγονται από τους κάθετους δρόμους, τα μεγάλα οχήματα ψάχνουν να βρουν «τρύπες» για να χωθούν, ενώ τα Ι.Χ. και τα ταξί αράζουν και στρίβουν, χωρίς να βγάζουν φλας ή αλάρμ.

Η Ακρωτηρίου, συμπερασματικά είναι ένας «άσχημος» δρόμος από την αρχή της έως το τέλος της (από την Καλαβρύτων έως και την Δημοκρατίας), κάτι που σε συνδυασμό με την κακή νοοτροπία που έτσι αλλιώς μας χαρακτηρίζει ως οδηγούς, αποτελεί μία μεγάλη και σταθερή μηχανή παραγωγής τροχαίων.

Θα κάνουμε κάτι για να σταματήσει;